Het begon met het schilderen van aquarellen in de tuin en groeide uit tot een passie die zijn gelijke niet kent. André de Campenaere (78) is de laatst overblijvende molenaar die de Komense molen Soete draaiende houdt. “Ik had aan mijn vrouw beloofd te stoppen toen ik 75 jaar oud werd, ondertussen ben ik al aan het zoeken naar een excuus voor mijn 80ste verjaardag”, lacht de zeventiger.
“Vroeger stond de molen bijna in mijn achtertuin, in Ten Brielen”, blikt André terug op niet alleen zijn leven, maar ook dat van zijn tweede thuis.
“Ik schilderde graag met aquarel en de molen was mijn muze. Ik kon helaas ook zien hoe dit prachtig stukje erfgoed er jaar na jaar slechter begon uit te zien, wat me pijn aan het hart deed. In 1982 werd besloten molen Soete te verplaatsen naar de plek waar ze nu staat, naast de N58.”
“Er werd meteen werk gemaakt van een grondige renovatie, die in 1987 werd afgerond en aan het publiek werd voorgesteld met een expo. Ik werd er ook gevraagd om mijn aquarellen te plaatsen en zo is de bal aan het rollen gegaan. Later werd ik vice-voorzitter van de werkgroep om nadien als voorzitter te eindigen.”
Deel van folklore
De passie van André was hevig, want het voorzitterschap was niet langer voldoende voor de man. “Ik wilde verder gaan, meer betekenen voor het patrimonium”, gaat hij verder.
“In 1993 schreef ik me in voor een opleiding tot molenaar in Brugge, een opleiding die ik succesvol kon afronden. Nagenoeg meteen stapte ik met mijn diploma naar de gemeente met de vraag om in Komen-Waasten molenaar te worden. Ik kreeg de symbolische sleutel van molen Soete.”
“De molen en het vak van molenaar behoort tot onze folklore en ondertussen deel ik mijn kennis en ervaring al meer dan 30 jaar met de duizenden bezoekers die jaarlijks de weg naar hier vinden. Telkens wanneer ik mensen vol bewondering zie kijken naar deze dame, die uit meer dan 40 ton hout bestaat, krijg ik nog altijd een warm gevoel. Daar doen we het uiteindelijk voor.”
Seingever
Vandaag staat de molen fier naast de N58, als verwelkoming voor iedereen die er voorbij rijdt, al was het niet altijd rozengeur en maneschijn. “Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de molen door de Duitsers volledig afgebroken”, verklaart André.
“Wat weinig mensen weten is dat molens tijdens 14-18 als seingevers werden gebruikt. Door verschillende kleuren doeken aan de wieken te hangen, konden molenaars de buurgemeenten waarschuwen voor de vijand. Wat er ook stevig op heeft ingehakt, was de brandstichting van 1997.”
“Toen ik daarvoor werd opgebeld, dacht ik eerst dat iemand een wansmakelijke grap met me wilde uithalen. Ik kreeg helaas ongelijk! Het was een hels werk om alles opnieuw op te gaan bouwen en meer dan vier jaar kon de molen op die manier niet draaien.”
Toekomst
André blikt graag terug op de rijke geschiedenis van molen Soete maar durft ook al vooruit kijken, naar de toekomst. “Ik had aan mijn vrouw beloofd om te stoppen op mijn 75ste”, sluit hij lachend af. “Maar ja, als je hier bijna iedere zondag van de afgelopen decennia hebt gespendeerd, is het niet zo eenvoudig los te laten.”
“Ondertussen nader ik de 80 en ben ik nu al aan het denken over welk excuus ik dan zal kunnen uitvinden. Een nieuwe molenaar vinden was ook geen evidente zaak.”
“Toch is er ondertussen een jonge snaak die zich aan het klaarstomen is om, wanneer de tijd is aangebroken, de fakkel van mij over te nemen.”
(SR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
