In In mijn hart woont een meeuw bundelde Greta Vandeborne (78) 15 aangrijpende rouwverhalen waarmee ze het taboe op de dood wil helpen te doorbreken. Ze spreekt uit eigen ervaring, maar ook uit die van anderen. “Als liefde niet overgaat, waarom zouden rouw en gemis dan moeten overgaan?”
“Mijn grootouders woonden in Leffinge, mama en papa hebben lang in Oostende gewoond”, steekt Greta Vandeborne van wal. Ze mag er dan zelf al een paar jaar weg zijn, de literaire laatbloeister draagt Oostende ook nog altijd een warm hart toe. En er woont een meeuw in dat hart: de rode draad door het nieuwe boek van Greta is de zee. En de nagedachtenis aan haar man Romain, die in 2017 overleed. In Negen jaar met ALS (2019) vertelt ze openhartig over zijn spierziekte en het afscheid. “Hij was 65 toen hij de diagnose kreeg. Die paar jaar dat hij nog te leven had, zijn er uiteindelijk dus nog negen geworden. Ik wilde die jaren in de eerste plaats gewoon vastleggen voor mezelf, want de herinneringen vervagen”, vertelt ze. Romain was haar tweede man, én de liefde van haar leven. “Ik heb hem in 2002 ontmoet op een internationale conferentie in Firenze. Romain was decaan aan de EHSAL- hogeschool in Brussel, ikzelf verbonden aan de Hogeschool Gent. We deelden, onder andere, een passie voor reizen”, klinkt het.
Liefde voor Oostende
Na zijn overlijden verhuisde Greta naar Gent. “Om dichter bij mijn kinderen te zijn”, zegt ze. “Maar ook omdat de herinneringen aan mijn man hier veel te tastbaar waren. Ondertussen heb ik het wat kunnen loslaten – in augustus zal het al zes jaar zijn dat hij er niet meer is – maar ik kom Romain hier nog altijd op elke straathoek tegen.”
De liefde voor Oostende was evenwel nog sterker dan het gemis. “Ik trek me nu op aan de vele mooie herinneringen die ik aan hem heb”, zegt Greta. “Zo gingen we met oudejaar altijd lekker uitgebreid tafelen in de Savarin en nadien, bij een glaasje bubbels, vanop de zeedijk samen genieten van het vuurwerk.”
Pleidooi
In mijn hart woont een meeuw, Greta’s debuut als fictie-auteur, knoopt onrechtstreeks ook aan bij het verdriet om haar overleden levensgezel en zielsverwant. “Zie het als een pleidooi”, zegt de auteur er zelf over. “Een pleidooi voor het ‘recht op rouwen’, omdat daar geen deadline op staat.” Greta ondervond het zelf ook aan den lijve. “Het eerste jaar na zijn dood had iedereen veel empathie en steun, maar dat verwaterde. Onze rouwcultuur zit zo ineen. Maar waarom zou je niet over dat verdriet mogen blijven spreken? Het rouwen om een dierbare blijft voor altijd een deel van je leven, en dat wil daarom niet zeggen dat je niet meer van dat leven kunt genieten. Iemand vroeg mij onlangs eens of ik gelukkig ben, maar wat is geluk? Voor mij betekent dat gewoon van iedere dag het beste proberen te maken. Een etentje met vrienden, de kleinkinderen die op bezoek komen… ‘Kleine gelukjes plukken’, noem ik dat. Maar mijn liefde voor Romain zal dus nooit volledig wegebben, en als liefde niet overgaat, waarom zouden rouw en gemis dan moeten overgaan?” Die meeuw in haar hart is bijgevolg ook ergens een metafoor. “Hij blijft voor altijd dicht bij mij”, aldus Greta.
In mijn hart woont een meeuw is een rouwverhalenbundel over diverse soorten rouw en afscheid. In 15 beklemmende verhalen neemt Greta de lezer mee naar het verdriet bij onder andere een doodgeboorte, een ontslag, een scheiding en naar het afscheid van een geliefde, een auto, een moeder, een broer, een hond en een vriend. De verhalen zijn losjes op haar eigen ervaringen gebaseerd, maar ook een knipoog naar Arno (een frase uit Oostende Bonsoir, red.) ontbreekt bijvoorbeeld niet. Greta heeft de stad voor altijd in haar hart gesloten. “Er gaat geen week voorbij of ik kom hier wel eens wandelen, ’s zomers staat Theater Aan Zee altijd met stip op de agenda en Spilliaert is een van mijn favoriete kunstschilders. Misschien keer ik op mijn oude dag wel nog naar Oostende terug”, knipoogt ze.
In mijn hart woont een meeuw verscheen vorige week bij Uitgeverij Vrijdag. Het boek, met een voorwoord door rouwexpert Manu Keirse en illustraties van Jurgen Walschot, telt 96 pagina’s en kost 20 euro.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
