Nu 40 jaar geleden was Freddy Salembier de eerste Prins Carnaval van Mesen. Ondertussen werd voor de tweede opeenvolgende keer het carnavalsfeest in Mesen geannuleerd. Corona is één van de redenen. De grote reden is echter het overlijden van de bezieler van carnaval, Ghislain Bossue, nu één jaar geleden. “Ik vrees dat we de komende jaren geen carnaval meer zullen vieren hier,” zegt de gewezen Prins Carnaval Freddy Salembier.
Freddy Salembier herinnert zich nog goed de samenkomst in het café Au Canon, uitgebaat door de ouders van huidig burgemeester Sandy Evrard. “Op een zondagmorgen werd ik er aangesproken door Ghislain die nog op zoek was naar een vijfde kandidaat voor zijn eerste prinsverkiezing. Zonder ook maar enige ervaring hapte ik toe. Wist ik veel dat ik maanden later, in februari 1981, ook nog prins zou worden.”
De verkiezingsshow van de Orde van de Mesense Dikkoppen werd gehouden in de feestzaal Hôtel de Ville waar nu de stadsdiensten gelegen zijn. Zoals de naam verklapt was daar ooit ook een hotel. Freddy Salembier was nog voor de show begon één van de grote favorieten voor de titel. “Ik had een zeer groot aantal kaarten kunnen verkopen. Zo kocht mijn baas zomaar voor 500 Belgische Frank. Een gebaar dat ik zeer kon waarderen en dat mij meteen motiveerde om er ook een mooie show van te maken.”
Dierenarts
Freddy koos voor een dansnummer van Claude François. “In die tijd waren Franse zangers ontzettend populair, net als de shows op de Franse televisie. Bijzonder aan Claude François waren ook nog eens zijn Claudettes en die had ik ook mee op het podium”, klinkt het.
Uiteindelijk werd de dansact voor Freddy een pijnlijke zaak: “Daags voordien was ik aan het werk in het slachthuis. Bij het naar beneden springen van de laadbak van de vrachtwagen bleef ik hangen aan een vleeshaak. De dierenarts daar ter plaatse stelde meteen vast dat dit niet zomaar een gescheurde broek was en bij de dokter werd de wonde genaaid. De draadjes bezorgden me heel wat ongemakken bij elke beweging die ik daar maakte op het podium. De pijn werd natuurlijk grote vreugde toen ik de scepter en cape kreeg en ook nog eens de sleutel van de stad in handen kreeg.”
Het was toenmalig burgemeester Julien Duflo die Freddy daarvoor op het stadhuis ontving. “Maar die moest even wachten tot ik mijn beslissende partij in het biljarten speelde voor de kampioenstitel.”
Vrolijke Vrienden
Voor Freddy betekende de titel van Prins Carnaval een periode van vele jaren van plezier. “Ook de volgende jaren was ik steevast aanwezig op de shows en in de stoeten. Met de prinsen amuseerden we ons te pletter zonder daarbij vulgair te zijn. Moet een man zich bijvoorbeeld verkleden als een slet? Daarvoor pasten we.”
Carnaval zette ook iedereen in Mesen aan het werk. “De dames zaten massaal achter hun naaimachine. Iedereen wou dan ook op zijn of haar paasbest verkleed zijn, want de carnavalstoet was steevast gepland in de paasperiode.”
In heel het carnavalverhaal is Freddy nooit vergeten dat hij daarnaast ook nog een sportieve hobby had: biljarten. “Vaak ook tot grote verbazing van de vele vrienden die echte carnavalisten waren. Zo heb ik een stoet bij een bevriende carnavalsvereniging gemist omdat ik een biljarttornooi aan het spelen was en telkens weer een ronde verder ging. Uiteindelijk zijn de vrienden dan maar langsgekomen naar het biljartcafé. In de 20 jaar dat ik competitiebiljart speelde, behaalde ik elf titels. Ook nu nog speel ik regelmatig nog biljart samen met de Vrolijke Vrienden.” (MD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
