Lydia Chantry (53) uit Komen-Waasten raakte in de destructieve spiraal van het alcoholmisbruik terecht en verloor bijna alles. “Een collega gaf me aan en ik was toen razend, maar het heeft me wel gered!” De Komense schreef haar verhaal neer in een pakkend boek.
“Alcoholisme alleen voor mensen uit precaire situaties? Laat me toe dat meteen te gaan weerleggen”. Lydia is een nette, blonde dame met een vlotte en duidelijke babbel. “Ik kom uit een stabiel gezin waar mijn moeder misschien één glas per week dronk en mijn vader enkel een biertje opende tijdens feestelijkheden. Van alcoholmisbruik was geen sprake en ik kreeg de beste opvoeding die ik me maar kon wensen.”
Met een heldere toon in de stem beschrijft ze hoe ze, voor ze het zelf besefte, meer en meer naar de fles begon te grijpen. “Ik was getrouwd, had drie bloedmooie dochters die ons liefdesgeluk hadden bezegeld en ook professioneel ging het me voor de wind. Ik kreeg meer en meer de vraag of ik geen modellenwerk wilde doen en ik genoot ervan. Toch was ik keer op keer ongelooflijk zenuwachtig en een glas whisky-cola hielp me om de spanning weg te nemen. Ook na het werk dronk ik ’s avonds nog een glas om tot rust te komen maar van een echt probleem was geen sprake. Het keerpunt kwam toen mijn huwelijk op de klippen liep.”
Het glas van de ontspanning werd al snel de fles van de ontsnapping. “Ik liep voortdurend gespannen rond en in een reflex greep ik naar de fles. Mijn tolerantie steeg, mijn drang om te drinken ook en plots had ik mezelf in een neerwaartse spiraal geduwd.”
Liegen tegen iedereen
Beetje per beetje probeerde Lydia haar zenuwen onder controle te krijgen maar daarvoor werd alcohol haar enige gereedschap. “Het ene glas in de avond werd al snel een volledige fles. Die fles werden er twee tot zelfs drie per dag en wanneer mijn kinderen hierover een opmerking maakten, dan wimpelde ik die af. Ik was ervan overtuigd dat ik het onder controle had maar ik maakte mezelf wat wijs.”
“De pijn van mijn scheiding probeerde ik te verdringen met drank maar ik bleef me ronduit miserabel voelen. Ik loog het ook af tegen iedereen en zelfs wanneer mijn dokter me vroeg of ik misschien niet wat veel dronk, kon ik niets anders uitbrengen dan een leugen. Het ging zelfs zo ver dat ik overal doorheen het huis glazen, gevuld met rosé verstopte zodat ik voortdurend wel ergens kon drinken.”
Het glas van de ontspanning werd al snel de fles van de ontsnapping
“Mijn dochters verbleven week om week bij hun vader en bij mij. In de week dat ze bij hun vader waren, sloeg ik aan het feesten. In de week dat ze bij mij waren, was het een heuse opdracht om zeker geen argwaan te wekken. Op bepaalde momenten ging ik zelfs naar winkels die kilometers ver waren omdat ik in de lokale supermarkt al te veel drank had gekocht. Ik had schrik dat ze mijn kinderen zouden verwittigen.”
In 2016 kwam de destructieve levensweg van Lydia tot een einde. “Mijn dochters hadden besloten kerst bij mij te vieren en ik had hen beloofd om nuchter te blijven”, klinkt het met een overduidelijke krop in de keel. “Ik was een hele dag in de weer met koken en het huis op orde brengen en kon aan de fles weerstaan. Toen alles uiteindelijk klaar was, dacht ik dat ik best wel één glas kon drinken. Het resultaat liet niet op zich wachten en tegen dat mijn dochters bij mij thuis aankwamen, was ik ladderzat. Ze zijn al huilend weggelopen en hadden gezworen me nooit meer te willen zien.”
Vijf jaar nuchter
“Kort daarop gaf een collega me aan bij mijn werkgever en toen is mijn wereld op zijn kop gezet. Ik kreeg de kans me te laten begeleiden maar ik moest er meteen aan beginnen. Het is een harde keuze geweest en ik heb mijn collega vervloekt maar ik heb doorgebeten. Ondertussen ben ik vijf jaar van de drankduivel verlost en bezoeken mijn dochters mij opnieuw.”
Lydia schreef haar verhaal neer in een boek met de titel Mijn vijfde zomer zonder jou , een verwijzing naar haar nieuwe leven zonder alcohol. “Natuurlijk ben ik niet trots op wat er is voorgevallen” sluit ze af. “Maar met mijn boek wil ik vooral aantonen dat dit iedereen kan overkomen. Eenmaal de verslaving je heeft opgeslorpt is het erg moeilijk om eruit te raken. Durf dan ook de aangeboden hulp aanvaarden want enkel zo krijg je opnieuw je leven op de rails.” (SR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
