De moord op de 53-jarige Anja Lievens in een appartementsgebouw uit Oostende blijft veel vragen oproepen. De familie van het slachtoffer kent de verdachte helemaal niet. “Ze vermoeden dat Anja op het verkeerde moment op de verkeerde plaats was”, zegt meester Virginie Cottyn, de advocaat van de familie. Ondertussen werd uit goede bron vernomen dat de dader een tekst op de muur in de trappenhal op de hoogste verdieping geschreven. Daardoor kwam hij in het vizier van de speurders.
We zetten eerst even de feiten op een rijtje. Anja en haar negentienjarige zoon zitten woensdagavond 2 april nog stoofvlees te eten, dat Anja net had klaargemaakt. Enkele uren later kruipt de zoon in bed in hun appartement in de Guldensporenlaan in Oostende. Als de tiener ’s ochtends wakker wordt en zijn moeder niet in haar bed ligt – meer nog: het bed was onbeslapen – slaat hij alarm. Eerst bij zijn nonkel, daarna bij de politie. Rond 7 uur krijgt de politie het verontrustende telefoontje dat Anja vermist is. De verdwijning wordt meteen als onrustwekkend beschouwd. “Anja was geen nachtraaf en ging nooit op café, al maakte ze wel nu en dan een wandeling tijdens de avonduren”, verklaart Virginie Cottyn, de advocaat van de familie .
Verkeerde moment op verkeerde plaats?
De politie gaat kort na de melding alle deuren in het gebouw af waarbij een foto wordt getoond van Anja. Of iemand haar toevallig niet gezien heeft? Enkele uren later treffen de speurders haar lichaam aan, tien verdiepingen hoger dan waar ze woonde. Werd ze in het appartement vermoord? Of werd ze in de gang aangesproken door de dader? “De familie vermoedt dat Anja op het verkeerde moment op de verkeerde plaats was”, zegt meester Cottyn nog.
Het blijft voorlopig een raadsel, maar er is nog meer. Uit goede bron vernemen we dat er op de twaalfde verdieping van het gebouw, in de trappenhal, zinnen op de muur geschreven staan. Het zou gaan om een soort afscheidstekst, waarin staat “dat hij geen kansen gehad heeft”. Ook het woord “sorry” staat erbij geschreven. En verder ook nog de zin “Ik kom eraan”, gericht tot een vorig jaar overleden vriendin, zo zou blijken uit onderzoek.
Eerder veroordeeld
Het roept een pak extra vragen op. Wat vaststaat is dat die tekst de speurders naar de dader hebben geleid. Die is geen onbesproken blad. Eerder al liep hij veroordelingen op voor verkrachting, brandstichting en zelfs een gewapende overval. Op 9 mei 2016 brak een hevige brand uit op de eerste verdieping van een appartementsgebouw in de Jules Peurquatstraat in Oostende. Diezelfde avond nog werd de toen 38-jarige bewoner van de studio op de tweede verdieping opgepakt. Het bleek William C. te zijn. Hij was in een juridisch geschil verwikkeld met de eigenaar van het pand. In april 2017 verscheen de man uiteindelijk voor de rechtbank. Het openbaar ministerie eiste vijf jaar cel. In mei – een maand later dus – kreeg hij uiteindelijk 40 maanden effectieve gevangenisstraf.
Op 30 januari 2022 belandde een man met zware verwondingen op de spoedgevallendienst van het Henri Serruysziekenhuis in Oostende. Volgens zijn verklaringen werd hij met een pistool bedreigd en kreeg hij daarbij rake klappen van William C., toen 43 jaar. In de woning van C. trof de politie een machete, een dolk en twee vuurwapens aan. Bij zijn arrestatie had hij een stoffen zak met twee biljartballen op zak. Gevolg: 37 maanden cel, waarvan 20 voorwaardelijk.
Verkrachting
De derde veroordeling werd minder dan een jaar later uitgesproken. Deze keer in een verkrachtingszaak. In het kader van een ander onderzoek tegen C. troffen de speurders dubieuze filmpjes aan op zijn gsm. Op de beelden was te zien hoe de veertiger op 16 januari 2021 seks had met een vrouw die helemaal van de kaart was. Het slachtoffer lag diep te slapen en leek niet te reageren op wat de man met haar aan het doen was. Hij kreeg twaalf maanden effectieve celstraf. Hij ging echter in beroep en zag zijn straf halveren. Daarnaast werd hij voor vijf jaar uit zijn burgerrechten ontzet.
Na zijn laatste gevangenisstraf kreeg Tiffany Tratsaert (36) een telefoontje van zijn justitieassistente. Tiffany en William C. kenden elkaar van vroeger. “Maar we hadden lang geen contact meer”, zegt de vrouw. “Toen ik de vraag kreeg of ik hem even onderdak wou geven omdat hij een adres nodig had om vrij te komen, stemde ik toe. Hij deed wat hij moet doen. Hij zat veel in zijn kamer boven, ging gaan werken, maar hij ging ook veel ’s nachts buiten, terwijl dat eigenlijk niet mocht. Omdat de situatie bleef aanhouden, drong ik er bij hem op aan om iets anders te zoeken.”
Bedreigingen
Dik tegen de zin van William die er meteen een pak bedreigingen bijhaalde. “Hij zei dat ik moest opletten, dat hij weet wat hij doet. Alleen mocht hij dat niet meer filmen. Ik wist dat hij door die videobeelden veroordeeld was en dat dat de reden was waarom hij in de gevangenis terechtgekomen was. De dag nadien heeft de politie hem bij mij buiten gezet en twee weken later waren de vier banden van mijn auto platgestoken. Daarna hoorde ik hem nooit meer”, aldus Tiffany. (JRO/CC)
