In juni bracht Pascal Kerkhove zijn debuutroman ‘Dag ma, blijf je nog even?’ uit, waarin hij het verhaal van zijn overleden moeder, Andrea Algoet, vertelt. Ze leed de laatste 2,5 jaar van haar leven aan dementie, en overleed anderhalf jaar geleden op 90-jarige leeftijd. Vorige zaterdag hield Pascal een signeersessie in de Standaard Boekhandel in Waregem.
Wanneer de geboren en getogen Waregemse Andrea Algoet op 28 januari 2022 op 90-jarige leeftijd overlijdt, verliest Pascal Kerkhove (62), samen met zijn zus en twee broers, de rots die zijn hele leven aan zijn zijde stond. Ze leed aan dementie. Het sein voor de debuutroman, ‘Dag ma, blijf je nog even?’.
De signeersessie in Waregem was alvast een voltreffer. “Dit was een super aangename ervaring”, vertelt Pascal, die tot zijn 18de in Waregem woonde. “Ik zag heel wat bekende gezichten terug. Ook de burgemeester kwam even langs voor een fijn gesprek en nam een boek mee. Er volgden nog heel wat aangename babbels. Zo stonden in een kleine rij wachtenden twee jonge tienermeisjes. Dit vond ik op een bepaalde manier wel speciaal. Bleek één daarvan het kleinkind van een nicht van mij te zijn. Er waren ook een aantal personen die zelf geconfronteerd waren met iemand met dementie. Ze hoopten erkenning en troost te vinden. Zelfs twee personen die in het boek vermeld staan, kwamen onwetend langs. Dit was toch een beetje grappig. Het was alvast een heel aangename sessie. Waregem blijft trouwens ook voor altijd in mijn hart zitten.”
Jeugdjaren
“Mijn ma was een redelijk bekend persoon in Waregem. Ze woonde daar trouwens haar hele leven. Eerst aan het station waar haar moeder een winkeltje had, daarna in het Villapark waar ik ook mijn hele jeugd woonde, tot ze vijftien jaar geleden verhuisde naar de Regenboog. Daar bleef ze tot een maand voor haar overlijden wonen. Ikzelf verhuisde op mijn 18de naar Gent waar ik eerst op kot zat. Ik leerde mijn echtgenote kennen en bleef er plakken tot ik een jaar geleden naar Oostende trok. In Waregem ging ik eerst naar de Gemeenteschool. Daarna volgden twee jaar college, een jaar de rijksschool tot mijn zestiende en dan het Atheneum in Kortrijk om vervolgens mij in Gent te settelen.”
“Zoals iedere Waregemnaar was ook ‘Waregem Koerse’ opnieuw een hoogdag voor mij afgelopen dinsdag. Dit is een jaarlijkse afspraak waar ik 50 jaar geleden al een vaste bezoeker was. Daar is het steevast mensen tegen het lijf lopen die je kent, ondanks dat ik al van mijn 18de daar weg ben. Mijn ogen en geheugen werken dus nog goed (lacht).”
Voetbalcarrière
“Ik voetbalde ook bijna mijn volledige carrière bij KSV Waregem”, vertelt Pascal. “Van mijn 10de – toen mocht je pas op die leeftijd beginnen – tot mijn 23ste. Ik had het geluk om een enkele keren op de bank te mogen zitten bij de eerste ploeg. De eerste keer was onder Hans Croon toen ik nog bij de Uefa’s speelde. De tweede keer was met Urbain Haesaert waar ik een jaar met de A-kern mocht meetrainen. Toen we een bekermatch tegen het bescheiden Lauwe speelden, zei Urbain: ‘Dit zijn twee spelers voor eerste klasse’. Bleken het Lorenzo Staelens en Hein Vanhaezebrouck te zijn.”
“We beleefden al mooie tijden met Waregem. Vooral de Europese periode staat in mijn geheugen gegrift. Waregem schakelde AC Milan uit wat het begin van Berlusconi betekende bij Milan. Na Waregem speelde ik nog 5 jaar bij Zultse VV waar Willy Naessens aan het roer stond. We speelden toen kampioen in eerste en tweede provinciale.”
“Het is met pijn in het hart dat ik moet aanschouwen hoe het is verlopen met Waregem, nu Zulte Waregem. Het is nochtans een club met heel veel potentieel. Het is de enige club die nog in Vlaamse handen is. Het is jammer dat deze traditieclub nu in 1B actief is. Er is nochtans potentieel om in 1A te overleven”, besluit Pascal Kerkhove.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
