“Zo’n dag als vandaag geeft mij rust. Het is een dag om te koesteren, die ik nooit meer zal vergeten”, zei Tamara Hanegraaf, de weduwe van Pieter Aspe, bij de voorstelling van zijn allerlaatste roman in het Brugse stadhuis. Met deze hommage – een Aspe-dag – verzoent Vlaanderens populairste misdaadauteur zich postuum met zijn geboortestad.
“Zie je de afbeelding van een wolf en een leeuw op de kaft van Van In. Episode 5?”, vraagt Tamara Hanegraaf, net nadat burgemeester Dirk De fauw een troostende schouder bood aan de geëmotioneerde weduwe. Ze balanceert tussen verdriet om haar amper zes maanden geleden gestorven echtgenoot Pierre Aspeslagh en fierheid om (eindelijk!) het eerbetoon van Brugge voor Pieter Aspe. “Die twee dieren op de cover verwijzen naar de Italiaanse filosoof Niccolo Macchiavelli. Ik raad alle politici aan om Pieters laatste boek te lezen!”
Ambassadeur
Eerder had Dirk De fauw Pieter Aspe een ambassadeur voor Brugge genoemd. “Deze schrijver zette Brugge internationaal op de kaart met zijn populaire misdaadromans. In feite was hij de buurman van de burgemeester, toen hij als concièrge van de Heilig-Bloedbasiliek zijn eerste roman Het vierkant van de wraak schreef. Pierre Aspeslagh wou vorig jaar 25 jaar schrijversschap vieren, maar corona besliste er anders over. Met deze Aspe-dag willen we de auteur postuum herdenken. Voor de fans zijn er 300 goodiebags, met zijn laatste roman, een Aspe-glas en diverse Brugge-gadgets. Wie meer Aspe-memorabilia wenst te zien, kan terecht in de Brugse stadsbibliotheek.”
Cultuurschepen Nico Blontrock haalde enkele persoonlijke herinneringen op aan Piere Aspeslagh: “Ik heb hem nog, omdat het te druk was in de Heilig Bloedkapel, in zijn slaapkamer geïnterviewd, toen zijn manuscript voor zijn eerste boek uit was. Een fantastisch mens. Hij vroeg mij om hem te introduceren bij de Brugse procureur, om wat meer te vernemen over het reilen en het zeilen bij het Brugs parket. Die tips las ik later in zijn romans. Volgend jaar zal de bib een Aspe-week opzetten.”
Inclusief
Uitgever Karel Dierickx van de nv Aspe stelde Pieters allerlaatse roman voor en prees de Brugse schrijver. “Pierre was een auteur die mensen verbond. Hij had een innige band met zijn lezers, met Van In creëerde hij het archetype van de eigenzinnige flik. Tien jaar lang was Aspe de meest succesvolle tv-serie op VTM.”
“Hij was ook inclusief, lang voordat onze samenleving dat was. Van Ins assistent Versavel was openlijk homoseksueel, zijn vrouw Hannelore was als onderzoeksrechter hoger in rang. Pierre schopte graag tegen de schenen, maar had een moreel kompas. Dat is ook zo in zijn allerlaatste roman, waarin collaboratie en de dubieuze rol van het koningshuis aan bod komen. Het is een lekker, barok verhaal, waarin Pierre afscheid neemt van zijn lezers. Het is alsof hij voorvoelde dat het zijn allerlaatste roman zou zijn.”
As
De Brugse vereniging voor familiekunde schonk aan weduwe Tamara Hanegraaf de kwartierstaat van Pierre Aspeslagh: zes generaties familieleden van de overleden auteur, met vertakkingen tot in Moeskroen en Avelgem via moeders kant, werden opgespoord en via een stamboom in beeld gebracht. De weduwe had nog een uitsmijter: “Bij het drukken van Pieters laatste boek werd wat van zijn as met de inkt vermengd. Het was de laatste wens van mijn man. Hij wou een stukje van zichzelf achterlaten voor zijn trouwe lezers.”
Al om 9 uur zondagochtend zwermden enkele Aspe-fans rond het Brugse stadhuis, om zeker de gloednieuwe roman te bemachtigen. Deze namiddag verzamelden een vijftigtal figuranten uit de Aspe-serie zich op de Burg, voor een groepsfoto. Normaal gezien zouden ze poseren met acteur Herbert Flack, die tien jaar lang Van In speelde. Maar Herbert Flack zat vast in de file op de E40 en arriveerde te laat voor de fotosessie. Gidsenvereniging S-wan verzorgd de hele dag wandelingen langs iconische Brugse plekjes in Aspes boeken.
Zo komen Pieter Aspe en Brugge eindelijk met elkaar in het reine. De misdaadauteur koesterde jarenlang een haat-liefdeverhouding met zijn geboortestad. Hij verhuisde zelfs voor vele jaren naar Blankenberge en keerde pas voor zijn laatste levensjaren terug naar Brugge. Zijn urne rust trouwens op het kerkhof van Blankenberge. “‘t Was Blankenberge of Mol”, zei zijn weduwe. Maar de plooien met Brugge zijn gladgestreken. Hoe komt dat? Tamara: “Enkel omdat er nu een ander stadsbestuur is in Brugge. ‘t Klikte eindelijk met mijn pitou Pierre, tijdens zijn laatste levensjaren!”
Lees ook het interview met Tamara Hanegraaf, dat eerder in De Krant van West-Vlaanderen verscheen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
