Moeder Inge en zoon Louis: twee Bruggelingen met passie voor de natuur hebben elk een boek uit

Zit schrijftalent in de genen? Vermoedelijk wel, want dezer dagen liggen er in de winkelrekken boeken van Inge Denaeghel en van haar zoon Louis De Jaeger. Twee totaal verschillende geschriften, met één gemeenschappelijke passie: de natuur.

Inge Denaeghel (5) debuteert met de roman ‘Bevroren Levens’ (uitgeverij Manteau), zoon Louis De Jaeger (29) pakt uit met ‘Ontwerp je eigen voedselbos’ (uitgeverij Sterck & De Vreese).

Django

Afspraak bij Inge in de Emiel Vandeveldestraat in Sint-Michiels, waar hond Django lustig ravot tussen de vele fruitbomen, een cadeau van zoonlief Louis.

Zij heeft wijsbegeerte gestudeerd en is onderwijsbegeleider aan de UGent, hij richtte hij Food Forrest Institute op en ontwerpt voor het landschapsarchitectenbureau Commensalist wereldwijd voedselbossen.

U debuteert op rijpere leeftijd. Vanwaar het idee om een roman te schrijven?

Inge: “Het is zes jaar geleden gerijpt, toen ik met de trein naar Siberië reisde. Ik was op weg naar een Russische vriendin. Ik kwam op de gedachte om een verhaal te schrijven over twee vrouwen die elkaar treffen in een afgelegen hut, verscholen in de besneeuwde taiga. Ze vermoeden dat ze halfzussen zijn en ontdekken ongemakkelijke waarheden over zichzelf en hun ouders.”

Drempelvrees

Louis: “Ik publiceerde in die periode mijn eerste boek en gaf mijn mama het advies om een schrijfcoach onder de arm te nemen. Zo overwon ze haar drempelvrees om bij een uitgeverij aan te kloppen. Elke topsporter heeft een coach, een schrijver mag niet te beroerd zijn om hulp te vragen aan experten.”

De natuur speelt een grote rol in uw roman. Wellicht geen toeval?

Inge: “Neen! Ik ben in een bos opgegroeid. Met twee gezinnen woonden we in het Waaroostpark in Oostkamp. Onze buurman leerde mij eetbare paddenstoelen te zoeken, vestigde mijn aandacht op vogels en planten. Ik ben blij dat ik die passie voor de natuur doorgegeven heb aan Louis!”

Hond

“De natuurbeschrijvingen zijn slechts één facet. Ik wou ook absoluut een hond in mijn verhaal hebben. Maar vrienden die mijn roman hebben gelezen zeggen dat ze vooral veel hebben aan de psychologische kant van het boek. Ze herkennen er zichzelf in. Wij allemaal zijn op zoek naar antwoorden in ons leven. Soms vergeten we stil te staan bij wat we wel hebben. Een gemis, een vader die zijn kind niet ziet opgroeien, dat raakt veel mensen.”

Waarom bent u, Louis, in de pen gekropen?

Louis: “Toen ik voor mijn studies groenmanagement stage liep op een landbouwbedrijf, moest ik prei oogsten. Ik wou boer worden. Maar ik bleef achter met een kale akker. Nadien moest er opnieuw geplant worden. Ik kwam tot het besef dat ik met die eenjarige planten en gewassen telkens opnieuw de aarde verstoorde.”

“Ons huidig landbouwsysteem maakt onze bodem kapot. Toen ik een boek las over een 4.000 jaar oude kastanjeboom op de vulkaan van de Etna, die elk jaar kastanjes gaf, heb ik mij gestort op de wereld van de voedselbossen.”

Wat is het nut van voedselbossen?

Louis: “Als je de parking van een supermarkt twintig jaar leeg laat staan, wordt zelfs de tarmac bos. Het is een volwassen vorm van natuur. Bomen hebben diepere wortels, ze zijn beter bestand tegen droogte en helpen overstromingen tegen te gaan. Eenjarige gewassen worden weggespoeld, dat heeft de Westhoek vorige maand nog ervaren. Plant eetbare struiken in je tuin en je krijgt superfood! Appels, besjes en duindoorn. Dan moet je niet maar om vitamine C naar je apotheker!”

Is het niet naïef te denken dat voedselbossen dé oplossing zijn voor onze klimaatproblemen?

Louis: “Dank zij de voedselbossen kan onze landbouw op termijn 20 procent extra voedingsmiddelen genereren. Je kunt zelfs eetbare bomen als haag langs de wegen planten. Ik heb drie missies in mijn leven: regenereren, inspireren en celebreren. Ons architectenbureau Commensalist ontwerpt voor honderd internationale klanten in onder meer Argentinië en Spanje voedselbossen van 400 hectare.”

Leuk

“Ik probeer de ‘mindset’ van mensen te veranderen: in plaats van te vechten tegen de natuur, moeten landbouw en natuur samen strijden voor hun overleven. Voedselbossen zijn daartoe het ideale middel. Die transitie moet leuk zijn, vandaar geeft het Food Forrest Institute opleidingen om je eigen voedselbos te ontwerpen.”

Hebt u in uw eigen tuin ook een voedselbos?

Louis: “Ik heb mijn mama enkele fruitbomen cadeau gedaan voor Moedertjesdag: aardbeien, olijven, kersen, moerbei en citroenbomen. Zelf heb ik een experimentele tuin op duingrond. Het is mij gelukt om appels, peren, pruimen en kersen te telen op puur zand. Naast mediterraanse kruiden!”