Bruggeling Jan Van der Cruysse heeft met ‘Win Win’ zijn zesde thriller uit. De gewezen woordvoerder van Brussels Airport mag tot het selecte kransje van succesvolle Vlaamse misdaadauteurs gerekend worden. De basis van zijn nieuwe verhaal is beangstigend actueel.
“Als leerling in de vrije basisschool van Sint-Lodewijks op de wijk Christus-Koning was ik in de ban van de science fiction verhalen van Jan Monter. Ik denk dat ik al die jeugdboeken op een maand tijd uitgelezen had. Van toen af zei ik tegen iedereen die het horen wilde, ik ga een spannend boek schrijven. Maar ik wist niet goed hoe ik eraan moest beginnen”, bekent Jan Van der Cruysse.
Kinderdroom
Het duurde bijna een halve eeuw, eer deze uitgeweken Bruggeling opa had een bekend bedrijf in bouwmaterialen, papa was leraar bij de Jozefienen zijn kinderdroom realiseerde. Na zijn humaniora aan het Sint-Lodewijkscollege trok Jan Van der Cruysse naar Gent om er rechten en nadien communicatiewetenschappen te studeren. Hij was vijf jaar journalist en twintig jaar woordvoerder bij Brussels Airport.
“Ik heb het faillissement van Sabena in 2004 van nabij meegemaakt. Er stonden mij 35 televisieploegen op te wachten, want de communicatieverantwoordelijken van onze nationale luchtvaartmaatschappij waren nergens te bespeuren. In twee weken tijd heb ik 200 interviews moeten geven”, herinnert hij zich nog. Maar er was meer: de brand van een hangar, de crash van een Jumbo Jet, de grote diamantroof van 2012 op de luchthaven, 104 stakingen, een passagier met ebola, schietende taxichauffeurs. “Gelukkig heb ik de terroristische aanslagen niet meer meegemaakt, toen had ik al een andere job. Inmiddels ben ik zeven jaar consultant in crisiscommunicatie bij RCA communicatiebureau.”
De liefde dreef Jan Van de Cruysse naar Antwerpen, waar hij met zijn echtgenote Christel Neumann en hun zoon Jonathan woont. Al doctoreert deze informaticus dezer dagen in Canada, waar hij zich specialiseert in artificiële intelligentie. “En toch voel ik mij nog een echte Bruggeling, ook al ben ik er meer dan 40 jaar weg. Ik wil een volgend boek deels in Brugge laten afspelen, maar je mag mij geenszins vergelijken met Pieter Aspe. Ik ben zo fier op mijn geboortestad.”
Een nieuw boek, het woord ‘misdaadroman’ is gevallen. Op zijn 55ste debuteerde Jan Van der Cruysse als auteur. “Het stond op mijn bucket list, ik heb mijn debuut Bling Bling op enkele maanden tijd geschreven. ‘t Was niet de bedoeling om het uit geven, maar ik was fier en liet het lezen aan een vriend.”
Hercule Poirot-prijs
“Ik was de woorden van Pieter Aspe indachtig: voor elk gepubliceerd misdaadverhaal zijn er 700 die in de vuilbak gekieperd worden. En toch dacht ik, ik doe het! Het Davidsfonds belde mij enkele weken later dat het mijn boek wou publiceren. Mijn debuut kreeg de Hercule Poirot-prijs én de Diamanten Kogel.”
Bling Bling werd uiteindelijk een trilogie, waarvan er 15.000 exemplaren verkocht werden. Splendid Film kocht onlangs de filmrechten van Jans debuut. “Het verhaal start met de overval op een diamantkoerier op de luchthaven van Delhi, nadien blijkt dat de dieven die diamanten gestolen hebben van de Georgische maffia. Typisch voor mijn misdaadromans is dat er meerdere verhaallijnen naast elk lopen en op het einde samenkomen. Ondertussen vallen er vele doden. Uiteraard liggen die verhalen deels in het verlengde van mijn job. Je schrijft over zaken, waarvan je iets af weet”, vervolgt de auteur.
Jan Van der Cruysse noemt Scandinavische misdaadauteurs als Stieg Larsson, beroemd om zijn Millennium-trilogie, als inspiratiebron, naast Terry Hayes, de Australische schrijver van de bekroonde spionageroman I am Pilgrim. Allemaal dikke turven, net als de boeken van de Bruggeling die zich afspelen op meerdere continenten: “Ik beschrijf enkel plaatsen waar ik zelf al ben geweest. Of dat nu een Indisch dorpje is of Chicago, waar ik de weg tegenwoordig beter ken dan in Brugge, met zijn gewijzigd verkeerscirculatieplan.”
Vrouwen in hoofdrol
“Mijn misdaadverhalen zijn geen who dunnit’s, vaak weet je al van op de eerste pagina wie een misdrijf pleegde. En ze hebben ook geen flik als hoofdpersoon. Opvallend is wel dat meestal een of twee vrouwen de hoofdrol vertolken. Mijn nieuwe roman Win Win bijvoorbeeld gaat over een studente informatica die in Edinburgh studeert en een enveloppe in de brievenbus krijgt met een postkaartje en een vliegtuigticket naar San Francisco. Actuele thema’s als verdrinkende bootvluchtelingen, een zwendel in slechte vaccins en cryptofoons komen aan bod. Voor laatstgenoemd onderwerp telefoons die niet kunnen afgeluisterd worden door de politie ben ik te rade gegaan bij mijn zoon.”
“Wat opvalt en een beetje beangstigend is, is het feit dat veel zaken waarover ik schrijf nadien ook echt gebeuren. In mijn roman Boem Boem had ik het over een handgranaat die in Antwerpen ontplofte, Bling Bling beschrijft een grote moordpartij in Parijs op een steenworp van de Bataclan en was net uit toen de aanslagen in Parijs gepleegd werden….”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
