Een Nederlander uit Nijmegen, voordien Lampernisse, blijft erbij dat hij de vriend van zijn ex nooit heeft willen vermoorden. “Hij is een vader van kinderen, die kan ik toch niet vermoorden?”
D.V. uit Houthulst had in 2014 een ingewikkelde driehoeksverhouding met haar man, D.G., en de Nederlander R.K. De vrouw verliet in december 2014 haar man en kinderen om bij ‘de liefde van haar leven’, R.K., in te trekken in Nederland. Maar in juni 2015 besefte ze dat het toch niet helemaal is wat ze had verwacht en keerde terug naar Houthulst, hoewel ze op dat moment zwanger was van R.K.
Wanneer in november het kindje geboren wordt, zint R.K. op wraak en laait ook de liefde tussen hem en D.V. weer op. R.K. trommelde een knokploeg op en reed naar Houthulst. Zelf beweert hij dat hij enkel babyspullen wou brengen, maar volgens het openbaar ministerie is er niet de minste twijfel dat hij zijn liefdesrivaal wou ombrengen. Hij zou uren hebben staan wachten in een straatje en toeslaan tot de kinderen in bed lagen.”In berichten is er sprake van duidelijke plannen, zoals: ‘two man in the ring, one man leaves alive!’ en in andere berichten is zelfs sprake van een pistool met geluidsdemper.”
Uiteindelijk moet het met een mes gebeuren, maar de uitvoerder is zo dronken, dat D.G. op tijd de deur kan dichtgooien en de politie verwittigen. Na een achtervolging kan de politie de auto uiteindelijk klem rijden.
D.V. kreeg uiteindelijk 42 maand met uitstel en ging niet in beroep, net als de man met het mes. Maar opdrachtgever R.K., die 48 maand effectief kreeg, ging wel in beroep om zijn onschuld uit te schreeuwen. “Hij is een vader van kinderen, die kan ik toch niet vermoorden? Ik heb ook nooit die opdracht gegeven, ik wist zelfs niet dat hij een mes bij had.”
Voor elke aanklacht een uitleg
In berichten vooraf had hij het er wel over dat hij D.G. ‘zeven meter onder de grond zou stoppen’. “Ja, maar dat is een gezegde in Nederland”, was zijn excuus. Ook voor de berichten over het pistool had de Nederlander een uitleg. “Ik heb twee handen. Als ik het zou doen, deed ik het met mijn handen.” En voor het uren wachten in het straatje had hij ook al een verklaring. “Ik wou wachten tot hij weg was om die babyspulletjes te brengen.”
Intussen is R.K. ook zelf vader in Nederland, maar leeft van een uitkering. “Ik heb post-traumatische stress. Eigenlijk ben ik zelf een slachtoffer!” Zijn advocaat, Herman Baron, vraagt daarom over de ganse lengte de vrijspraak. “Van een moordpoging is er nooit sprake geweest. Van een misdadige vereniging is er ook geen sprake aangezien er geen misdaad is gepleegd. En voor ten laste legging C, de bedreigingen, vragen wij ook de vrijspraak aangezien hij nooit aan de deur is geweest.”
De advocaat van D.G. trekt het terugbrengen en het zien van dat kindje echter sterk in twijfel. “We zijn nu vier jaar verder, maar de man heeft nog nooit iets van zich laten horen, geen kaartje met de verjaardag of niks.” Intussen zijn D.V. en D.G. weer een gelukkig koppel, ook met het kindje dat biologisch van R.K. is. “Ik behandel het als mijn eigen kind en we zijn weer heel gelukkig samen!”
Uitspraak op 10 januari.
(OS)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier