Het West-Vlaamse hof van assisen heeft dinsdag Jean-Claude Lacote (54) en Hilde Van Acker (57) veroordeeld tot respectievelijk 30 en 24 jaar opsluiting voor de moord op Marcus Mitchell (44). De Brit werd op 23 mei 1996 met twee kogels in het hoofd doodgeschoten in De Haan. Beide beschuldigden hadden tevergeefs de vrijspraak gevraagd.
Spelende kinderen ontdekten het levenloze lichaam op 28 mei 1996 in het Staatsbos in De Haan. Marcus Mitchell kon snel geïdentificeerd worden doordat zijn vrouw hem als vermist had opgegeven. Bovendien waren zijn persoonlijke documenten op 26 mei al aangetroffen op een strand in het Britse Lymington. Zijn echtgenote verklaarde daarnaast dat de zakenman sinds enkele maanden vaak contact had met een zekere “John” en een zekere “Hilde”. Op basis van die informatie werden Lacote en Van Acker op 2 juni opgepakt op de luchthaven van Charleroi.
Beide beschuldigden werden na enkele maanden vrijgelaten, maar het onderzoek wees uit dat ze in meerdere oplichtingszaken verwikkeld waren. Via Mitchell zou de Franse Ivoriaan 240.000 Britse pond geleend hebben met het oog op een vermeende lucratieve deal. Het slachtoffer besefte dat hij was opgelicht en eiste daarom het geld van zijn geldschieters terug.
Op 15 december 2011 werden Lacote en Van Acker door het West-Vlaamse hof van assisen bij verstek al tot levenslange opsluiting veroordeeld. Uiteindelijk konden ze pas in november 2019 in Abidjan gearresteerd worden. Beide beschuldigden tekenden verzet aan, maar ook op hun nieuwe proces oordeelde de jury dus dat ze schuldig waren aan moord.
In het arrest over de schuldvragen werd dinsdagavond opgemerkt dat Lacote de dag van de feiten een pistool kocht van een andere informant van de BOB van Namen. Daarna zouden de beschuldigden samen naar Knokke gereden zijn, waar Marcus Mitchell een appartement had gehuurd. De verhuuster van dat appartement zag hem die avond in het gezelschap van een donkerhuidige jongeman. In de bewuste robotfoto herkenden meerdere mensen Hilde Van Acker. De jury stelde ook vast dat de beschuldigden de dag na de moord naar Engeland vlogen, waar ze de spullen van Mitchell vanop een ferry in zee gooiden.
Het openbaar ministerie vorderde voor Lacote en Van Acker respectievelijk levenslange en 30 jaar opsluiting. Het hof en de jury hielden echter rekening met de overschrijding van de redelijke termijn, zoals opgeworpen door de verdediging. “Die bepaling van het EVRM strekt ertoe dat een beschuldigde niet te lang in onzekerheid leeft”, aldus voorzitter Bart Meganck.
Het onderzoek werd immers pas na twaalf jaar afgesloten, waarna het nog drie jaar duurde tot een proces bij verstek. “In die periode heeft het onderzoek periodes van stilstand gekend die niet enkel aan de houding van de beschuldigden te wijten zijn.”
Anderzijds kon van een eenvoudige schuldigverklaring geen sprake zijn. In het arrest werd opgemerkt dat de beschuldigde met hun valse identiteiten en oplichtingsconstructies ook zelf voor een complex dossier zorgden. “De tijd is ook in belangrijke mate te wijten aan de houding van beschuldigden die lang niet te vatten of aan te treffen waren.”
Het hof en de volksjury omschreven het slachtoffer als een pion in de oplichtingen van de beschuldigden. “Op een bepaald moment werd hij voor hen een lastpost die hen in de weg stond.” Bij de regelrechte executie waren Lacote en Van Acker bovendien onverschillig voor de doodsangst die Mitchell moet doorstaan hebben.
De advocaat van Lacote zag meerdere verzachtende omstandigheden, maar die werden in het arrest van tafel geveegd. Zo blijkt volgens de juryleden uit niets dat zijn moeilijke jeugd hem niet toeliet om andere keuzes te maken. Zijn manipulerend gedrag maakt hem bovendien nog steeds een gevaar voor de samenleving.
Bij Hilde Van Acker werd wel met enkele elementen rekening gehouden, al werden ze niet als verzachtende omstandigheden omschreven. Uit haar goede opvoeding en haar opleiding tot landmeter blijkt dat ze wel degelijk kan functioneren in de maatschappij, wat de kans op nieuwe feiten beperkt. “Haar levensloop is dramatisch gewijzigd toen zij Jean-Claude Lacote leerde kennen. Mede onder zijn impuls koos ze voor een luxueus leven gevoed door criminaliteit.” Ook haar positieve houding als gedetineerde, haar liefdevolle band met haar dochter en haar fragiele gezondheidstoestand werden in het arrest aangehaald.
Ten slotte richtte de voorzitter zich zoals gebruikelijk tot de beschuldigden. “Meneer Lacote, u heeft een spoor van menselijke vernieling achtergelaten. Ook bij mensen die u graag zien en waarvan wij denken dat u ze zelf ook graag ziet. We weten dat de straf zeer hard en lang is, maar niettemin zullen er ongetwijfeld ook voor u nog vooruitzichten opduiken.”
Voorzitter Bart Meganck benadrukte ook dat Hilde Van Acker nog een toekomst heeft. “De straf die u wordt opgelegd, is bewust bedoeld om u nog een vooruitzicht te geven. Ik weet dat u daar nu helemaal anders over denkt, maar het is echt wel de bedoeling geweest om u nog perspectief te bieden. Uw advocaat heeft u al heel goed bijgestaan en hij heeft beloofd om dat te blijven doen bij de strafuitvoering.”
Lacote en Van Acker hebben 14 dagen de tijd om tegen hun veroordeling cassatieberoep aan te tekenen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier