Assisen Spuikommoord – Dochter van Emmy getuigt: “Ze had een hart van goud”

Op het assisenproces tegen Khaldoon Al-Baghdadi (42) heeft de jongste dochter van het slachtoffer haar getuigenis afgelegd. Emmy Geboers (67) werd vooral als zorgzaam, sportief en optimistisch bestempeld. De manier waarop de beschuldigde zich van haar lichaam ontdeed, werd door Alain Remue van de Cel Vermiste Personen ongezien genoemd.

“Moeke was heel zorgzaam en bekommerd. Niets was ooit teveel voor haar. Ze had alles over voor haar kinderen en kleinkinderen”, verklaarde Inne S. Emmy Geboers was ook een sociale, optimistische vrouw, die ondanks tegenslagen steeds bleef doorzetten. “Ze was ook heel verdraagzaam en geduldig. Ik heb haar eigenlijk nooit boos geweten. Ze was gewoon zo lief. Ze had eigenlijk gewoon een hart van goud.”

Impact

De feiten hebben duidelijk een grote impact gehad op het leven van de nabestaanden van het slachtoffer. “Wat ik heel pijnlijk vind, is dat mijn moeder letterlijk weggerukt is uit ons leven en dat ik geen fysiek afscheid heb kunnen nemen. Ik wil en kan niet aanvaarden dat ze zulke doodsangsten heeft moeten uitstaan. Mijn moeder had nog heel veel zin in het leven en had nog heel veel toekomstplannen.” Ook door haar schoonzoon werd Emmy als een vrolijke, opgewekte vrouw omschreven. “Ons leven heeft vier jaar on hold gestaan. Het is de vraag of de play-knop nog wil terugkomen. Het wordt afwachten wat de toekomst zal brengen”, aldus Kristof W.

“Ik kan ook alleen maar positieve dingen zeggen. Ze was heel lief en heel warm, een zorgzaam persoon. Wij kwamen altijd op de eerste plaats voor haar”, getuigde een kleindochter van het slachtoffer. Laura B. legde ook uit dat haar oma veel vrijwilligerswerk en heel sociaal was. Ze hield van wandelen, fietsen en lopen. “Ze was ook heel trots op mijn studies en zo. Ik vind het heel jammer dat ze het afstuderen niet heeft kunnen meemaken.”

Ten slotte kreeg de dochter van het slachtoffer van de voorzitter nog toestemming om een korte tekst voor te lezen. “Je had nog zoveel zin in het leven. Ongevraagd moest je het leven verlaten en wij staan machteloos aan de kant. Je wilde hier niet weg, je wilde bij ons zijn. Je wilde nog zo graag verder”, klonk het. S. prees ook het doorzettingsvermogen van haar mama. “Ik mis jouw liefde en warmte, ik mis jou naast je aan mijn zijde. Ik mis jou, ik mis alles.”

Uitzonderlijke zoekactie

Twee dagen na de verdwijning van Emmy Geboers werd de Cel Vermiste Personen ingeschakeld om haar stoffelijk overschot te zoeken in de Spuikom. “Het was hier een beetje bijzonder, omdat we hier niet op zoek waren naar een lichaam, maar naar lichaamsresten”, getuigde commissaris Alain Remue. Het was voor Remue snel duidelijk dat de gebruikelijke methodes dus niet zouden werken. “In het kanaal zijn we niet gaan zoeken, want dat had geen zin door de stroming.”

Uiteindelijk werd in eerste instantie een negental kleine stukken aangetroffen. “Daarna hebben we de brandweer toezicht laten houden vanop een bootje op het water. Zo zijn er tot 15 april op regelmatige wijze een zevental keren menselijke resten gevonden.” Volgens Alain Remue werd slechts ongeveer 20 procent van het lichaam teruggevonden. “In mijn job is de natuur een tegenstrever. De natuur doet zijn ding. Dat wil zeggen dat dieren in en rond het water zich voeden met alles wat ze vinden. Die maken geen onderscheid tussen de resten van een dode mens of een dood dier.” Zelfs voor de ervaren commissaris was het een uitzonderlijke zoekactie. “Ik ga eerlijk zijn: dit had ik nog nooit gezien. En ik heb in die 30 jaar wel het een en ander gezien.”

Getuige opgehaald door politie

Dinsdagavond kwam een kennis van de beschuldigde niet opdagen, maar de getuige werd op vraag van voorzitter Antoon Boyen prompt opgehaald door de politie. Ivan D. beweerde woensdagochtend dat hij zich niet kon herinneren dat hij Al-Baghdadi op de dag van de feiten had gezien. Nochtans gebruikten ze toen samen heroïne. “Het kan zijn dat hij bij mij thuis is geweest, maar ik weet het niet juist. Het is zo lang geleden.” Uiteindelijk wist de getuige plots wel nog dat de beschuldigde die ochtend om een bijl had gevraagd. “We wisten niet voor wat dat was. Hij zei misschien voor een konijn of iets, maar ik had geen bijl.”