“Weet da ik mij ertoe verbind jou nooit/alleen te laten/Alleen als jij mij nu en dan/alleen laat zijn.” Zo luiden de openingsverzen van ‘Weten’, een van de ruim 70 gedichten uit de tweede tegelijk baldadige en teergevoelige bundel ‘Een propere onderbroek’ van Harm Logghe. In het prachtig vormgegeven boek staan ook 25 polaroid fotoreeksen.
Ruim twee jaar na Dood is Punk komt Harm Logghe met een tweede bundel op de proppen getiteld Een propere onderbroek . In zijn eerste bundel schipperde Logghe naar eigen zeggen tussen de realiteit van de dood en de dromen van de punk. Toen zat hij middenin een rouw- en verwerkingsproces, nadat zijn beste vriend uit het leven gestapt was en hij ook andere verwanten verloren had. Vandaag zegt de 37-jarige Bruggeling rustiger en dus ook rijper in het leven te staan. “ Dood is Punk heb ik in woelige periode in mijn leven bij elkaar geschreven. Ondanks de soms zwaarwichtige thematiek beschouwde ik het eerder als een folietje . Punk draait om je eigen koers varen en als poëet ben ik ook volkomen autodidact. Bij mij vertrekt alles uit de liefde voor de taal”, vertelt Logghe.
Tot zijn eigen verbazing liep zijn eerste bundel bijzonder goed. “Het is zelfs al een hele tijd uitverkocht. Dat heeft mijn zelfvertrouwen een enorme boost gegeven. Hierdoor kwam mijn tweede bundel Een propere onderbroek behoorlijk vlot tot stand. Nog steeds laat ik eigen ervaringen in mijn werk binnensijpelen, maar ook de impact van de buitenwereld zindert in mijn versregels na. Ik heb gedichten opgenomen die ik kort na de uitgave van Dood is Punk heb geschreven, maar er zitten er ook bij die tijdens de eerste lockdown hun finale vorm vonden. Zo heb ik het onder meer over – jawel – corona, de politiek, de wisseling van de seizoenen en zelfs Tinder. Vroeger stak er meer onstuimigheid in mijn poëmen. Deze nieuwe bundel heeft een lyrischer karakter, zonder op de klip genaamd pathetiek te varen. En: het hoeft lang niet altijd over mezelf te gaan, want zo belangrijk ben ik nu ook weer niet.”
Oude typemachine
Heel bijzonder is de typografie van Logghes gedichten. Die staan allemaal afgedrukt zoals hij ze bij elkaar getikt heeft op zijn oude typemachine. “Soms heb ik wel 20 versies van een gedicht moeten maken”, biecht hij op. “Het is voorgevallen dat ik van acht uur ’s morgens tot vier uur in de namiddag aan één gedicht zat te werken. Eén verkeerde aanslag en ik mocht opnieuw beginnen.”
Sommige bladzijden zijn niet gevuld met verzen, maar met polaroid fotoreeksen. “Beide technieken hebben iets gemeenschappelijks: als je op je toestel drukt om door middel van een polaroid een beeld vast te leggen, valt er niets meer te trukeren. Die directheid heeft iets puurs”, meent Logghe.
De polaroids gelden als rustpunten, want soms slaat de dichter een zware toon aan. Karakteristiek blijft een melancholie die volgens hem eigen is aan zijn persoon. “Waarom ik voor Een propere onderbroek als titel koos? Met zo’n kledingstuk bedek je je schaamstreek, terwijl ik over de thema’s schrijf waar mensen zich vaak over generen, zoals verdriet of zaken waar ze gevoelsmatig geen blijf mee weten.”
Bij een versoepeling van de coronamaatregelen volgt er een voorstelling van Een propere onderbroek voor een levend publiek. Dan zal Logghe ook 25 ingekaderde gedichten en de verzamelde polaroids exposeren.
>> ‘Een propere onderbroek’ van Harm Logghe is uitgegeven in eigen beheer. Het boek kost 30 euro en kun je aanschaffen via harmdicht@gmail.com of in Boekhandel De Reyghere.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
