Op het assisenproces tegen Jean-Claude Lacote (54) en Hilde Van Acker (57), die terechtstaan voor moord op de Brit Marcus Mitchell (44) in De Haan in 1996, heeft advocaat Kris Vincke zijn pleidooi gehouden voor Hilde Van Acker. “Stop de demonisering en spreek haar vrij”, pleitte hij.
Na de pleidooien van de advocaten van de burgerlijke partij en het requisitoir van openbaar aanklager Yves Segaert-Vanden Bussche is het vandaag aan de verdediging van de twee beschuldigden om hun pleidooi te houden. Kris Vincke nam als eerste het woord namens Hilde Van Acker en maakte meteen zijn punt duidelijk. “Ik ben hier vorige week de zaal binnengekomen met één doel en dat is met Hilde Van Acker na de schuldvraag naar huis gaan. Er is geen enkele reden om haar te veroordelen, zij moet als vrije vrouw naar buiten gaan. Ik doe dat niet voor mijn palmares, maar om recht te laten zegevieren. Hilde is onschuldig en heeft niets, maar dan ook niets te zien op de moord op Marcus Mitchell. Er is geen bewijs tegen Hilde Van Acker. Niet dat ze in Knokke of De Haan was. Niet dat ze Marcus Mitchell uit zijn flat gelokt heeft. Plots zou ze nu zelfs geschoten hebben! Ze wist zelfs niet van enig moordplan”, pleitte Kris Vincke.
Zelf gearresteerd
Hij kwam nog even terug op het requisitoir van de aanklager. “U heeft Hilde Van Acker willen demoniseren. Het Duivelskoppel. Waarom doet u dat? Mij schrikt dat niet af. Integendeel: het is duidelijk dat u van geen hout pijlen weet te maken, dat u met een vederlicht dossier zit en dat u het nooit hard kan maken dat zij iets met die moord te maken heeft. U speelt paniekvoetbal. U hebt de jury hier wijs willen maken dat ze zelfs geen bewijzen nodig hebben om Hilde Van Acker te veroordelen. Larie! De wet zegt duidelijk dat er voldoende redelijke bewijselementen moeten zijn”, klonk het. “Bedreigingen waren schering en inslag in dit dossier. Iedereen die zijn nek uitstak, is bedreigd geweest. Ik ook. Toen mijn dochter pas geboren was, zag ik ’s morgens vroeg allemaal auto’s komen. Zwaailichten. Het was voor mij. Ik werd gearresteerd op verdenking van witwas, met huiszoeking erbij. Omdat ik haar borgsom geregeld heb indertijd, wat mijn taak als advocaat was. Jaren heb ik onder verdenking gestaan, tot het verjaard is”, vertelde Kris Vincke.
Dat het koppel jaren op de vlucht was, ontkent Kris Vincke. “In 2008 wist men waar ze zaten. Dat heeft Martin Van Steenbrugge, baas van het FAST-team, hier zelf verklaard. Hij heeft toen zelfs gebeld naar de procureur hier. In 2011 worden ze dan bij verstek veroordeeld, terwijl men hen perfect op de hoogte had kunnen brengen dat er een proces zou komen”, klonk het. Volgens meester Vincke hebben de onderzoekers het dossier nodeloos ingewikkeld gemaakt. “Men heeft er alles bij gesleurd wat men maar kon vinden. Maar eens kijken wat er daar in Knokke op 23 mei 1996 gebeurd is, dat heeft men niet gedaan. Er zijn zeer zware tekorten in deze zaak”, zei Kris Vincke.
Onschuldige in de cel
Hij somde op. “Waarom heeft men geen foto van Hilde Van Acker getoond aan de mevrouw die Marcus Mitchell zag lopen op de avond van de moord, in het bijzijn van de ‘jonge man met pruik’? Waarom is die pruik niet onderzocht geweest? Ik zou ze meteen op Hilde haar hoofd gezet hebben. Waarom controleert men niet wanneer het koppel incheckte in Antwerpen? Waarom is dat telefonieonderzoek niet deftig gedaan? Waarom wordt ze pas na twee jaar verhoord over zogezegd nieuwe elementen in het dossier? Er blijkt maar 1 ding uit dat gsm-onderzoek: dat ze op geen enkel moment in Knokke was die dag. Waarom is er geen psychiatrisch onderzoek gevoerd? Al deze zaken zouden ten ontlastende van Hilde geweest zijn en het is allemaal aan de kant geschoven. Waarom doet men dat? Er zijn twee opties: onbekwaamheid of ‘oncorrectheid’ (sic). Ik denk dat laatste. En dat is nog tien keer erger dan het eerste. Waarom wil men per se een onschuldige in de cel krijgen voor het zwaarste misdrijf dat bestaat?”, vroeg de ervaren assisenpleiter uit Beernem zich af.
Vette lever
Hij meende dat de jury die in 2011 levenslang uitsprak, misleid werd. “Ze zijn opgegoten als een gans om tot een vette lever te komen. Alleen de schoonste stukjes mochten erin. Zo hoorden ze bijvoorbeeld dat de pruik van Hilde Van Acker dezelfde haarsnit heeft als de persoon op de robotfoto. Wablief? Ze hoorden dat de horeca-uitbaters in Knokke ook Hilde Van Acker herkenden op de robotfoto. Wablief? De waarheid is dat vrijwel niemand haar herkende. Er is daar een vals proces-verbaal opgemaakt! De jury kreeg te horen dat Hilde Van Acker Jean-Claude Lacote heeft helpen ontsnappen uit de gevangenis in Zuid-Afrika. Nu heeft men hier zelf verklaard dat zij het niet was! De ‘misdaadanalist’ die u hier komt vertellen wat er in de telefoontjes die avond gezegd is, terwijl er geen tap was! Hij kwam hier met zijn kleurpotloden de gesprekken inkleuren, maar daarmee maakte hij er een klucht van. Onnozele praat!”, bulderde de advocaat.
“De fundamenten waarop men Hilde Van Acker wil veroordelen staan op drijfzand. Men zakt er zo in weg”, zei Kris Vincke. “De riotgun die op de dag van de feiten gekocht werd in Lille noemt men hier ‘plan B’, voor moest het wapen niet werken. Maar die riotgun is nooit uit de verpakking geweest! Hoe zouden ze dat dan gedaan hebben? Het wapen blokkeert en dan een riotgun uit de koffer gaan halen, uit de doos halen, in elkaar steken en terugkeren? Dat gaat toch niet!”, pleitte Kris Vincke. De procureur zei gisteren dat Hilde Van Acker minstens de nodige informatie doorspeelde aan Jean-Claude Lacote, zoals de plaats van de moord die vlakbij het huis van haar oom en tante ligt. “Dat is een toevalligheid. Of kent u alle plaatsen in de buurt van waar uw ooms en tantes wonen? Men springt daar nu op als een halve gek maar het betekent niets”, pleitte Kris Vincke.
Duivelin
Hij verwees naar het feit dat kamer van inbeschuldigingstelling in Gent Hilde Van Acker al na een paar maanden onderzoek terug in vrijheid stelde. “Omdat men onvoldoende aanwijzingen van schuld had! Wat had men? De pruik en de robotfoto. En die betekenden dus niets. Ze is dan tot 2004 in België gebleven. Maar er waren geen vragen meer voor haar. De politie heeft haar nooit meer uitgenodigd. En nu wordt ze plots afgeschilderd als de grootste duivelin”, stelde Kris Vincke vast. Hij schilderde zijn cliënte af als iemand met een sobere levensstijl. “Hilde heeft altijd gedaan wat ze moest doen. Studeerde, werkte, had een goeie band met haar ouders. Ze trouwde met haar eerste man, verhuisde naar Madagaskar en probeerde een kind te krijgen, haar grootste wens. Dat lukte niet en de relatie liep op de klippen. Dan is ze met Jean-Claude begonnen, die zijn grootste charmes bovenhaalde”, vertelde Kris Vincke. Terwijl Hilde Van Acker wenend in de beschuldigdenbank zat, schetste de pleiter hoe de zaak woog op de ouders, broers en zussen van de familie van Hilde Van Acker en hoe moeilijk Hilde Van Acker het heeft met het feit dat ze haar dochter al sinds haar arrestatie in november 2019 niet meer gezien heeft.
