Al 50 keer trok ze naar Afghanistan, het land waar Moeders voor Vrede al heel wat werk verrichtte voor vrouwen. Tot in augustus 2021 de gevreesde taliban opnieuw de macht greep en het voor de vrouwelijke bewoners van het land terug naar af was. In haar boek ‘Vrouwen zonder Land’ pakt Jennie Vanlerberghe uit met pakkende getuigenissen.
Op de eerste bladzijde van het boek ‘Vrouwen zonder land. Impressies uit Afghanistan’ wordt de toon al meteen gezet. Jennie Vanlerberghe schrijft er neer hoe confronterend het was om voor het eerst de positie van de vrouwen in het land te ervaren. “Een vrouw onder een boerka liep bedelend temidden van het chaotisch verkeer in Kaboel. Per ongeluk liet ze haar baby vallen. Onverschillig reed men verder, zomaar over de baby heen. Niemand schonk aandacht aan het stervend kind, noch aan de huilende moeder. Dit incident trok mijn ogen open.”
Jennie liet zich echter niet afschrikken en ging nog vaak terug naar het land, waar Moeders voor Vrede wel het een en ander konden verwezenlijken voor vrouwen. Net voor de taliban in augustus 2021 Kaboel veroverde, had Moeders voor Vrede in Afghanistan er bijvoorbeeld twaalf alfabetiseringsklasjes met telkens 25 leerlingen, meisjes en vrouwen. Hoe het daarmee nu gaat, daar denkt de vrouwenactiviste liever niet te veel aan.
“Ik reis graag naar het land en mis het wel een beetje. Zodra het mogelijk is ga ik terug. Rudi (Vranckx, red.) slaagde er wel al in om een keer of twee af te reizen, maar wij geraken precies niet mee. Of ik niet bang ben om terug te gaan? Neen, maar je moet een beetje weten hoe je het daar moet aanpakken. Ik leerde mij onderdanig gedragen – wat ik niet ben (lacht) – en met diplomatie bereik je wel wat.”
Dagboekfragmenten
Jennie schreef haar boek om de situatie in het land onder de aandacht te brengen. “We horen er niets meer over in de media, wat wel jammer is.” In haar boek staan enkele dagboekfragmenten die Jennie bij haar 50ste bezoek aan het land neerpende. Ze geeft een impressie van wat er op dat moment allemaal gebeurde in het land. Het werd (voorlopig) haar laatste bezoek. Op 24 augustus bereikten 23 Afghanen, waarvan elf medewerkers van Moeders voor Vrede, de stad Ieper nadat ze in moeilijke omstandigheden het land halsoverkop konden verlaten. De groep werd opgevangen in The Menin Gate, het jeugdhotel van Stefaan Vanderstraete, en ging dan naar het asielcentrum in Poelkapelle.
De vrouwen konden hier ondertussen genieten van onze westerse vrijheid
“Toen ervaarde ik welke warme stad Ieper is. Onze medewerkers werden hier heel goed opgevangen. Ze verblijven ondertussen bijna allemaal nog in Ieper. Er zijn er zelfs die al werk hebben gevonden. De vrouwen konden ondertussen genieten van onze westerse vrijheid. Ze vragen zichzelf af of ze ooit opnieuw zullen kunnen aarden in hun land. Toch zijn er die terug willen gaan, als het opnieuw veilig is. Wat ik wel begrijp, want hun familie is daar nog en ze lieten al hun bezittingen achter.”
Ondertussen startte de werking van Moeders voor Vrede opnieuw op in Afghanistan. “Maar het loopt niet van een leien dakje. Ik maak me zorgen om de 60 à 70 vrouwen die vroeger onze twee gezondheidscentra bezochten. De twee vrouwelijke gynaecologen zijn naar hier gevlucht. Ik vraag mij echt af waar die vrouwen om medische bijstand aankloppen, want ze mogen niet worden aangeraakt door een mannelijke arts.”
“De situatie van de achtergebleven vrouwen in Afghanistan is even zorgwekkend als tijdens de eerst regeerperiode van de Taliban”, zegt Jenny. “Dat ik onze Afghaanse medewerkers nu regelmatig tref in Ieper vind ik nog altijd moeilijk te vatten. Toch zal ik samen met hen proberen om de vrouwen in Afghanistan opnieuw een leven te geven.” Jennie is ondertussen een internationale conferentie aan het voorbereiden over Afghanistan die in juni 2023 in Ieper zal plaats vinden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
