Op het assisenproces over de moord op Marcus Mitchell (44) is Hilde Van Acker (57) opnieuw kort verhoord door voorzitter Bart Meganck. De voorzitter vroeg naar het pompgeweer dat de beschuldigde aankocht en naar haar rol in de ontsnapping van Jean-Claude Lacote (54) uit een Zuid-Afrikaanse gevangenis. Lacote nam de verantwoordelijkheid daarvoor onmiddellijk volledig op zich.
In de aanloop naar hun proces werden beide beschuldigden op vraag van de voorzitter opnieuw verhoord door andere politiemensen. “Zij zegt mij dat zij een enorm wantrouwen heeft naar de politie, naar aanleiding van de wijze waarop ze behandeld werd”, getuigde Gert Leenknegt. Van Acker beweerde zelfs dat de vorige speurders haar uitscholden en onder druk zetten. “Er werd mij voorgehouden dat men mij ging binnenhouden om druk uit te oefenen op Jean-Claude”, vertelde ze.
Bedrogen
Ook tegenover de nieuwe speurders hield de vrouw uit Sint-Niklaas vol dat ze met de zaak niets te maken heeft. Naar eigen zeggen was ze sowieso nooit op de hoogte van de zaakjes van haar partner, al moest ze soms wel iets afgeven of naar een afspraak gaan. Leenknegt vroeg haar ook meermaals naar de rol van Lacote. “Ze hoopt dat hij daar niets mee te maken heeft. Zij zou zich sterk in hem vergist hebben en zich enorm bedrogen voelen”, verklaarde de rechercheur.
“Ze heeft nooit met kennis van zake oplichtingen gepleegd. Ze moest dingen halen zonder dat ze wist waar het over ging”, bevestigde Lacote aan hoofdinspecteur David Roelant. De speurders confronteerden Lacote in het herverhoor met heel wat belastende elementen. Zo vertoont de beschuldigde volgens Roelant wel degelijk sterke gelijkenissen met de robotfoto, maar Lacote probeerde elke aanwijzing te weerleggen. “Jullie vergeten dat Marcus Mitchell geld moest betalen aan mij en niet omgekeerd”, klonk het bijvoorbeeld.
Kleiduifschieten
Na afloop van de getuigenis vroeg voorzitter Bart Meganck aan Hilde Van Acker waarom ze de ochtend van de feiten in Rijsel een pompgeweer kocht. “Volgens mij was dat een verlovingscadeau, omdat Jean-Claude zot was van kleiduifschieten”, antwoordde ze. De voorzitter merkte op dat ze het wapen – dat sowieso niet bij de moord werd gebruikt – uiteindelijk nooit aan haar partner gaf. “Ik weet het niet meer, maar ik denk wel dat hij daar heel tevreden mee zou zijn geweest.”
Meganck kwam ook nog terug op de verklaring van commissaris Martin Van Steenbrugge. Die verklaarde woensdag immers dat Van Acker in 2008 de ontsnapping van Lacote uit een Zuid-Afrikaanse gevangenis organiseerde. “Ik heb niets georganiseerd. Jean-Claude had een telefoon in de gevangenis en had alles zelf georganiseerd. Mijn kind waar ik 18 jaar op had gewacht was juist geboren, ik ging dat niet op het spel zetten.”
“Ik heb niets georganiseerd. Jean-Claude had een telefoon in de gevangenis en had alles zelf georganiseerd.” – Hilde Van Acker
Lacote schoot zijn ex-vrouw te hulp en verklaarde dat hij zelf de ontsnapping op touw had gezet. “Ik had een computer en een telefoon. Ik heb al het werk gedaan dat nodig was. En het was zoals gewoonlijk, want alles is zonder geweld gebeurd.” Ten slotte gaf hij Van Steenbrugge nog een veeg uit de pan. “We hebben het hier gisteren gezien. Hij heeft niks en hij weet niks. Hij heeft gelogen in zijn boek.”
Geen getuigen
Zoals verwacht kwamen een tiental voornamelijk Duitse en Engelse getuigen niet opdagen. Het gaat bijvoorbeeld om een Duitse douaneambtenaar waar Lacote als informant voor zou gewerkt hebben. Ook het slachtoffer in een oplichtingszaak vlak voor de moord heeft geen getuigenis afgelegd.
Albert Hamper reed wel ruim 300 kilometer vanuit Duitsland om een verklaring af te leggen. Als baas van een racingteam leerde hij Lacote kennen tijdens een testdag op het circuit van Hockenheim. “Iemand van Ford had dat georganiseerd en liet me met hem kennis maken. Hij had eventueel wel interesse om een seizoen te racen in Duitsland.” Na een test tekende de beschuldigde een contract voor een jaar, maar van racen kwam weinig in huis. “Hij heeft de helft betaald, maar dan was hij waarschijnlijk plots verhinderd.”
Leasingwagens
Bij wijze van onderpand stalden de beschuldigden hun Ferrari Testarossa en hun Porsche 911 een tijdje bij Hamper. Achteraf bleek het te gaan om leasingwagens waar niet meer voor betaald werd. De getuige had nog 70.000 Duitse mark tegoed, maar stelde dat zoiets in de autosport wel vaker gebeurde. Vrijdagochtend komen de wapendeskundige en de wetsdokter aan het woord.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
