Jurgen Vankeersbilck (50), cafébaas van De Vlaskapel, overleefde enkele weken geleden nipt een aanval met een gebroken glas. Op 20 maart werd hij ontslagen uit het ziekenhuis. Intussen is het onderzoek door de rechercheurs van Politiezone VLAS volop bezig en heeft Jurgen zijn verklaring afgelegd. “Het blijft moeilijk om erover te babbelen.”
Een discussie over enkele euro’s wisselgeld in café De Vlaskapel in de Moorseelsestraat escaleerde op zaterdag 9 maart tot een moordaanslag op uitbater Jurgen Vankeersbilck. “Hij had me 50 euro gegeven voor een halve liter en deed moeilijk over zijn wisselgeld. Blijkbaar had ik niet correct teruggegeven, ik denk zelfs te veel. Hij bleef ermee lachen”, herinnert Jurgen zich. “Ik kende hem niet. Hij kwam voor de eerste keer naar ons café, maar je zag aan zijn gezicht dat hij wou ruzie maken. Ik denk ook dat hij al gedronken had. Ik gaf hem uiteindelijk al zijn geld terug en zei dat hij moest vertrekken, maar hij wou niet naar buiten. Mijn zoon Mathias (30) heeft hem fysiek begeleid naar de uitgang en buiten gaf hij nog een schop aan mijn vriendin Nathalie. We hadden intussen de politie gebeld. Toen ze toekwamen, gingen ze weg en daarmee dachten we dat het voorbij was en we de avond konden verderzetten.”
“Hij kwam voor de eerste keer naar ons café, maar je zag aan zijn gezicht dat hij wou ruzie maken. Ik denk ook dat hij al gedronken had” – Jurgen
Maar niet veel later volgde een anonieme tip via telefoon die Jurgen waarschuwde dat ze met drie op weg waren naar het café. “We belden meteen opnieuw de politie, vroegen iedereen om binnen te blijven en wilden alles afsluiten, maar hij was er al. Buiten heeft hij me aangevallen met een gebroken flesje. Ik voelde dat mijn keel helemaal openlag, maar ik wist niet dat de slagader geraakt was”, vertelt Jurgen. “Ik was in shock toen ik hem daar zag liggen op de grond. In een fractie van een seconde kon ik mijn vriend kwijt zijn. Gelukkig waren de politie en ambulance snel ter plaatse”, vult Nathalie aan.
“Op dat moment zit je nog in adrenaline. Ik dacht dat ze de wonde gewoon gingen toenaaien, maar het was de spoedarts snel duidelijk dat er een ader geraakt was. Ik moest onmiddellijk in operatie om een stent te steken. Het scheelde drie millimeter en mijn slagader zou volledig doorgesneden zijn, dan ging ik het ziekenhuis niet meer gehaald hebben. Zo’n nieuws komt wel binnen, voor iedereen.”
“Ik was in shock toen ik hem daar zag liggen op de grond. In een fractie van een seconde kon ik mijn vriend kwijt zijn” – Nathalie
Jurgen werd vier dagen in een kunstmatige coma gehouden. De onderhuid van zijn hals was het meest beschadigd, daar kan je nog een duidelijk litteken zien, net als een litteken op zijn hoofd. “Als ik wakkerkwam, was ik onrustig. Ik trok mijn infusen en sondes uit en zag ook rare dingen door de verdoving. Ik kan moeilijk slikken, er blijft precies iets hangen. Volgende week krijg ik van de dokter meer nieuws.”
Voor Jurgen blijft de confrontatie met De Vlaskapel moeilijk. “Het was een traumatische ervaring. We hebben veel berichten en telefoontjes gekregen van vrienden, familie en vaste klanten, maar de bezoekjes proberen we te beperken. Het is nogal overweldigend. Ik vermijd ook drukke plekken om niet aangesproken en eraan herinnerd te worden. Woensdag deed ik mijn verklaring bij de politie en moest ik het opnieuw herbeleven. Ik voel vooral ongeloof. De Vlaskapel heeft nog nooit geweld gezien en we hebben nog nooit de politie moeten bellen. Het is een volks dagcafé met hoogstens een woordenwisseling, maar die kan ik altijd bedaren en stilleggen. Een kwartier later drinken ze samen een pint. Ik begrijp niet hoe je zoiets kan doen. Heel mijn leven is veranderd. Ik weet niet of ik nog dezelfde zal zijn. Mijn vertrouwen in de mensen heeft een deuk gekregen. Voorlopig heb ik geen goesting om terug te keren naar het café, dat zou ook nog niet lukken. Na een uur inspanning moet ik al gaan rusten. Ik ben nog steeds heel zwak, waarschijnlijk ook door de verdoving. Ik kan nog geen uitspraken doen of ik terugkeer naar De Vlaskapel.”
“Ik begrijp niet hoe je zoiets kan doen. Heel mijn leven is veranderd. Ik weet niet of ik nog dezelfde zal zijn. Mijn vertrouwen in de mensen heeft een deuk gekregen” – Jurgen
Na enkele bezoeken aan de psycholoog stelt de huisdokter ook een psychiater voor. “Om het trauma goed te verwerken, daar zal nog een tijd overgaan. En als het juridisch proces begint, wordt de hele zaak opnieuw opengesmeten. Mijn zonen moeten ook nog een verklaring afleggen, ons deel is gedaan, maar het gaat niet om afstand te nemen. Als ik wakker word, denk ik eraan en is het gedaan met slapen”, vertelt Jurgen. “We zijn ook nog steeds bang. Ook al zit de dader vast, telkens als ik een raar figuur zie, denk ik dat hij het is. Ik voel me niet veilig”, zegt Nathalie. “Daarnaast dan nog de financiële kopzorgen. De kosten van het café blijven lopen, maar er komt niets binnen. KVK is aan het kijken om een actie op te zetten om ons een financieel duwtje in de rug te geven. Ik kreeg van hen trouwens ook een truitje, gesigneerd door iedereen van de ploeg.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
