‘De slimste thuis ? Den Johnste thuis !’

Ik had mij voorgenomen om het hier drie kolommen lang over ‘De slimste thuis’ te hebben, de zaterdagse spelshow met Bart Peeters. Maar eerst moet er mij nog iets dringenders van het hart.

Ik heb mezelf verrast. Én mijn huisgenote. Dat ging zo. Vorige week vrijdagavond viel er een leegte op te vullen, met name het half uur tussen ‘Thuis’ en ‘Desperate Housewives’. Omdat mijn huisgenote en ikzelf zonder gespreksonderwerp zaten, zapte ik ons toevallig tot voor de deur van een andere ‘desperate housewife’ : Astrid Bryan, de halve trouwboek van de Mr. Proper die wij in Vlaanderen allemaal kennen als ‘den John’ (en die ik vooral ken als ‘desperate house-sloef’).

Astrid en haar John hebben op WijfTV een docusoapje lopen, genaamd ‘Astrid in Wonderland’. De aflevering van vorige week ging alvast over absoluut niks. Ik som op : ‘den John’ slaagt erin een ei te bakken, ‘den John’ verkiest pindakaas boven choco, ‘den Lau’ – broer van Astrid – wil een minivarkentje en ziet daar na een bezoek aan een kweker weer van af (de minivarkentjes bleken niet zo mini te blijven). Kortom : geen spatje inhoud te bespeuren. Of ik dat erg vond ? Néén ! Ha ! Meer nog : ik ben fan. Was ik een puber, ik hing een poster van Astrid Bryan boven mijn bed (nu laat ik die van Eva Longoria maar hangen). Hoe iemand erin slaagt om zó te zwetsen en te blijven zwetsen, in een taaltje dat het midden houdt tussen Antwerps, Engels en absolute onzin : waw ! Alweer een leegte die vakkundig is dichtgeplamuurd. En het is alweer bijna vrijdagavond, joepie.

24 uur later had ik opnieuw postgevat in mijn zetel. Een mens moet iets doen op een zaterdagavond en mijn huisgenote en ik zaten door onze gespreksonderwerpen heen. Zodoende kreeg ik mijn tweede aflevering van ‘De slimste thuis’ onder ogen, een spelletje waarin twee families het tegen elkaar opnemen, met als beloning een zelf samengestelde prijzenkast. Presentator Bart Peeters was geheel zichzelf, iets wat ik liever niet zie gebeuren. Maar dat spelletje zelf : zat amusant in elkaar. Al verkies ik mijn finales minder langdradig. En „die kunstenaar of zoiets” : mag ik van een 20-jarige studente iets meer verwachten van antwoord als er naar Shakespeare wordt gevraagd ? „Die kunstenaar of zoiets” : lijkt me meer een antwoord voor Astrid Bryan.

(MiCo)