Zonder vrijwilligers geen zomerfestivals. Dat werd vorige week nog maar eens pijnlijk duidelijk, toen Festival Dranouter besliste om 6.000 tickets minder dan voorzien te verkopen. De reden? Het festival vindt onvoldoende vrijwilligers om alles in goede banen te leiden. Wij spraken met drie West-Vlamingen over hun vrijwillig engagement.
Miguel Vandenbouhede (57) uit Oostende is vrijwilliger bij tal van organisaties. Al 25 jaar lang zet hij zich in voor de organisatie van de Paulusfeesten in zijn stad. “Ik ben verantwoordelijk voor het hoofdpodium, de programmatie, maar ook deels voor het financiële plaatje.”
Daarnaast is Miguel ook vrijwilliger bij CC De Grote Post, het festival Leffingeleuren en Theater Aan Zee. “Na de Paulusfeesten starten de voorbereidingen al voor het volgende festival. Ik ben nu eenmaal graag bezig met organiseren, dat is mijn passie. Ik vind dat de samenleving zoveel voor ons doet, dat we als burger wel iets moeten terugdoen.”
Ik wil iets terugdoen voor onze maatschappij
“Dat is een mentaliteit, die ik ook probeer door te geven. Mijn plusdochter Lexy (18) is ook al actief bij de Paulusfeesten. Mijn vrouw springt af en toe bij waar ze kan. Soms wordt het druk, maar daar heeft ze alle begrip voor”, lacht Miguel.
Nooit voor niks
In de afgelopen jaren merkte Miguel zelf ook dat het steeds moeilijker wordt om goede vrijwilligers te vinden. “De oudere generatie valt weg en het is niet gemakkelijk om bij de jeugd enthousiaste, nieuwe vrijwilligers te vinden. Zij hebben het vaak al druk of willen er liever iets voor krijgen.”
“Maar je werkt nooit voor niks: je krijgt gratis eten, drank, kleding en meestal ook gratis toegang. Daarnaast krijg je er ook heel veel vriendschap van terug. We zoeken dus constant naar nieuwe vrijwilligers.”
“Maar organisatoren mogen ook niet vergeten dat vrijwilligers ook maar juist dat zijn: vrijwilligers en geen werklui! Ze hebben er dus alle voordelen bij om altijd vriendelijk te zijn en begrip te hebben. Vrijwilligers zijn het echte goud voor organisatoren.”
Hard werken en genieten
Leerkracht Cato Vansevenant (23) uit Tielt is al sinds 2014 vrijwilliger bij Festival Dranouter. De laatste jaren is ze teamleider van de stagehands. Concreet verwelkomt ze de artiesten backstage en zorgt ze dat daar alles vlekkeloos verloopt.
“Ik had als 15-jarige geen geld voor festivals en ging met een vriend aan de slag als medewerker. Eerst bij de koffiebar, de parking, ‘t Folk en uiteindelijk backstage. We zijn elk jaar van de partij met een groepje van vier. Omdat we elkaar niet altijd zien tijdens het jaar, staat Festival Dranouter met stip in onze agenda.”
“Ik zie er ook altijd vrienden terug van in het middelbaar (Cato is van Poperinge afkomstig, red.). Als muziekliefhebber vind ik het sowieso fantastisch, maar wat het festival zo de moeite maakt, is de familiale sfeer.”
Begin beter niet aan selfies
“Ook backstage. Dat is hard werken, maar ook geweldig genieten. Je ontdekt er ook steevast nieuwe groepen, maar als je uit bent op selfies, begin je er maar beter niet aan. Zelf ben ik niet zo snel starstruck, maar als Bart Peeters er is, dan ben ik er wel graag bij. Hoe die een hele zaal zot kan krijgen…”
“Memorabele momenten van achter de schermen? Euh, die zijn niet altijd voor publicatie vatbaar, denk ik. (lacht) Ook dit jaar wordt het echt weer de moeite, denk ik. Waar ik straks naar uitkijk? Rodrigo Y Gabriela, ZAZ en GO_A!”
Zacht afscheid
“Vrijwilliger blijven, was in 2016 een zachte manier om afscheid te nemen van de vzw Cactus Muziekcentrum, nadat ik er bijna veertien jaar lang persverantwoordelijke was”, bekent de Brugse Loes Maveau (42), die sindsdien voor Visit Bruges werkt.
“Bijgevolg zit ik nu al vijf jaar, door corona ging het festival twee jaar niet door, tijdens het Cactusfestival op dezelfde plek waar ik veertien jaar beroepshalve zat: in the back-office. Alleen moet ik nu niet meer de zware verantwoordelijkheid dragen.”
Zotte vragen
“Ik doe er secretariaatswerk. Alle telefoontjes komen dit weekend in onze container toe. We moeten de zotste vragen beantwoorden. Van toeschouwers over hun verloren ticket, tot zieke medewerkers die plots verstek geven.”
Alles staat of valt met die 700 medewerkers
“Ons team heeft een helikoptervisie over alle ploegen. We springen bij waar nodig. Het Cactusfestival staat of valt met zijn 700 vrijwilligers. Het zijn telkens drie lange dagen, van 8.30 tot 1.30 uur. En soms blijf ik nadien nog wat plakken.”
“We overleggen steeds goed op voorhand en proberen het draaiboek van het festival aan ieders wensen aan te passen, zodat je als vrijwilliger toch minimum één of twee groepen kunt zien waarvan je fan bent. Komend weekend wil ik graag de concerten van Belle and Sebastian maar ook van Arab Strap van dichtbij beleven.”
(CJ/BVB/SVK)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
