Dominique Berten neemt afscheid van stadsschouwburg Brugge

Dominique Berten bewaart vele mooie herinneringen aan de stadsschouwburg. © Davy Coghe
Redactie KW

Na 35 seizoenen bij het Cultuurcentrum Brugge trekt Dominique Berten de deuren van de stadsschouwburg achter zich dicht. Stof genoeg voor een babbel met een doorgewinterd theatertechnicus, die als regisseur ook zijn stempel drukte op talloze Brugse theaterproducties.

Er dwarrelt een vrolijk beiaarddeuntje over de Markt wanneer wij mekaar begroeten op een terras. Dominique wijst naar het zingende belfort. “Daar, in de hallenzalen, kreeg ik ooit mijn allereerste taak als stadsmedewerker! Met mijn opleiding als houtbewerker kon ik aan de slag bij de opbouw van een expositie over Zeebrugge én de avondstoet over Maria van Bourgondië. In die stoet nam ik trouwens de rol van Maximiliaan van Oostenrijk op mij.”

Maar Dominiques liefde voor toneel werd echter al veel eerder aangewakkerd. “Mijn pa was conciërge in het gemeentehuis van Assebroek. Daar in de kelder voerden wij met vriendjes al toneeltjes op!”

Julien Schoenaerts

“Op de schoolbanken was ik geen uitblinker”, bekent Dominique. “Het conservatorium was meer mijn ding. Als leerling dictie tijdens het laureatenconcert op het podium van de schouwburg, kon ik niet vermoeden dat ik daar ooit dagdagelijks in de weer zou zijn. Ook in de lessen plastische kunst aan de academie vond ik best wel mijn draai. Om daarna een toneelopleiding te volgen in Gent.”

“Mijn eerste rol kreeg ik bij De Valk, later speelde ik onder meer in de Korrekelder en de Kelk. Waarna ik op tournee kon met Julien Schoenaerts. Een meesterlijk acteur en toch was het, echt waar, Julien die mij op het hart drukte dat het leven meer biedt dan alleen toneel!” Dominique deed zijn burgerdienst bij Theater 19, de latere Werf, om daarna met het gezelschap van Jaak Vissenaken door Vlaanderen en Nederland te toeren.

Buitenkans

In 1986 kon de Bruggeling aan de slag in de stadsschouwburg. “Ik had het zo’n beetje gehad, al dat toeren. Bovendien had ik inmiddels een gezin en zo’n boeiende job in mijn thuisstad was zonder meer een buitenkans!”

Vooral artiesten die ondanks hun faam heel gewoon met ons omgingen, bleven mij bij

Gevraagd naar welke podiumfiguur het meeste indruk op hem maakte, noemt Dominique meerdere namen. “Aan een paar hou ik warme herinneringen over. Zo nam Irene Papas, de Griekse actrice en zangeres, mijn belichtingsideeën mee in een nieuw liedjesprogramma van haar dat in de schouwburg vorm kreeg. En toen een van de medeacteurs van de Nederlandse Jasperina de Jong uitviel, vroeg ze mij om zijn plaats in te nemen. Tot groot jolijt van ‘mijn’ Brugs publiek! Vooral artiesten die ondanks hun faam heel gewoon met ons omgingen bleven mij bij. De veeleisende maar innemende regisseur Stijn Conincx, of Youp van ’t Hek. Of wanneer iemand je ter kennismaking de hand schudt en heel beleefd zegt: ‘Goeiedag, ik ben Herman van Veen.’”

Regisseren

Tussen het enthousiasme van praatvaar Dominique door vragen wij naar zijn avonturen als regisseur. Inmiddels prijkt zijn naam op een honderdtal affiches, bij zijn vaste ‘thuisploeg’ De Valk, Kunst Adelt, De Povere Leute uit Koolkerke, tot het Brugs Variététheater en een resem toneelgroepen en stoetenbouwers in Brugge en het hinderland. SVerbaast het ons dat Dominique ook op tv en op het witte doek te zien was? In Vorstinnen van Brugge, in de film l’Oeuvre au noir, in De bossen van Vlaanderen en de Aspe-reeks.

Of hij de podiumwereld zal missen, willen we nog graag weten. “Ho maar, het regisseren laat ik nog lang niet achterwege!”, klinkt het vastberaden. “En de schouwburg krijgt mij straks gewoon als toeschouwer over de vloer, hé! Trouwens, aan het verder ontsluiten van de geschiedenis van het oude gebouw draag ik graag nog mijn steentje bij.”

Dat brengt ons bij De schouwburg vertelt, het belevingsparcours dat deze zomer het verleden van de stadsschouwburg uit de doeken doet. Een mooie afsluiter van zijn loopbaan, toch? “Unieke attributen en technisch materiaal, opgestapeld in de catacomben, brachten ons tot dit project”, lacht Dominique. “Zoals ik ooit de toneelmicrobe opliep in een kelder in Assebroek, sluit ik mijn beroepsjaren af … in de kelders van de stadsschouwburg!” (Pol Martens)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Expertise