Riet Dobbelaere uit Blankenberge debuteert op haar 75ste met autobiografische ‘(Ab)Normaal’: “Een boek schrijven als therapie”

Met de publicatie van haar autobiografische debuutroman ‘(Ab)Normaal’ kwam Riet Dobbelaere (75) na ruim vijf decennia eindelijk met zichzelf in het reine. “Mijn paranormale ervaringen delen met de hele wereld, voelde zo’n beetje als ‘uit de kast komen’”, zegt ze. In het boek vertelt ze over haar buitenzintuiglijke waarnemingen als jonge twintiger.

Riet Dobbelaere – ‘Dori’ – was haar hele jonge leven introvert, zo vertelt ze ons. “Rond mijn twintigste werd ik geconfronteerd met een aantal onverklaarbare gebeurtenissen. Zo kwam mama’s geest kort na haar dood een paar keer bij me op bezoek, kreeg ik voorspellende dromen en spontane uittredingen, waarbij mijn bewustzijn zich van mijn fysieke lichaam scheidde. Ik ging, zeg maar, op stap zonder mezelf”, aldus Riet, die daar met niemand durfde over praten.

“Ik ging ervan uit dat ze mij gek zouden verklaren”, glimlacht ze. “Voor mijzelf waren die paranormale gebeurtenissen ook best heftig en dus ben ik alles beginnen opschrijven in dagboeken. Pas veel later, toen ik op een dag een voordracht bijwoonde over het leven tussen de dood en de geboorte, ben ik geleidelijk gaan inzien dat er effectief meer is dan we denken. Dat er nog een tweede wereld is die we níet kunnen zien, maar parallel loopt met de fysieke, materiële wereld. Dat was voor mij het begin van een lange zoektocht, met vallen en opstaan. Een zoektocht naar de waarheid, naar innerlijke rust en geluk”, aldus Riet.

Boek als therapie

Door die buitengewone waarnemingen in haar jonge leven – haar ‘spirituele hooggevoeligheid’, zo noemt ze het zelf – voelde ze zich vaak uitgesloten. “Eigenlijk voelde ik mij een soort ‘product van de maatschappij’, met opgedrongen gedachten en gewoonten. Daar ik met niemand van gedachten kon wisselen over mijn paranormale ervaringen, ben ik dan als therapie dit boek beginnen schrijven. Ik ben daarmee begonnen tijdens de tweede lockdown, toen corona nog de wereld teisterde en ik de buik vol had van wandelen en boeken beluisteren. Door mijn visuele beperking kon ik in de herfst ook niet veel anders doen”, vertelt Riet.

“Mijn speciale ervaringen delen voelde zo’n beetje als ‘uit de kast komen’”

Toevallig botste ze in die periode op het koffertje waarin ze haar dagboeken bewaarde. “Dat koffertje was al negen keer mee verhuisd, maar ik was het zowaar vergeten. Het was mijn geheimpje – niemand anders wist iets van die dagboeken af”, klinkt het. Na lang beraad besloot de Blankenbergse dan toch met haar geheim naar buiten te treden.

“Teneinde mijn oude gevoelens op te ruimen, trok ik op schrijfcursus en zo is dit boek langzaam maar zeker tot stand gekomen. Ik heb het ook geschreven omdat volgens mij iederéén vroeg of laat met de onzichtbare wereld in contact komt. Zelfs wie er helemaal niet voor openstaat. Je moet het alleen wel willen zien, en voor mij is het intussen kristalhelder: die paranormale ervaringen zijn voor mij níet abnormaal. Vandaar ook de titel van dit boek”, aldus Riet. Het schrijven werkte voor haar louterend. “Al voelde het ook wel een beetje als ‘uit de kast komen’”, besluit Riet, die vroeger een schoonheidssalon had in Middelkerke. “Ik ben trots dat ik nu op mijn 75ste dit boek schreef.”