Lorine werd vrijgesproken van doodslag op haar beste vriendin: “Ik mis haar nog elke dag”

Exact één week nadat ze vrijgesproken werd voor de doodslag op Caroline Kint (65) in oktober 2021, doet Lorine De Witte (53) haar verhaal. Eén keer, en dan nooit meer. “Ik mis moederke nog elke dag. Mocht ik weten waar ze begraven ligt, ga ik met een bloemetje naar haar graf.”

Geflankeerd door Floor Ameye en Filip De Reuse, de advocaten die voor haar met succes de vrijspraak pleitten op het assisenhof, wil Lorine De Witte nog één keer terugkomen op de feiten en het proces. “Maar het moet allemaal nog wat bezinken. Wat ik de voorbije drie en een half jaar heb meegemaakt, is ongelooflijk. Ik heb nog nooit een vlieg kwaad gedaan, maar toch kreeg ik de stempel van moordenaar op mijn hoofd”, zegt ze.

Op 15 oktober 2021sloeg en stampte Athena Man het slachtoffer dood in de trappenhal van het appartementsgebouw waar Caroline Kint en Lorine De Witte wonen in de Kortrijkse stationsbuurt. Man verklaarde daar zelf over dat haar stoppen doorsloegen, nadat ze door Lorine De Witte opgehitst werd met allerlei verhalen over Caroline Kint. De assisenjury geloofde die versie van de feiten echter niet en sprak Lorine De Witte vorige vrijdag vrij voor doodslag. Wel kreeg ze negen maanden celstraf opgelegd voor schuldig hulpverzuim. Athena Man moet 17 jaar de cel in wegens doodslag.

Geen hulp

“Het klopt wat de jury zegt: ik heb moederke inderdaad geen hulp aangeboden. Toen ik zag wat Athena gedaan had, was ik in shock. Mijn lichaam blokkeerde. Ik weet dus niet wat ik zou doen mocht dat nog eens gebeuren. Wat ik wel weet: ik had het liever anders gezien, liever wél hulp geboden. Want Caroline en ik, wij waren twee handen op één buik. Altijd waren we samen, van ’s morgens tot ’s avonds. Koffie drinken, soms een pintje, samen naar Familie kijken. Ik mis ze nog elke dag”, zegt Lorine.

Dat ze dan toch voor het assisenhof moest verschijnen, wijt de Kortrijkse aan de zoon van Caroline Kint. “Zijn advocaat heeft een brief geschreven naar de onderzoeksrechter waarin hij zegt dat hij het gevoel had dat ik er iets mee te maken had. Kort daarvoor was ik veroordeeld voor de diefstal van geld van Caroline, maar ik was bereid om dat allemaal terug te betalen. Caroline en ik kwamen daarin overeen. Maar na die brief hebben de speurders zich op mij gefocust en niet meer los gelaten. Alles wat ik vertelde om me te verdedigen, schreven ze niet in hun proces-verbaal. Het was geen eerlijk onderzoek”, klinkt het.

Bos bloemen

Het assisenproces was dan ook een hele beproeving. “Ik wist dat ik onschuldig was, maar er werd keihard op mij ingebeukt tijdens het proces. Men stelde me voor als een onmens. Een week lang heb ik gezwegen omdat ik wist dat mijn advocaten het laatste woord kregen. En ze hebben dat fantastisch gedaan. Ik ben hen ongelooflijk dankbaar. Ik zat er enorm mee in om een zware straf te krijgen en dat is niet gebeurd. Niet dat ik verwacht had daar met een bos bloemen buiten te komen – ik bén schuldig aan hulpverzuim – maar ik begrijp nog altijd niet goed waarom ik voor het assisenhof moest komen”, zegt Lorine.

Tegenover Athena Man, die tijdens het onderzoek de schuld afschoof op Lorine, koestert ze geen wrok. “Ik heb geen haatgevoelens. Athena heeft dit ook niet gewild. Ze was zwaar onder invloed van drank, drugs en pillen toen ze de feiten pleegde. Die dingen maken levens kapot, letterlijk.” Lorine woont nog steeds in het appartementsgebouw waar de feiten zich afspeelden. “Eenvoudig is het niet, maar waarom zou ik moeten verhuizen? Als ik de trap naar boven of beneden neem, ga ik nooit mijn voet zetten op de plaats waar Caroline lag dood te bloeden. Elke keer denk ik aan haar. Ik mis haar nog elke dag. Mocht ik weten waar ze begraven ligt, zou ik meteen bloemetje op haar graf leggen. Vergeten ga ik haar nooit.”