Nieuw boek van Patrick (64) graaft dieper in op Raad van Vlaanderen tijdens WO I: “Een delicaat onderwerp”

De Raad van Vlaanderen pleitte tijdens de Eerste Wereldoorlog voor vernederlandsing en een onafhankelijk Vlaanderen, het leverde het merendeel van de leden de doodstraf op. In een nieuw boek gaat Patrick Libbrecht (64) uit Gullegem dieper in op die leden.

Enkele postkaartjes en spotprenten over de Raad van Vlaanderen. Patrick Libbrecht (64) kreeg ze een zevental jaar geleden in zijn bezit. De interesse was gewekt en hij ging op zoek naar het hoe, het wat en vooral het wie. “Toen ook de naam Libbrecht, geen familie van mij, in de ledenlijst opdook, begon het idee voor een nieuw boek te rijpen”, vertelt hij.

Verhaal van de raad

Beetje per beetje verzamelde Patrick info, intussen schreef hij een boek over de Slag bij Kortrijk, twee boeken over de abdij van West-Vleteren tijdens de Eerste Wereldoorlog en een boek over oud-winnaar van Luik-Bastenaken-Luik Berten Beckaert. Na zeven jaar en een handvol boeken, presenteert hij nu ook zijn nieuwste worp ‘De Raad van Vlaanderen’.

In goed 120 pagina’s vertelt hij het verhaal van die raad en doet hij uiteen wie er lid van was. “Daarin zitten enkele bekende namen, zoals bijvoorbeeld notoir collaborateur August Borms, de Kortrijkse arts Alfons Depla en ook de Wevelgemse vlashandelaar Constant Vansteenkiste”, zegt Patrick.

“Het is gevaarlijk dingen neer te pennen over zo’n delicaat onderwerp, maar zelf ben ik apolitiek”

Voor Patrick is het in elk van zijn boeken zaak om de mensen die de geschiedenis beleefden te belichten. Toch kan hij er niet aan uit om ook dieper in te gaan op de Raad van Vlaanderen zelf. “De Raad werd officieel opgericht op 4 februari 1917 en was gegroeid uit een groep Vlaamse activisten die het beu waren om onderdrukt te worden door Franstaligen. Voor de Duitse bezetter een ideale zaak, waardoor ze vrij spel kregen en fungeerden als een soort parlement.”

Ze riepen op 22 december 1917 de onafhankelijkheid van Vlaanderen uit, maar dat stootte op een njet van de Duitsers waarna ze ontbonden werd. Daarna volgden nog verschillende samenstellingen, maar op het einde van de Eerste Wereldoorlog. “Dan waren de meesten al gevlucht naar Duitsland of Nederland uit schrik voor hun straf. Heel wat van hen werden tot de doodstraf veroordeeld voor collaboratie”, weet Patrick.

Lessen trekken

Vooral die doorgedreven link met de collaboratie maakt het een delicaat onderwerp. “Het is gevaarlijk dingen neer te pennen over zo’n delicaat onderwerp, maar zelf ben ik apolitiek. De geschiedenis is wat ze is, de hoop is gewoon dat men er lessen uit trekt”, aldus Patrick. “Maar het moet gezegd, mede dankzij de Raad werd de vernederlandsing mee gerealiseerd.”