Shendy Gardin: “Ik hoop dat de Triënnale 2024 een zaadje voor de Bruggelingen is om na te denken over hun stad”

De Brugse Shendy Gardin, co-curator van de Triënnale 2024. © Davy Coghe Davy Coghe
Stefan Vankerkhoven

“Ik hoop dat de Bruggelingen een nieuwe kijk hebben gekregen op hun stad, dat de Triënnale een zaadje was: een inspirerende beleving die ons doet nadenken over de toekomst van onze leefomgeving.” Met die woorden evalueert co-curator Shendy Gardin de Triënnale 2024.

Op zondag 1 september valt het doek over de Triënnale Brugge 2024. Volgens Franky Demon, voorzitter van Brugge Plus, hebben meer dan 400.000 bezoekers van buiten Brugge de voorbije vijf maanden de elf installaties bezocht.

Uit een studie van Westtoer en Visit Bruges, een bevraging van 4.500 bezoekers, blijkt dat de Triënnale vooral bezichtigd werd door koppels. 96 procent van hen gaf aan tevreden te zijn over hun bezoek. De beperkte groepsgrootte in combinatie met de spreiding van de installaties zorgde ervoor dat de weerslag van het evenement op de drukte in de stad minimaal was.

Impact

Voor co-curator Shendy Gardin is de impact van de tijdelijke kunstwerken op de Bruggelingen minstens even belangrijk. We ontmoeten haar vlakbij de parking van Oud Sint-Jan, een plek die dankzij het grastapijt van Adrien Tirtiaux een meerwaarde kreeg. Hij herstelde de oude verbinding tussen de twee klinieken, zodat de plek een van de ‘Spaces of Possibility’ werd.

Brugge koopt geen enkele installatie aan. Is dat geen gebrek aan waardering?

“Neen. De afspraak met de kunstenaars was om iets tijdelijks te creëren, in de hoop dat je nadien een ‘gemis’ krijgt. Dat was ook zo met het zwemponton in de Langerei, dat uitmondde in zwemmen aan de Coupure.”

“Wellicht zal Musea Brugge het werk van Song Dong bij BRUSK plaatsen”

“De roestkleurige ijzeren ‘Colonnade’ in het Ruzettepark zal geen twintig jaar meegaan. Enkel Musea Brugge hebben indertijd het werk van Song Dong gekocht en zullen het wellicht bij BRUSK plaatsen.”

Miste de Triënnale 2024 geen eyecatcher, zoals de plastieken Walvis indertijd?

“Er was deze zomer voor elk wat wils, er sprong niet één installatie uit. Zo werd de Triënnale een sterk belevingsfestival vol verschillende ervaringen.”

De laarzen van Ivan Argote in de Speelmansrei: zelfs dat kunstwerk koopt Brugge niet aan.
De laarzen van Ivan Argote in de Speelmansrei: zelfs dat kunstwerk koopt Brugge niet aan. © Triënale Brugge/Filip Dujardin

De helft van het promotiebudget van Visit Bruges ging naar de Triënnale. Hebben verblijfstoeristen die gemiddeld 1,7 dagen in Brugge verblijven tijd voor hedendaagse installaties?

“Visit Bruges investeert op de langere termijn, zo zet Brugge stappen naar een andere vorm van toerisme. Veel Bruggelingen zeiden mij dat er deze zomer een ander type publiek in de stad was. De Triënnale zet Brugge op de kaart en toont dat de stad naast erfgoed nog veel te bieden heeft.”

De focus lag deels op West-Brugge, er was zelfs een installatie in de tuin van de kliniek Onze-Lieve-Vrouw…

“Mona Hatoum mocht geen twee meter diep in de grond graven in de binnenstad. Daarom werd er gezocht naar een alternatieve locatie. Zo hebben Bruggelingen het mooie park van dit ziekenhuis ontdekt. Onze-Lieve-Vrouw profileert zich als een open instelling.”

“Het binnenplein van het Belfort heeft na de restauratie extra potentieel voor de toekomst van de stad”

Na een week waaiden de gordijnen rond de stellingen van The Joyful Apocalypse op de koer van het Belfort kapot.

“Het Brussels architectenbureau Traumnovelle wou het potentieel van dit binnenplein voor de toekomst van de stad markeren. Vroeger gingen er vaak activiteiten door. Vandaag is het vooral een doorsteek geworden, een halte bij de openbare toiletten.”

Stond The Tower of Balance van Bangkok Project Studio op de foute plek? Met zicht op de werf in de Boeveriestraat…

“Dat was de insteek. Enerzijds een zicht op de historische torens van Brugge, anderzijds op een hedendaagse stad in beweging. En dat vanop een onbekende groene plek rechtover het Albertpark. Het toffe is dat het historisch tuinpoortje geopend is, als doorgang naar de Sint-Godelieveabdij.”

De bloemen van de groendienst ogen kleurrijker dan de ‘Grains of Paradise’ van de Zuid-Afrikaanse kunstenares Sumayya Vally aan de Minnewaterbrug…

“Het was niet de bedoeling om prauwen te vullen met kleurrijke bloemen, wel om te refereren aan de Afrikaanse kruiden die in de 15de eeuw in het kosmopolitische Brugge verhandeld werden, zoals de medicinale paradijskorrel…”

Welke lessen trek je?

“Het is nog te vroeg voor een definitieve evaluatie. Vorige keer waren de afstanden tussen de kunstwerken te groot, nu was alles denser. Doelbewust werkten we niet met een uitgestippeld parcours. We bespreken alles voor onze jubileumeditie in 2027.”

Lees meer over:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier