Een verloren gsm bracht de 29-jarige P.D. uit Tielt tot voor de correctionele rechtbank. Hij weigerde het toestel terug te geven tenzij de eigenaar een vindersloon betaalde. De jongeman werd uiteindelijk niet veroordeeld maar Gregory De Roeck, schoonzoon van de eigenaar, vond het beneden alle peil om een vindersloon te eisen. “We hebben onze goede wil getoond maar laten ons niet afpersen.”
De 63-jarige eigenaar van de gsm raakte zijn toestel kwijt in café Den Trap in Roeselare. “Ik ging even naar het toilet en toen ik terugkwam, was mijn gsm verdwenen”, verklaart de man. “Blijkbaar is hij dan ergens in de struiken in Tielt teruggevonden maar ik ben daar nog nooit geweest.”
Hoe de gsm daar belandde, blijft een mysterie. P.D. (29) vond hem tijdens het joggen en nam contact op met de schoonzoon van de eigenaar, die de gsm meerdere keren had proberen bellen. In dat gesprek zei D. echter dat hij recht had op een vindersloon en hierover ontstond discussie.
25 euro
“Ik vond het beneden alle peil om zoiets te vragen”, zegt schoonzoon Gregory. “Ik was bereid om tien of vijftien euro te geven als blijk van goede wil maar hij vroeg plots 25 euro en ik laat me niet afpersen. Na dat gesprek heb ik meteen de politie gebeld. Ze zijn later bij hem thuis geweest maar hij liet hen niet binnen en wou de gsm niet afgeven.”
“Dit allemaal onder het mom van zijn zogezegd recht op een vindersloon maar die wetgeving is erg vaag. Ik ben het zelf ook beginnen opzoeken en er moet vaak toch een vrederechter tussenkomen in dat soort gevallen. Om dat allemaal te vermijden ben ik dan maar akkoord gegaan om 20 euro te betalen, al is het echt tegen mijn principes. Mijn frustratie komt vooral door zijn bijzonder arrogante en laaghartige houding. Het belangrijkste is dat mijn schoonvader zijn gsm intussen terug heeft. Voor mijn part mag de vinder verder vrijuit gaan, dat maakt mij verder niet uit.”
Correct bedrag
Door zijn hardnekkige weigering om de gsm terug te geven, ondanks de vraag vanuit de politie en het parket, moest P.D. zich immers verantwoorden wegens de bedrieglijke verberging van de gsm. Hij gaf het toestel pas terug toen het proces al hangende was. In de rechtszaal argumenteerde P.D. dat hij zich beriep op zijn zogenaamde retentierecht. Hij had recht op een vindersloon en ook het recht om de gsm bij te houden tot dit betaald werd.
“Op strafrechtelijk vlak ben ik altijd in mijn recht geweest”, reageert D. “Ik was te goeder trouw. De wetgeving omtrent het vindersloon is recent veranderd, anders moest je rekenen op de goeie wil van anderen om iets te krijgen. Ik vond het belangrijk om een correct vindersloon te krijgen. Ik kan wel ergens begrijpen dat dit de eigenaar frustreerde. Het vindersloon is nog niet ingeburgerd in België. Ik denk dat dit nochtans wel kan helpen om mensen sneller gevonden voorwerpen aan de eigenaar terug te bezorgen.”
Op het proces vroeg de rechter aan P.D. of hij kosten gemaakt had om de gsm bij te houden. Het retentierecht gaat echter immers enkel over eventueel gemaakte kosten, zoals bijvoorbeeld een garagist die een wagen bijhoudt als de eigenaar de herstelling niet betaalt. De rechter oordeelde dat het retentierecht hier niet van toepassing was maar anderzijds maakte P.D. zich ook niet schuldig aan bedrieglijke verberging. Zoals zijn advocaat ook pleitte, nam D. zelf contact op met de eigenaar van de gsm en was er dus geen intentie om die te bedriegen. (JF)