De advocaat maakte vervolgens nogmaals brandhout van het onderzoek dat gevoerd werd onder leiding van voormalig speurder Willy Devestel, die de pleidooien van uit de zaak volgt. “U schrijft dat er vier mensen Hilde Van Acker herkennen op de robotfoto. Maar dat meer dan tien mensen haar niet herkennen, staat nergens in een proces-verbaal! Waarom? En uw collega, die blijkbaar weet wat er tijdens telefoontjes gezegd wordt terwijl er niet afgeluisterd werd? En dan het getuigenis van Martin Van Steenbrugge, de voormalige baas van het FAST-team. In zijn boek schrijft hij dat Hilde Van Acker betrokken was bij de ontsnapping van Jean-Claude Lacote uit de gevangenis in Zuid-Afrika, maar hij heeft hier moeten toegeven dat dit niet waar was. Zo diep zijn we gezakt!”, riep de advocaat. Hij loofde wel de aanpak van David Roelandt en Gert Leenknecht, de speurders die Hilde Van Acker en Jean-Claude Lacote ondervroegen na hun uitlevering aan België. “Zij hebben vragen gesteld die er toe doen en alles wat er niet toe doet, hebben ze laten vallen. Zo hoort het”, klonk het.
Met 3 in een Ferrari
Kris Vincke legde de jury uit dat er zoiets bestaat als ‘redelijke twijfel’. “U moet, met de blinddoek van Vrouwe Justitia op, bekijken welke bouwstenen er in het dossier zitten om Hilde Van Acker schuldig te verklaren. Als u er te weinig vindt en u twijfelt, dan moet u vrijspreken. De bouwstenen die in de akte van beschuldiging staan, zijn alvast niet voldoende. Men heeft er daarom hier nog een paar uitgevonden. Maar wat zit erin tegen Hilde Van Acker? Het appartement van Marcus Mitchell is binnenstebuiten gekeerd: geen spoor van Hilde Van Acker! Geen haartje, geen vingerafdruk, niets. Men zegt dat Marcus door Hilde naar De Haan is gevoerd in haar Audi 100. Alleen: geen spoor van Marcus Mitchell in heel die Audi 100. Geen schilfertje, niets! Men zegt dan dat het in hun Ferrari was. Je moet eens met drie in een Ferrari proberen kruipen, veel succes!”, klonk het.
Scorebord
Na een korte pauze ging West-Vlaanderens meest ervaren assisenpleiter verder. Kris Vincke haalde zelfs een scorebord boven om aan te tonen dat er meer mensen zijn die Hilde Van Acker niet herkenden op de robotfoto dan dat er mensen zijn die haar wel herkenden. Hij overliep alle mensen uit het dossier aan wie de speurders de robotfoto toonden en zette desgevallend een streepje op zijn scorebord. “Iedereen die haar zogezegd herkent, zegt eigenlijk dat ze ofwel het kapsel ofwel Hilde Van Acker ‘een beetje’ herkennen. Zij die niemand herkennen – dus ook niet Hilde Van Acker – zijn wel resoluut in hun niet-herkenning”, pleitte Kris Vincke. Zijn eindstand: tien mensen die zeggen dat Hilde Van Acker niet de persoon is op de robotfoto, vijf die – al dan niet voorzichtig – zeggen van wel. “Op basis daarvan zou die vrouw hier dan moeten veroordeeld worden voor moord? Waar zijn we mee bezig? Ik denk dat we die robotfoto beter gewoon weggooien”, vroeg de advocaat zich af.
