Op het assisenproces van Alexandru Caliniuc (27), die beschuldigd wordt van de moord op Sofie Muylle (27) uit Roeselare, is de beschuldigde ondervraagd door voorzitter Willem De Pauw. “Ik wou niet dat Sofie zou sterven”, bleef Alexandru Caliniuc volhouden, tot zichtbare ergernis van de burgerlijke partijen.
Advocaat Filip De Reuse, die optreedt voor de broer van Sophie Muylle, haalde voor de middagpauze al eens hard uit. “Wij hopen een antwoord te krijgen op de vele vragen die er na vier jaar onderzoek nog altijd zijn maar ik wil al één iets meegeven. Men betwist hier de moord en de foltering. Maar over moord kan geen enkele discussie bestaan. Hij heeft Sofie gruwelijk toegetakeld, vreselijk verkracht en weggesleurd naar een plaats waar ze niet zou gevonden worden en waarvan hij wist dat ze daar zou doodvriezen. Vergelijk het met Marc Dutroux die zegt dat hij de deur van de kelder heeft dicht gedaan maar dat hij de kinderen niet heeft vermoord. Het feit dat de man geen enkele verantwoordelijkheid opneemt voor de feiten die hij heeft gepleegd, is wraakroepend”, vond de advocaat. “Wij zitten eveneens nog met veel vragen”, stelde advocaat Luc Arnou, die optreedt voor de vriend van Sofie Muylle. “Wij zullen zien wat meneer te vertellen heeft en zullen dan ons standpunt bepalen. Hij heeft alleszins de kans om de waarheid te vertellen”, klonk het. Ook de verdediging nam al even kort het woord. “Wees kritisch, hou uw aandacht erbij en uw vizier open en neem notities”, gaf advocate Chantal Van den Bosch de juryleden wat raad.
Altijd alleen
Na de middagpauze begon voorzitter Willem De Pauw dan met de ondervraging van de beschuldigde. Zoals gebruikelijk kreeg de beschuldigde, in jeans en lichtblauwe polo en met opvallend okergekleurd haar, in eerste instantie eerst vragen over zijn achtergrond. “Ik heb tot mijn twintig jaar bij mijn ouders in Roemenië gewoond. Ik heb twee zussen, waarvan één overleden is, en drie broers. Ik ben de jongste. Mijn vader was mechanicien en mijn moeder huisvrouw. Ik ben tot mijn achttien jaar naar school gegaan. Mijn jeugd zou ik niet omschrijven als een gelukkige jeugd. Ik was altijd alleen. Mijn broers en zussen waren altijd weg. Met mijn ouders kwam ik wel goed overeen. Na mijn schooltijd heb ik gewerkt in een zwembad en in de bouw. In 2015 ben ik naar Italië vertrokken. Ik wilde geld verdienen om mijn ouders te helpen. Mijn broer werkte daar in de bouw. Na een jaar ben ik naar Knokke gekomen. Mijn andere broer woonde daar. Met hem en andere Roemenen werkte ik in de bouw”, vertelde de beschuldigde.
Omdat zijn broer het niet vond kunnen dat Alexandru Caliniuc geregeld uitging, rookte en dronk, liet hij hem achter in het appartement waar ze eerst samen woonden. Voorzitter De Pauw moest de beschuldigde aanmanen om op zijn vragen wat meer te antwoorden dan ‘ja’ of ‘neen’. “Vanaf 10 januari 2017 was er amper nog werk. Ik hield me van dan af bezig met wandelen en fietsen. Ik ging van dan af ook meer naar discotheken. Ik rookte ook. Ik ben dan eigenlijk een ‘stoute jongen’ geworden. Mijn omgeving zei me dat ook. Ze wilden me niet meer zien, dat maakte me triest. Waarom ik mijn gedrag niet veranderde? Ik weet het niet”, zuchtte Alexandru Caliniuc.
Niet normaal
Qua relaties was de beschuldigde snel uitverteld. “Ik heb één vriendinnetje gehad, ook uit de Pinkstergemeenschap. Meer dan een zoentje op de kaak is er niet gebeurd. Later heb ik wel nog vriendinnen gehad. Dat waren wel korte relaties, ik woonde toen nog thuis. Seks had ik alleen met prostituees. De eerste keer was in Italië”, klonk het . “Vindt u zichzelf volkomen normaal op seksueel vlak?”, wou de voorzitter weten. “Euh, ja”, klonk het korte antwoord. De voorzitter wees hem op het verslag van de psychiaters, die verklaren dat hij een parafiele afwijking heeft. “Nee, ik heb geen probleem”, bleef de beschuldigde volhouden. “En die stiekeme filmpjes die je opnam in de kleedhokjes van het zwembad dan?”, vroeg de voorzitter. “Neen, dat is niet normaal. Ik weet niet waarom ik dat deed”, klonk het.
De voorzitter liet Alexandru Caliniuc dan op zijn eigen tempo en in zijn eigen woorden vertellen over de feiten. “Ik wou die nacht uitgaan, ben naar de discotheek gegaan. Daarna heb ik gewandeld en sigaretten gekocht. Ik was aan het stappen in de Lippenslaan, op weg naar huis, maar ik wou nog een sigaret roken op het strand. Daar heb ik ook een wandeling gedaan. Ik kwam aan een golfbreker. Het was heel donker. Toen ik wou terugkeren naar huis, zag ik mevrouw Sofie daar liggen. Ze lag met haar hoofd in het zand, kijkend naar de zee. Ik heb haar bij de hand genomen en met het lichtje op mijn gsm naar haar gekeken. Ze zat vol zand en blauwe plekken. Toen ik rond me keek, zag ik twee mensen weglopen. Ze hadden een lichtje bij en liepen weg. Ik heb haar vastgenomen aan haar polsen en ben haar beginnen verslepen. Eerst aan haar handen, dan aan haar middel, later ook aan haar voeten. Zij lag met haar gezicht omhoog. Aan het staketsel heb ik alle zand van haar gezicht gedaan. Ik heb haar slip naar beneden gedaan, samen met haar rokje”, vertelde de beschuldigde in horten en stoten.
