“Heel mijn leven in het stof werken? Neen, ik wil modellenwerk gaan doen!” Vandaag werkt Jill De Laet uit het 400 zielen tellende dorpje Izenberge als bouwvakker, maar Jill heeft heel andere ambities. “Zondag sta ik in de finale van Top Model Europe in Brussel. Uit 25.000 inschrijvingen van 40 verschillende nationaliteiten plaatste de jury mij bij de 50 beste kandidaten. Straf hoor voor een gewone jongen als ik.”
Fitnessbody, zichtbare tatoeages, piercing in de neus, oorbellen in de oren, maar ook een nuchtere jongen met een mooi kapsel en een tandpasta-glimlach. Jill De Laet (28) is met zijn 1,88 meter een imposante verschijning. Hij groeide op in Alveringem en Veurne, maar kocht 7 jaar geleden een huis in Izenberge. Aan de overkant van de kapel van Onze-Lieve-Vrouw-van-Barmhartigheid. “Ik ben nooit gelovig geweest. Tot ik een jaar geleden bij toeval in de kapel binnen ging. Wauw, wat een interieur” (glimlacht).
Fitness
Jill is voltijds bouwvakker. Hij werkt voor een bedrijf dat totaalrenovaties doet. Maar voor de toekomst heeft hij andere ambities. “Mijn grootste liefhebberij is vijf à zes keer per week fitnessen”, begint Jill. “Ik vind dat een man gespierd moet zijn. Ik heb het ook nodig voor mijn mentale gezondheid. Ik train er mijn frustraties mee weg. Als kind heb ik vele jaren geturnd. Ik deed dat lang niet slecht en kreeg ook de sportprijs van de gemeente Alveringem.”
“Ik vind dat een man gespierd moet zijn. Mijn uiterlijk is ook belangrijk, ik zou mijn beste kleren aandoen om te gaan werken”
“Mijn uiterlijk is belangrijk voor mij. Ik zou mijn beste T-shirts en truien aandoen om te gaan werken. En je gaat het misschien niet geloven, maar ik doe dat voor mezelf. Op mijn zestiende had ik mijn eerste oorbel. Ondertussen heb ik zelf drie gaatjes geprikt. Waarom 50 euro betalen als je iets ook zelf kan? Of dat pijnlijk was? Mijn oorlel niet. De piercing in mijn neus en lip daarentegen… Amai.”
Veel tattoos
“Op mijn 25ste liet ik mijn eerste tatoeage zetten: een doodskop op mijn rechterknie. Was dat afzien.. Ondertussen staan ook mijn borst, hals en armen vol. Mijn rug en rechterbeen volgen nog. Ik heb een tijdje als stripper-entertainer gewerkt. Ik ben vrijgezel en het betaalde goed. Ik ging nooit volledig naakt. Maar twee jaar geleden ben ik gestopt. Ik verlang naar een vaste relatie en dan wil je een ‘serieuze’ jongen zijn” (glimlacht).
Jill schreef zich vorig jaar in voor Top Model Europe, een prestigieuze wedstrijd die in Brussel plaatsvindt. Zes selecties later is de Izenbergenaar komende zondag finalist.
“Borstkas vooruit, schouders achteruit, allemaal omdat er geen kreuken in de kleren zouden komen”
“Je voorstellen aan een jury, meerdere stemmingsrondes online, opleidingsdagen in Brussel, persoonlijkheidstraining, omgaan met stress, fotoshoots, catwalk leren lopen, … Neen, de finale halen, was niet van de poes”, glimlacht Jill. “Want vergis je niet! Defileren is een vak en zelfzekerheid leer je toch ook een stukje door ervaring. Borstkas vooruit, schouders achteruit, allemaal omdat er geen kreuken in de kleren zouden komen. En naar de vloer kijken is uit den boze.”
Bekeken en beoordeeld
“Tijdens de vele selecties word je bekeken, beoordeeld, gecorrigeerd maar voor de rest zegt de jury niets. En tussen de verschillende selectieproeven hoor je maanden niets. Tot je plots een mail ontvangt: “Proficiat, je bent door!” Alles is in het Engels of Frans. Half september ben ik nog een laatste keer naar Brussel geweest. Alles wat we eerder deden en leerden, werd er nog eens goed ingestampt. Wat heeft deze kerel onthouden van alles wat hij het voorbije jaar heeft gezien, was de filosofie van de dag.”
“Dit bouwvakkertje uit de boerenbuiten heeft het toch maar gedaan”
Jill vertelt dat hij zich lang heeft afgevraagd of zijn vele tatoeages in zijn nadeel zouden spelen. Op vandaag weet hij zeker van niet. “De modellenwereld is hard, maar ook openminded, denk ik. Iemand kan er goed uitzien, maar je moet ook iets uitstralen. Zaterdag ben ik in Brussel voor de generale repetitie en zondag is D-Day! Plaats van het gebeuren is het vijfsterrenhotel Steigenberger. Mijn papa Kurt, broer Ferre en vriend Woody gaan mee. Ik droom van Londen, Milaan, Parijs en New York. Nooit meer in het stof staan te schijven: zalig. Dit bouwvakkertje uit de boerenbuiten heeft het toch maar gedaan. Ik hoop zondag enkele contacten te kunnen leggen, voor als ik niet win. Als er één iemand zegt ‘ik wil met die gast werken’, dan ben ik vertrokken.”
