Illustratrice Eleni Debo (29), wiens tekeningen tot op heden vooral in de wereld van kranten verschenen, heeft voor het eerst een kinderboek uitgebracht. ‘De Lange Weg van Slak’ ligt vanaf volgende week in de rekken. ”De stijl is iets heel anders dan wat de mensen van mij gewend zijn”, aldus de jonge mama. Ze ruilde zes jaar geleden Zwevezele in voor een nieuw leven in de Italiaanse Dolomieten.
Eleni bouwde al een aardig palmares op als freelance illustrator. Zo was haar werk een paar jaar terug quasi wekelijks te zien in De Morgen. In 2019 won ze met een tekening die ze maakte voor weekendbijlage Zeno zelfs een prestigieuze World Illustration Award en ook in 2020 viel ze in de prijzen. Ze brak wereldwijd door en haar werk verscheen behalve in De Morgen ook in De Volkskrant, La Croix, Die Zeit en zelfs The New York Times. Samen met ervaren kinderboekenschrijver Tom Marien uit Lier, die al langer fan van haar werk is, heeft ze nu een prentenboek uit. Eleni werkte er – met tussenpozen – ruim een jaar aan.
Al bezig aan tweede
“Het was een hele aanpassing”, vertelt ze. “De wereld van kranten gaat heel snel. Toen ik begon te tekenen voor ‘De Lange Weg van Slak’, was mijn grootste uitdaging om met de traagheid om te gaan. Hoe meer tijd je er voor neemt, hoe meer tijd je er ook voor nodig hebt. Maar ik vond het fantastisch om te doen en het is zeker voor herhaling vatbaar. Er zit trouwens al een tweede kinderboek in de pipeline. Al is de stijl wel heel anders dan wat de mensen van mij gewoon zijn. Voor de kranten werkte ik vooral rond volwassen onderwerpen (de WIA-award in 2019 won Eleni met illustraties bij een artikel over het bespreekbaar maken van ongewenste seks, red.). Voor dit werk moest ik me voor het eerst verplaatsen in de leefwereld van kinderen.”
“Aan inspiratie voor de tekeningen had ik trouwens geen gebrek, want hier in de tuin zitten vaak slakken”
Zo heel erg moeilijk was dat niet, want Eleni en haar Nederlandse man, die ook in de creatieve sector werkt, verwelkomden vorig jaar in februari hun eerste kindje. Het jonge gezin woont in het een piepklein Italiaanse dorpje in de Dolomieten, op zowat anderhalf uur rijden van het Gardameer. “Het moederschap verandert je kijk op de dingen wel wat. Ik kijk er al erg naar uit om uit het boek voor te lezen aan Otto. Aan inspiratie voor de tekeningen had ik trouwens geen gebrek, want hier in de tuin zitten vaak slakken. In het zonlicht ‘s morgens zie je dan een soort parelmoeren stippellijnen die een wirwar van sporen vormen. Sporen die je als het ware uitnodigen om ze te volgen. Dat kinderlijke plezier was een grote inspiratie voor me.”¨
Altijd een beetje vakantie
Hoe de Zwevezeelse in Italië terecht kwam? “Toen we nog in België woonden, gingen mijn man en ik altijd al op wandelvakantie naar Italië. Allebei werken we van thuis uit en daarbij zitten we steeds in het atelier of achter een computerscherm. Zes jaar geleden groeide het idee om te verhuizen. Zo is het alsof we altijd een beetje vakantie hebben. Het was een grote sprong, maar we hebben er nog geen moment spijt van gehad. Na drie jaar huren hebben we in Arsiè een oude watermolen gekocht, omgeven door de bossen. De rust en de natuur zijn hier fantastisch en werken voor ons inspirerend. Al keren we nog regelmatig terug naar België of Nederland om er familie te bezoeken, terwijl er ook vaak mensen op bezoek komen. En ondertussen hebben we hier ook al heel wat Italiaanse vrienden. De molen zijn we trouwens nu volop aan het restaureren. Het rad staat niet meer in verbinding met de rivier, maar we hopen daar ooit terug verandering in te brengen.” (Sam Vanacker)
‘De Lange Weg van Slak’ van Tom Marien en Eleni Debo is uitgegeven bij Pelckmans, telt 40 bladzijden en kost 19,50 euro.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
