De uitbaters van dancing Lagoa in Menen en een tweede legale portier zijn maandag veroordeeld omdat ze op 28 augustus 2016 verkeerd handelden of zich te weinig om een 28-jarige bezoeker uit Affligem bekommerden. Die kreeg op die dag een klap van een illegale portier en zweefde dagenlang tussen leven en dood. Die Nederlandse portier werd eerder al veroordeeld voor de klappen.
Op 28 augustus 2016 trok Pieter Krauch uit Affligem samen met enkele vrienden van het festival Kamping Kitsch in Aalbeke (Kortrijk) nog naar een afterparty in de Menense dancing. Hun kledij was niet aangepast aan het discotheekbezoek maar dat leek aanvankelijk geen probleem. Plots kreeg het gezelschap het toch aan de stok met portier John Delgado, toen 45 en in Nederland gekend als gevechts- en kooivechter, 2,09 meter groot en 125 kilogram droog aan de haak.
Tien dagen in coma
De portier maakte een opmerking over de slippers van een van de discotheekbezoekers in het gezelschap van Pieter Krauch. De twintiger probeerde wat te bemiddelen maar kreeg plots een stevige vuistslag in het gezicht waardoor hij wel vier meter lager van een trap viel en voor dood bleef liggen. Bloed sijpelde meteen uit oren en neus. Hij lag tien dagen in coma en liep een kaakbreuk, scheur in de schedel, een schouderfractuur en zware hersenbloeding op. Onder meer dankzij zijn sportief lichaam spartelde de ultraloper – hij liep al de beruchte woestijnrace Marathon des Sables (257 km) – worstelde hij zich door de kritieke periode. Portier John Delgado vloog enkele maanden in de cel en liep in april 2017 uiteindelijk een celstraf van 30 maanden, waarvan 1 jaar effectief, op. Van de schadevergoeding die hij moest betalen, zag Pieter amper iets.
Schuldig verzuim
Met de veroordeling van de illegale portier was de kous niet af. “Het was meteen al duidelijk dat ook anderen boter op het hoofd hadden”, aldus advocaat Jan Leysen, die Pieter Krauch bij stond. “Pieter is toen gewoon als geschoten wild naar buiten gesleept en voor dood achtergelaten.” Het verdere onderzoek resulteerde in de dagvaarding van de private bewakingsfirma en een van hun portiers die destijds in Lagoa actief was en dancinguitbaatster Marie-Jeanne C. (86) en haar rechterhand. Zij moesten zich verantwoorden voor onopzettelijke slagen en verwondingen en schuldig verzuim, omdat ze na de klappen door Delgado fout handelden of te weinig deden om Pieter te helpen.
Nooit 100 bellen
“De uitbaatster kon haar kassa niet verlaten. En dat voor iemand meteen verpleegkundige achtergrond”, stelde advocate Céline Heinkens verbauwereerd in het dossier vast. “Een portier die nog in Lagoa werkte, vatte het beleid als volgt samen: ‘nooit de 100 bellen, want dan volgt de politie en komt er een onderzoek. En dat is schadelijk voor de dancing. Bij problemen gewoon buitenzetten.’”
“De uitbaatster en haar rechterhand belden wel degelijk de dienst 100”, verdedigde Kris Vincke de dancinguitbaters. “Van dat zogenaamde beleid om dat niet te doen, was geen sprake. Er is ook geen enkel bewijs dat zij John Delgado als illegale portier inhuurden.”
Verhitte sfeer
Portier Maarten M. (30) uit Lochristi vond ook dat hem geen schuld trof. “Hij stond aan de ingang en zag het incident niet gebeuren. Nadien heeft hij gewoon geprobeerd het slachtoffer zo snel mogelijk in veiligheid te brengen door hem naar buiten te slepen”, vond zijn advocaat Peter Sustronck. “De sfeer binnen was immers verhit. Hij heeft enkel zo goed mogelijk proberen te handelen, vanuit zijn beperkte opleiding als portier. Hij is geen ambulancier, dokter of verpleegkundige. Hij ging pas opnieuw naar binnen toen de uitbaatster bij het slachtoffer stond en de hulpdiensten waren verwittigd.”
De rechter sprak de private bewakingsfirma vrij maar veroordeelde de tweede portier en de dancinguitbaters wél. De portier kreeg opschorting van straf, de uitbaters elk een voorwaardelijke celstraf van 3 maanden en boetes van 900 tot 2.100 euro. Zij riskeren ook te zullen moeten opdraaien voor (een deel van) de gevraagde schadevergoeding van 1,7 miljoen euro. Daarover spreekt de rechter zich later uit.
Levensvreugde verdwenen
Meer dan vijf jaar later heeft Pieter Krauch het moeilijk om met zijn oude leven aan te knopen. “Ik zoek nog altijd naar mijn nieuwe ik”, vertelt hij. “Ultralopen lukt niet meer. Als ik loop, krijg ik al snel hoofdpijn omdat de druk op mijn hersenen vergroot. Ik stond in 2016 net op het punt om in het familiebedrijf successen te boeken en mij op termijn op te werken tot zaakvoerder. Van dat loopbaantraject blijft niets meer over. Mijn vader had me eigenlijk al drie keer moeten ontslaan. Telkens betaalde een werknemer het gelag, omdat ik niet meer kan omgaan met stress en samenwerken moeilijk is. Omdat mijn vader niet enkel zaakvoerder maar vooral ook vader is, ontsnapte ik telkens. Ik word enkel nog ingezet op kleine projectjes. Dagelijks moet een pilletje helpen om mijn emoties onder controle te houden. Mijn levensvreugde en trots zijn verdwenen en hebben plaats gemaakt voor twijfel. Telkens maar vraag ik me af wat ik nog waard ben. En dat terwijl ik, noch mijn ouders, van de overkant ooit een woord van spijt of medeleven hebben gekregen.” (LSi)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