Hij ging verder over de pruik die gevonden werd in het appartement van Jean-Claude Lacote en Hilde Van Acker in Londen. Afgelopen week moest Kris Vincke toegeven dat hij de pruik tijdens de lezing van het dossier zelf op zijn hoofd had gezet en dat daar foto’s van bestonden. “Ik heb dat gedaan omdat ik die pruik wou vergelijken met het kapsel op de robotfoto. En ik zal het opnieuw doen”, zei hij, waarop hij de pruik opnieuw opzette. “Ziet u? Het haar valt veel dieper dan het kapsel op de foto. En wat zou Mitchell zeggen moest Hilde daar plots met een pruik op haar hoofd aan zijn appartement staan? Die mens zou vragen of ze nog alle vijzen in haar hoofd heeft. Mogen we dat verhaaltje van de pruik nu definitief begraven?”, stelde hij.
Allo Allo
De advocaat maakte vervolgens brandhout van het telefonie-onderzoek. “Allo Allo, maar er is geen ‘Allo Allo’, men heeft niet getapt! Wat die politieman hier is komen vertellen over wat er in die gesprekken werd gezegd, is pure speculatie. Men heeft zelfs amper onderzocht waar Hilde was die dag. Ze hebben aan het hotel in Antwerpen zelfs niet gevraagd wanneer ze daar die dag ingecheckt heeft. Men gaat ervan uit dat wanneer Jean-Claude en Hilde niet met elkaar aan het bellen waren dat ze dan bij elkaar waren. Maar dat weet men toch niet zeker? We weten dat Jean-Claude in de uren na de moord nog 18 minuten belde met zijn maîtresse, vanuit de auto. En Hilde zou daar vredig naast gezeten hebben? Is er eigenlijk iemand die dit gelooft? Dat is het trieste aan het gsm-onderzoek. Men had meer informatie moeten zoeken in het pylonenonderzoek, maar dat kostte te veel. Dertigduizend frank per dag. Maar voor een verhoor naar Zuid-Afrika vliegen, dat kon dan weer wel voor de mooie prijs van 191.000 Belgische frank”, sneerde Kris Vincke naar de onderzoekers.
Hij kwam op het einde van zijn pleidooi nog even terug op het pleidooi van de burgerlijke partijen en het requisitoir van de aanklager. “Men heeft gezegd dat wij hier mist zouden komen spuien. Maar ik heb hier heel helder elk element uit het dossier aangehaald. Het zijn net de aanklager en de burgerlijke partijen die hier met compleet nieuwe scenario’s komen opdraven. Plots zou de riotgun het ‘plan B’ zijn of zou zelfs een kruisboog het gedroomde moordwapen geweest zijn. Marcus Mitchell zou zeker blijven liggen zeker, daar in de bosjes in De Haan, wachten tot Hilde en Jean-Claude hun riotgun zijn gaan halen, in elkaar gestoken hebben en geladen hebben? Mogen we de kruisboog en de riotgun nu ook in de vuilbak gooien?”, vroeg Kris Vincke.
Verjaardag
De raadsman sloot af. “Ik pleit hier met hart en ziel. Ik hoop dat er een einde komt aan de demonisering en dat u zelf nooit in een dergelijk vreselijk iets terechtkomt. Stel u voor dat u thuiskomt en uw partner ligt dood. Men beschouwt dat als een verdacht overlijden en dan krijg je met politieagenten te maken die je willen pakken. Je vliegt in de cel, iedereen denkt meteen ‘waar rook is, is vuur’. Dan hoop ik dat u goeie onderzoekers voor u krijgt, die u niet per sé willen pakken. Ik vraag u met overtuiging de vrijspraak. Op 26 maart is Hilde jarig en ik hoop dat ze die verjaardag met haar dochter Carolina kan vieren”, klonk het.
Na de middagpauze krijgen de advocaten van Jean-Claude Lacote het woord.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
