Een kamertje van 2,5 op 3 meter, met een bed, een nachtkastje en een mobiel toilet. Dat was drie jaar lang de leefwereld van Kurt D. (58) uit Waregem. In zijn eigen woning op de wijk Torenhof in Waregem werd hij opgesloten door zijn eigen zus. “Toen ik drie weken lang nauwelijks nog eten kreeg, was ik het beu en ontsnapte met mijn lakens door het raam”, vertelt Kurt. Zijn hallucinante verhaal…
Ongeveer vijf jaar geleden trok Kurts zus Rina (60) samen met haar zoon in bij haar broer. Hij woonde alleen in een eenvoudige sociale woning en zij moest noodgedwongen haar woning verlaten. “Ze zat dus in een noodsituatie en ik liet het toe dat ze bij me introk”, steekt Kurt van wal.
Sekte en pedofilie
“Ook al was onze verstandhouding niet top en had ik het niet graag. Ze vertelde aan iedereen dat ik niet voor mezelf kon zorgen en schizofreen was.” Toch verliepen de eerste maanden aanvankelijk nog redelijk normaal. “Maar plots begon ze me te beschuldigen van pedofilie, dat ik lid was van een sekte en als portier van die sekte oogluikend had toegestaan dat haar toen 5-jarige zoon werd verkracht”, aldus Kurt.
“Of dat ik haar probeerde te vergiftigen. Leugens en verzinsels, maar ze leek wel bezeten van die sekte. Het kwam zover dat ik niet meer vrij in mijn eigen woning mocht rondlopen. Meer zelfs, samen met haar zoon installeerde ze een slot op mijn slaapkamerdeur. Als ze uit werken was, sloot ze de deur en moest ik blijven zitten. Af en toe mocht ik nog eens naar buiten om boodschappen te doen naar Lidl of Aldi, meer niet.”
“Eten en drinken bracht ze me op de kamer, mijn behoefte doen moest op een mobiel toilet, me wassen mocht ik één keer per week. Zij en haar zoon spoten me nat met koud water, zeepten me in en spoelden me opnieuw met koud water af. Ze scheurde mijn rijbewijs, gooide mijn gsm kapot en nam mijn bankkaart en code af.”
Schrik voor zoon
“Dat was eigenlijk geen leven, maar ik liet begaan, vooral uit schrik voor haar zoon. Hij was groter en krachtiger dan mij en kon boksen… Ik hield me vooral bezig met lezen en kijken naar de foto’s van mijn reis langs de Route 66 in Amerika in 2003. Dat was een schitterende ervaring. Ik hield vroeger van reizen en was al in Portugal, Duitsland, Frankrijk, Turkije, Kreta, en Italië. Volgens mijn zus verkwanselde ik al mijn geld aan die reizen.”
Voor zichzelf opkomen vond Kurt moeilijk, hij volgde ook voordien al psychiatrische begeleiding. Een ruime kennissenkring waar hij met eventuele problemen terecht kon, had hij niet. Zijn ouders en een andere zus zijn al overleden.
Alleen boterhammen met choco
Dit voorjaar escaleerde de situatie in de licht verwaarloosde woning pas helemaal. “De laatste drie weken kreeg ik hoogstens nog enkele boterhammen met choco”, schetst Kurt. “En twee flesjes water per dag. Mijn kamer mocht ik helemaal niet meer uit.” Dat was voor hem de druppel die de emmer deed overlopen. Op zondag 21 maart, toen hij alleen thuis was, ontsnapte hij via zijn raam door enkele lakens aan elkaar te knopen.
“Via een plat afdakje raakte ik op de achterkoer en via de achterdeur liep ik opnieuw naar binnen en slaagde ik er in de sleutel van mijn deur te nemen.”
Bij terugkomst merkten zus Rina en haar zoon de ontsnapping echter op. “Ik kreeg het lantaarntje van mijn slaapkamer tegen mijn hoofd geslagen, als straf”, vervolgt Kurt.
“Resultaat was een gekloofde wenkbrauw en heel wat bloed. Ik besliste toen om wat kledij in een zak te verzamelen en me voor te bereiden op mijn definitieve ontsnapping. De volgende dag stormde ik weg van zodra mijn zus de slaapkamerdeur ontgrendelde om iets te brengen.” Kurt liep naar zijn huisarts en belandde in een verwaarloosde toestand in het ziekenhuis, waar de alarmbellen afgingen en de politie zijn hallucinante verhaal optekende.
Gelukkiger
Na een verblijf van 25 dagen in de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis, om te bekomen van de traumatische gebeurtenissen en de situatie te laten afkoelen, mocht Kurt naar zijn woning terugkeren. Politie en gerecht hadden zijn zus en haar zoon ondertussen verhoord en hen verboden nog terug te keren naar de woning of contact op te nemen. “Sindsdien ben ik veel gelukkiger”, aldus Kurt.
“Ik woog maar 69 kilo meer, nu is dat ondertussen opnieuw 80. Ik onderhoud mijn huisje, doe boodschappen, de was en de plas, rij het gras af, ga regelmatig naar de bib en heb zelfs al twee keer een terrasje gedaan. Ik ben van plan om binnenkort opnieuw enkele buren of vrienden op de koffie uit te nodigen. Misschien met een boule de berlin… Op zondagochtend eet ik koffiekoeken. Mijn zus zou dat moeten horen, ze zou opnieuw zeggen dat ik mijn geld verkwansel. En misschien kan ik mijn rijbewijs opnieuw aanvragen en met wat spaarcenten na verloop van tijd opnieuw een autootje kopen. Het is wel al 9 jaar geleden dat ik nog met de wagen reed…”
“Ach, ik had al veel langer moeten ontsnappen”, beseft Kurt nu. “De voorbije drie jaar waren echt een hel. Was ik niet weggelopen, ik zat nog op mijn kamertje.”
Uit woede
Zus Rina moet zich voor de gijzeling van haar broer voor de rechtbank in Kortrijk verantwoorden. De openbare aanklager vorderde een celstraf van 10 maanden en een boete van 400 euro. Haar advocaat Bram Elyn drong aan op verdere begeleiding en een verlenging van het contactverbod tussen broer en zus. “Ik heb mijn broer opgesloten uit onmacht, omdat er door zijn schizofrenie geen land mee te bezeilen was”, vertelde de vrouw op de rechtbank tegen de rechter.
“Maar vooral ook uit woede inderdaad. Omdat hij nooit iets heeft gedaan om het seksueel misbruik van mijn zoon door de sekte van de hellevorsten te vermijden of te doen stoppen.” 7
“Niets kan rechtvaardigen waarom iemand drie jaar lang in zijn eigen woning opgesloten moet zitten”, reageert Kurts advocaat Mathieu Desmet. “Hij is drie jaar lang als een varken behandeld en leefde in mensonwaardige omstandigheden.” (LSi)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
