Emma Dejonghe uit Kortrijk zoekt in haar literair debuut naar zingeving: “Mijn teksten zijn een zoektocht naar balans”

De 27-jarige Emma Dejonghe uit Kortrijk maakte een maand geleden haar literair debuut met ‘Uit de chaos ontstond orde’. Met haar poëziebundel wil ze een manifest voorzien voor jonge artiesten en hulpverleners die hun weg zoeken in het leven. “Zodat kunst een oplossing mag en kan zijn voor datgene wat persisteert in het leven. Het gaat om verbinding creëren.”

Toen Emma in het middelbaar zat, begon ze voor het eerst met schrijven, maar dat waren eerder kortverhalen. Pas in haar laatste masterjaar pikte ze poëzie op.

“Ik kwam toen op een moeilijk punt in mijn stage waarbij ik het echt nodig had om dingen van me af te schrijven en dat heb ik eigenlijk blijven doen. Initieel hield ik de teksten gewoon voor mezelf tot ik vijf jaar geleden een blog ben gestart onder mijn artiestennaam ENCOREMMA op WordPress. Ik stond toen ook in nauw contact met de bib van Ieper, waar ik tijdens hun evenement mijn teksten mocht voordragen. Dat werd goed onthaald, wat me aanmoedigde om verder te schrijven.”

Vorig jaar besloot Emma te zoeken naar een uitgever om haar werk naar buiten te brengen. Via een kennis kwam ze in contact met de warme mensen van Ieperse uitgeverij Spring Produkties. “Zij waren geïnteresseerd om mijn werk te publiceren. De kleinschaligheid van de uitgeverij past wel bij mijn stijl. Ik hou niet zo van die massamediatoestanden en de bijhorende druk.”

Melancholie en hoop

Emma had al genoeg materiaal om haar boek te vullen, ze schreef nog een drietal gedichten extra voor de bundel. Dat doet ze allemaal als een echte poëet in haar gehavend notitieboekje. “Ik schrijf liever dan typen.” (lacht) Als Emma de stijl van haar poëzie moet beschrijven, verwijst ze naar haar professionele leven. “Ik word geconfronteerd met verschillende soorten ellende. Ik vind het belangrijk dat kunst over deze ervaringen communiceert, zodat je er niet mee blijft zitten. Je niet goed voelen is niet erg, maar doe er iets mee, zodat het niet isoleert. De gelegenheid aangrijpen om iets te creëren of te produceren zijn we naar mijn gevoel wat verloren in de moderne maatschappij. Dat vind ik wel jammer.”

“Je niet goed voelen is niet erg, maar doe er iets mee, zodat het je niet isoleert”

Haar stijl ligt ergens tussen melancholie en hoop. Het boek is opgedeeld in drie delen: zwart, grijs en wit. Van zware thema’s, de zoektocht naar een zinvol leven tot hoop. “Hoe vind je orde in chaos en hoe chaotisch is die orde? Het is een zoektocht naar de balans in het leven. Slechts enkele intieme en persoonlijke poëziestukken die ik destijds voor mezelf schreef, heb ik niet toegevoegd aan de bundel om mijn positie als hulpverlener niet te ondermijnen, maar ik ben uiteindelijk ook maar een mens dus er zitten wel kwetsbare gedichten tussen. Ik vind dat er een bepaalde kracht zit in jezelf openstellen.”

Het laatste deel van Emma’s literair debuut is een ode aan het West-Vlaams. “Zoals de tussentitel doet vermoeden, zijn dat gedichten geschreven in het West-Vlaams. Dat gaat soms beter dan het algemeen Nederlands.” (lacht) Als slam poëet stond ze in december tijdens een editie van het reizend woordgezelschap Veel Vijven en Zessen nog eens voor publiek. “Dat was een huiskamersessie bij mij thuis. Daar heb ik mijn bundel voorgesteld. Het is een fijne laagdrempelige manier om je werk te brengen en ik kan het iedereen aanraden.”

Organisch

Voorlopig geniet Emma nog van haar debuutbundel en heeft ze nog geen nieuwe teksten geschreven. “Het is al heel druk geweest op het werk en om te schrijven moet ik in de stemming zijn. Ik wil het niet forceren. Het moet goed voelen en organisch komen, maar ik sluit een tweede bundel zeker niet uit.”