De nieuwe literaire organisatie Nachtschade brengt hun allereerste boek uit. Het is ‘Pierre plooide zijn moeder in een koffertje’, het tweede kortverhaal van de Kortrijkse dichter en prozaïst Siel Verhanneman, ambassadeur van Nachtschade.
Nachtschade wil jonge talenten begeleiden die beginnen te schrijven. “We focussen op de ontwikkeling van nieuw literair talent en nieuwe kunstenaars om hen gemakkelijker te laten doorstromen naar het professionele veld. We bezorgen hen een basis om hun schrijfsels goed uit te werken. Ze krijgen van ons de mogelijkheid om te experimenteren en ook dingen te herschrijven, dit in combinatie met kleine schilderijtjes. Zo kunnen ze met het eindresultaat naar een uitgeverij gaan”, duidt muzikant en journalist Vincent Coomans (31), die samen met beeldend kunstenares Jerina Malfait (29) en grafisch vormgever en ontwerper Cato Oyen (22) de vaste vormgever van Nachtschade de literaire organisatie in het leven riep. Vincent is ook de initiatiefnemer van de Letterzetter van Kortrijk en Memento. “We organiseren met Nachtschade ook intieme evenementen en bouwen actief aan een gemeenschap van kunstenaars. Elk seizoen brengen we een kortverhaal van een nieuw literair talent uit in een hoogwaardige uitgave. De schrijver werkt daarvoor intens samen met een beeldend kunstenaar of illustrator.” De allereerste uitgave van Nachtschade is het kortverhaal ‘Pierre plooide zijn moeder in een koffertje’ van Siel Verhanneman. De illustraties zijn van Jerina Malfait.
Typische prikkels
Siel Verhanneman (29) studeerde humane wetenschappen en daarna sociaal-cultureel werk aan Vives. Zij werkt als educatief medewerkster in de bibliotheek van Kortrijk. Siel doet aan klassiek ballet en yoga en houdt van mensen, steden, koffie, boeken, schrijven en poëzie. “Ik combineer graag het beste van twee werelden: koffie en boeken. Ik ben een schrijfster in alle mogelijke vormen”, zegt ze lachend. Siel is auteur van enkele dichtbundels, een kortverhaal en een roman.
‘Pierre plooide zijn moeder in een koffertje’ is haar tweede kortverhaal. “Het is een fantasierijk verhaal waarin ik naar Parijs kijk door de ogen van ghostwriter Pierre. Voor het eerst wil hij echt de protagonist zijn in een verhaal. Pierre brengt zijn moeder Lisette telkens van haar huis naar de volksbuurt Le Marais. Op een dag verdwijnt Lisette. Al gauw wordt ze het spinrag tussen iedereen die Pierre tijdens haar verdwijning ontmoet. Door de ogen van Jay, Salina, Nicole, François en Esmeralda leert Pierre zijn moeder voor het eerst echt kennen. Wat hij ontdekt heeft grote gevolgen voor hoe hij in het leven staat”, verklapt Siel. Waarom Parijs? “Mij zou je elk jaar af en toe naar Parijs mogen sturen. Ik geraak niet uitgekeken op die stad. Ik rijd Parijs binnen met de trein en ik voel al van alles gebeuren. Ik hou van steden. Ik heb nood aan die typische prikkels die mensen, straten, musea en auto’s ons bezorgen.”
Zalving en hoop
Beeldend kunstenares Jerina Malfait werkt en woont in Kortrijk. Zij maakte de schilderijtjes bij het kortverhaal van Siel. “Literatuur vormde mij tot de persoon die ik ben. Zonder boek bij de hand ben ik verloren. Het is ook een onuitputtelijke bron van inspiratie voor mijn beeldend werk”, vertelt Jerina. Ze illustreerde eerder al het verhaal ‘De dode vogel en het meisje’, het eerste kortverhaal van Siel, die toen Lettertype was in het Lettertype Collectief. “Siel kan alles echt mooi verwoorden. Haar zinnen worden bijna poëtisch waardoor je als het ware meegesleurd wordt in dit verhaal. Als ik het script las, wist ik meteen welke schilderijtjes ik wou maken: fijn, sober en rustig met een zekere nostalgie. Echt Parijs. Schilderen en verf is mijn zalving en hoop”, besluit Jerina.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier