Eerste West-Vlaming sneuvelt in De Mol

Zondagavond moesten we afscheid nemen van één van onze West-Vlaamse kandidates in De Mol. “Het programma kruipt onder je huid. Het spel houdt me nog steeds bezig.”

In nog geen handvol afleveringen ontpopte de braaf ogende juf Els Degraer (51) uit Tielt zich als één van de hoofdverdachten. Maar in de aflevering van zondagavond zag zij het genadeloze rode scherm, waardoor ze na een week naar huis moest. Even slikken voor de mama van vier dochters, maar ze kijkt wel heel tevreden terug op haar deelname.

Je was voor veel mensen heel verdacht. Je hebt zelfs even bovenaan in de poll gestaan. Hoe voelde dat?

“Dat was een heel tof gevoel. Fijn om mensen even in de waan te laten. Ook in mijn directe omgeving dachten er mensen dat ik de mol was. Ze vonden het zo ongelofelijk dat ik mij had ingeschreven en dan ook nog eens geselecteerd was, dat ook nog echt de mol zijn er zeker nog bij kon. Ik was misschien een wat stillere kandidaat in het begin en dat lijkt waarschijnlijk verdachter dan iemand die veel op de voorgrond komt. Maar op bepaalde momenten is gewoon iedereen verdacht.”

Waar is het fout gelopen? Wat heeft je de das omgedaan?

“Vanaf de tweede eliminatie heb ik alles op één persoon gezet. Blijkbaar niet de juiste persoon. Mijn rood scherm had ik niet verwacht. Ik had een rood scherm verwacht bij de tweede eliminatie omdat ik toen reeds alles op één persoon had gezet. Ik wist dat dat heel riskant was. Daarna dacht ik natuurlijk dat ik op de juiste persoon zat, niet dus!”

Hoe (emotioneel) was het om als derde af te vallen?

“Zoiets moet toch even bezinken. Op het eerste moment besef je dat nog niet echt vind ik. De emoties kwamen bij mij pas achteraf, de ontgoocheling dat het me niet gelukt was, de spijt om nog zoveel te moeten missen van het spel, maar toch ergens ook dankbaarheid voor wat ik wel heb meegemaakt. De overgang was heel groot. Eerst leef je dag en nacht samen, alles wordt voor jou geregeld. Ik vond het ook gek dat ik mij nooit moe heb gevoeld, je leeft daar op een ander ritme. En dan ben je plots helemaal alleen, twee weken in quarantaine en dat was toen nog niet zo ingeburgerd als de voorbije weken.”

Keek je vroeger al naar De Mol? Was je al lang fan?

“Ik ben een fan van het eerste uur. Nog nooit heb ik een seizoen gemist. Op tv volg ik niet veel, maar de mol wil ik niet missen. Ik had mij nog nooit ingeschreven omdat ik nooit vrij ben in het najaar. Toen ik vorig seizoen in de leraarskamer liet vallen, dat ik dat wel spijtig vond dat wij als leerkrachten niet kunnen meedoen met De Mol was het antwoord van de directeur dat het wél kon, als je drie weken onbetaald verlof nam. Toen schreef ik mij in.”

Wat vonden je kinderen ervan als je vertelde dat je meedeed?

“Ze vinden het ongelofelijk tof. Ze moesten er toch een beetje van bekomen. Alsof ze in het begin nog steeds niet konden geloven. Ze waren ook een heel klein beetje kwaad omdat ik hen zo ongerust gemaakt had want voor hen zat ik een klooster in Nederland en wou ik eventjes met niemand contact. Het voorbije jaar waren er veel veranderingen geweest en ik deed uitschijnen dat het allemaal wat moeilijk was en ik me enkele weken wou terugtrekken in een klooster in Nederland. Mijn collega’s gunden mij die tijd. En ik ben hen trouwens allemaal heel dankbaar. Zeker mijn collega-juf Eva die het even zonder mij heeft moeten doen.”

Hoe waren de reacties op school?

“Een beetje zoals bij mijn kinderen. Ze vinden het de max, ze reageerden vol ongeloof, maar lieten mij ook weten dat ze ook echt bezorgd geweest zijn.”

Dachten je kinderen, collega’s, leerlingen dat jij de mol zou kunnen zijn?

“De meningen waren verdeeld. Maar verschillende mensen dachten wel dat ik de mol was. Sommige zeiden mij ook dat ze niet wisten dat ik zo goed kon zwijgen en dat ik zo goed toneel kon spelen… dat gaat mij nog lang achtervolgen.”

Heb je een boodschap voor je klasje dat nu thuiszit?

“Jazeker! Dat ik zo hard verlang om ze allemaal terug te zien. Als we terug naar school mogen, zal dat een feestdag zijn. Niets boven de gewone gang van zaken. Ik hoop dat ze de taakjes maken die ze elke dag van juf Eva en mij krijgen en ik ben heel blij met de inzet van die vele mama’s en papa’s die nu naast hun thuiswerken ook nog eens voor juf of meester moeten spelen.”

Waarom heb je eigenlijk meegedaan aan dit programma?

“Het was een droom. Zoiets wat je supergraag zou willen maar waarvan je denkt dat het nooit zal gebeuren, zoals de grote pot in de lotto winnen. Ik wou mijn grenzen verleggen en dat heb ik gedaan. Ik ben ontzettend blij dat ik mocht deelnemen. Het is een onvergetelijk avontuur en ik mocht heel veel lieve mensen leren kennen.”

Wat heb je onderschat?

“De mol kruipt onder je huid. Het spel houdt me nog steeds bezig. Ik ben er nog vaak mee bezig. Nu wordt het ook voor mij super spannend om te zien hoe het verder gaat aflopen.”

Uitkijken doen wij vooral naar de deelname van Jolien Derck (25) uit Ingelmunster. Zij is de enige die de West-Vlaamse eer nog hoog houdt.