Selfies
“Dan heb ik seks met haar gehad”, ging hij verder. “Ik heb haar dan omgedraaid en opnieuw seks met haar gehad. Erna heb ik haar kousenbroek terug omhoog getrokken. Dan heb ik mijn telefoon genomen en haar gefilmd, foto’s en selfies genomen. Dan ben ik weggegaan”, klonk het. De voorzitter wou op enkele zaken dieper ingaan. “U wou uitgaan, maar u wandelt ’s nachts buiten bij min 4 graden en u praat met niemand. Vindt u dat leuk?”, vroeg hij. “Ja, ik wandel graag”, klonk het antwoord. “Waar dacht u dan aan?”, vroeg de voorzitter door. “Ik wou gewoon een sigaretje roken, in mijn appartement mocht dat niet”, antwoordde Alexandru Caliniuc. “Waar bent u nog zoal geweest, tussen vier en zes uur ’s nachts?”, vroeg de voorzitter. “Ik ben nog naar het strand geweest. Om te wandelen. Ik hou van het strand”, klonk het.
Bewusteloos
“Had u dat meisje al gezien die nacht?”, vroeg de voorzitter, waarop beschuldigde negatief antwoordde. “Ik had ze nog nooit gezien. Toen ik haar vond, ben ik haar beginnen wegslepen omdat ik seks met haar wou. Ze bewoog nog toen ik haar wegsleepte maar ze was wel bewusteloos. Er kwam schuim uit haar mond. Ik heb geprobeerd om tegen haar te praten. Hello of iets anders in het Engels. Ze reageerde niet. Ik moet er toch zeker een halfuur over gedaan hebben om haar te verslepen. Zij kreunde een beetje. Terwijl ik haar versleepte, dacht ik aan de seks die ik met haar zou hebben. Die gedachte hielp me om vol te houden. Ik heb haar dan onderaan ontkleed en seks met haar gehad. Zij kreunde nog een klein beetje. Lang heeft de seks niet geduurd. Nadat ik klaargekomen ben, heb ik haar slip terug aangedaan. Het begon toen al klaar te worden”, zei de beschuldigde. “Ik heb nog wat gewacht en dan ben ik filmpjes en foto’s beginnen maken. Waarom? Ik had haar gevonden, in zulk een toestand. Waarom? Niet als souvenir of zo. Het was meer uit curiositeit. Ik vroeg me af hoe ze in zulk een toestand was beland”, klonk het antwoord.
Of hij wist dat Sofie Muylle stervende was, wou de voorzitter weten. “Neen”, klonk het. “Maar in het filmpje dat u maakte, zegt u zelf letterlijk dat ze stervende is. Kijk hoe ze eruitziet, ze gaat dood . Dat zijn uw woorden”, toonde voorzitter De Pauw zich alert. “Ik hoopte dat iemand haar nog zou vinden”, zei Alexandru Caliniuc plots. “Maar u had haar onder een staketsel gesleept. Hoe zouden mensen haar dan zouden moeten vinden?”, vroeg de voorzitter. “Dat was om seks met haar te hebben, niet om haar te laten doodgaan”, hield de beschuldigde vol. “U hebt haar weer naar voren gesleept om haar te filmen en vervolgens weer helemaal onder het staketsel gesleept. Waarom?”, hield de voorzitter vol. “Ik dacht dat ze daar warmer zou hebben dan op het strand”, antwoordde de beschuldigde. “U-huh”, zuchtte de voorzitter. “Dat is toch een beetje een rare uitleg. Stel nu nog dat u gewild zou hebben dat ze het overleefde, dan had u ze toch beter op het strand gelegd. Dan zou ze misschien gevonden geweest en gered worden”, wierp de voorzitter hem voor de voeten. “Ik spreek de waarheid”, was het korte antwoord. “Wilde u Sofie dood of niet?”, ging voorzitter De Pauw verder. “Niet. Ik hoopte dat ze zou blijven leven”, zei Alexandru Caliniuc.
Veel spijt
“Waarom bent u daar zo lang nog blijven rondhangen?”, wou de voorzitter weten. “Ik voelde me slecht over mezelf”, antwoordde de beschuldigde kort. “Wat vind je hier nu zelf van, van deze feiten?”, vroeg de voorzitter. “Het spijt me enorm”, was het – opnieuw korte – antwoord. “Maakt u nog deel uit van de Pinkstergemeenschap? Kent u de parabel van de barmhartige Samaritaan?”, vroeg voorzitter De Pauw. “Het is moeilijk te begrijpen wat daar gebeurd is”, ging de voorzitter verder. “U zal toch aan de jury moeten kunnen uitleggen wat er u precies bezield heeft. Is er nog iets dat u wenst te zeggen?”, vroeg de voorzitter. “Ja, dat het mij echt enorm spijt. Ik kan er ’s nachts niet van slapen. Ik verdien een straf. Voor de verkrachting”, aldus de beschuldigde.
Na de pauze komen straks ook de ambulanciers getuigen die als eersten bij de plaats-delict waren, net als de politiemensen die de eerste vaststellingen deden en de wandelaar die als eerste het lichaam ontdekte en de hulpdiensten verwittigde.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
