Sinds woensdag loopt de film Holy Rosita van de Waregemse regisseur Wannes Destoop in de zalen. David Martijn van Goose verzorgde hiervoor de soundtrack, nadat hij eerder al eentje maakte voor De Dag, War of the Worlds, De Twaalf en 1985. Voor die laatste kreeg hij onlangs nog een Ensor uitgereikt.
In de film Holy Rosita maken we kennis met Rosita, een vrouw die ervan droomt om mama te worden. Heel haar omgeving raadt het haar af, maar toch zet ze vastberaden verder. Regisseur Wannes Destoop maakte een straffe film die aan de ribben blijft plakken. Destoop is een perfectionist – eerder al legde hij hart en ziel in de reeks ‘Albatros’. Ook nu moest alles kloppen, dus ook de soundtrack. En dat is een pareltje geworden, met dank aan David Martijn, die we onder meer kennen van bij Goose. “Voor veel mensen is een soundtrack een redelijk abstract gegeven”, aldus de Kortrijkzaan. “Toch kan een slechte soundtrack al snel voor irritatie zorgen, en draagt het mee het verhaal.”
Je was al van bij het begin bij het project betrokken.
“Ik ken Wannes al lang, ja. Toen ik hoorde vallen dat hij met deze film bezig was, heb ik eens gepolst bij hem. Ik wist dat ik mezelf hiervoor zou moeten uitdagen, en dat maakte het nog aantrekkelijker. Toen ik het eerste script las, was duidelijk dat het geen evident verhaal was. Met de soundtrack wil je het niet zwaarder maken. Ik begon er dan aan, zonder dat ik al één beeld gezien had, maar enkel op basis van mijn fantasie. Als muzikant zoek je een gevoel op.”
Hoe ben je er praktisch aan begonnen?
“Ik heb synthesizers van de jaren 80 van onder het stof gehaald. Normaal maak je daar nieuwe geluiden mee, maar ik heb mij gewaagd aan de presetjes. Die zou je doorgaans niet gebruiken omdat ze cliché zijn, maar ik voelde dat ik er veel kanten mee uit kon. Als je begint, moet je echt van nul beginnen. Ik heb al wat ervaring met soundtracks, maar ik had het gevoel dat ik alles vergeten was. Dat vind ik ook een goeie ingesteldheid, omdat je geen fabriek wil zijn die ook nog eens terugvalt op trucjes van vroeger. Het oorspronkelijke geluid werkte niet op beeld, maar een goeie regisseur duwt je over de grens om die voor jezelf te blijven verleggen. Het is altijd goed om buiten je comfortzone te gaan.”
Waarom synthesizers?
“Omdat het toestellen zijn, waar je voelt dat er ooit heel veel liefde in gestoken is. Door daarmee te spelen, voel je die spirit of passie. Zo gebruikte ik de Yamaha DX7, een favoriet van wijlen Ryuichi Sakamoto) en zijn tegenhanger de Roland D50. Vergelijk het een beetje met een mooie oldtimer, waarbij je voelt dat er veel liefde in zo’n ontwerp is gekropen. Bovendien kan je veel digitaal, maar zo’n toestel fysiek vastpakken maakt het veel tactieler.”
Je maakte al soundtracks voor series als De Dag, War of the Worlds, De Twaalf en 1985. Hoe anders is het werken voor een film?
“Bij series moet je snel en veel muziek produceren, terwijl je hier de tijd kan nemen ervoor. Hulde ook aan Mounir Hathout en Cedric Engels van Sonhouse, die er perfect in slaagden om mijn gedachten te vertalen, net als die van Wannes. Je tijd nemen is echt wel belangrijk. Toen we indertijd met Goose de Humo’s Rock Rally wonnen, hebben we ook heel bewust nog een paar jaar gezocht naar een eigen sound. En dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Als je daar altijd naar teruggrijpt, naar die kern, kan je je integriteit bewaren.”
Je doet het niet alleen op de soundtrack. Je haalt ook muzikante Patricia Vanneste aan boord, die we nog kennen van bij Balthazar.
“Vaak worden strijkers in soundtracks misbruikt om te makkelijk een emotie te creëren. Dat voelt een beetje aan als valsspelen. Strijkers mag je volgens mij maar gebruiken als het echt past. Ik wist dat Patricia een extra laag kon toevoegen aan het geheel. Ze heeft een heel aparte manier van werken, en ook een unieke klank. Ik ben heel blij met haar inbreng.”
Rosita is wel geen makkelijk hoofdpersonage om daarrond een soundtrack te maken.
“Wat ik belangrijk vond, was om te kijken hoe zij zich voelt doorheen de film. Haar vastberadenheid, en de wil om zelfstandig te worden, sprak me heel erg aan. Rosita is een strijdvaardig en moedig figuur, dus ik wilde die hoop en positiviteit ook meegeven in de muziek. Ik ben overigens heel blij met het eindresultaat. De film is groots in de kleine zaken, en pakt een moeilijk thema heel mooi en respectvol aan. Ik ben trots op Wannes!”
De soundtrack is nu uit via Sonhouse Records, zowel digitaal als op vinyl (pre-order).
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
