Vorige week nam Stefaan Beel afscheid van zijn fotoklas en de doka in de stedelijke academie. En dat op een hoogtepunt want in dit digitale tijdperk is er nog nooit zoveel interesse geweest voor de analoge fotografie. “Dit is een afscheid met gemengde gevoelens, ik heb hier vrienden gemaakt voor het leven.”
Voor de lezers van de lokale kranten even duidelijk stellen, Stefaan Beel gaat met pensioen als leraar maar blijft in Roeselare als persfotograaf het meest bekende gezicht met een fototoestel. “Ik heb het de voorbije week vaak moeten uitleggen. Mensen dachten dat ik volledig met pensioen ging maar ik ben van plan om ook de komende jaren het reilen en zeilen in Roeselare en omstreken in beeld vast te leggen.”
Recordaantal inschrijvingen
Al zal dat voortaan enkel nog digitaal zijn want zijn ontwikkelaars en vergroters in zijn doka, de donkere kamer van de SASK, geeft hij in handen van zijn opvolgster. “Dat is Myrthe Vinck geworden die de voorbije maanden al als stagiair kennis maakte met onze academie. Ik ben er van overtuigd dat ze dat goed zal doen. Aan werk zal het haar niet ontbreken want dit schooljaar hadden we een recordaantal inschrijvingen.”
“Zelfs jongeren kunnen nog genieten van analoge fotografie”
“Dat is verrassend want toen ik in 1989 als leraar begon in de SASK, kondigde het digitale tijdperk zich in de verte al aan. Rond de eeuwwisseling was er even een dipje en was het aantal leerlingen gedaald ten voordele van de klas digitale fotografie. Maar de interesse is gebleven en opnieuw steeds groter geworden ook bij de jongeren. Zij fotograferen buiten de academie snel met hun smartphone maar genieten even goed van het trage proces van de analoge fotografie. Ze ontdekken dat je met een analoog toestel meer tijd nodig hebt en beter moet leren kijken. Je kan je weinig missers veroorloven als er maar 36 beelden op een filmrolletje staan.”
Close contact
“Al die jaren heb ik hier hechte vriendschappen opgebouwd. Het contact met de leerlingen is in de klas analoge heel close. Je werkt er samen met de cursist aan een mooi resultaat. Een schilder of tekenaar is vaker individueel bezig.”
“Ik zal me vooral de vele tentoonstellingen herinneren en ook de jaarlijkse meerdaagse reizen naar een grootstad in Europa waar we intensief aan straatfotografie deden. Eigenlijk was het lesgeven al die jaren een hobby en een ontspanning voor mij waarbij ik evenveel van mijn leerlingen heb geleerd als zij van mij.”
Die leerlingen verrasten Stefaan vorige week met een afscheidsfeestje. Hij werd met de oldtimer afgehaald en er werden met de drone mooie herinneringsbeelden geschoten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
