“Ze zijn terug!” Met één eenvoudige zin kondigde Fanny Talleuw (44) het einde aan van een maandenlange zoektocht naar haar kinderen. Haar zes kinderen vertrokken eind juni richting Portugal om er de vakantie bij hun vader te spenderen. Op het einde van de vakantie keerden ze echter niet meer terug, wat het begin betekende van de eerste ‘coronakidnapping’ van het land.
Begin september trok Fanny voor het eerst aan de alarmbel. “Mijn ex-echtgenoot woont sedert onze scheiding in Portugal”, klonk het toen. “In de vakantie trekken de kinderen naar ginder, een situatie die nog nooit voor problemen heeft gezorgd. Sinds het begin van de pandemie is hij echter afgedwaald in een wereld van complottheorieën en vreest hij dat we op de rand van een burgeroorlog staan. Hij laat de kinderen niet meer terugkeren en ook alle contact werd met hen verbroken.”
Geen contact meer
Wat erop volgde waren maanden die voor eender welke moeder pure horror zouden zijn. “Toen de Portugese politie naar zijn verblijfplaats trok, was er van hen geen spoor meer te bekennen”, verklaarde ze met tranen in de ogen. “Niemand weet waar ze heen zijn, niemand weet wat de intenties zijn en ik heb geen contact meer met de kinderen. De politie en ook het parket lijken ter plaatse te trappelen en informatie raakt maar moeilijk tot bij ons. Mijn wereld is volledig ingestort.”
Toen ik het goede nieuws hoorde, wist ik met mijn emoties geen blijf meer
Aan de helse belevenis kwam deze week een einde, met één simpel telefoontje. “De Federale Politie en de Franse Politie namen de zaak over en hebben er zich volledig op gestort”, vertelde Fanny donderdag opgelucht. “Ze hadden verschillende sporen onderzocht en hadden ook enkele tips gekregen. Maandagmorgen werden zowel mijn ex-echtgenoot als de kinderen aangetroffen in een hotel in Lourdes. De hoofdcommissaris van de politie van Lourdes belde me persoonlijk op met het nieuws, een moment waarop ik me met mijn emoties geen blijf meer wist. We grabbelden wat kledij bij elkaar, sprongen in de wagen en begonnen aan de trip van 12 uur. De kinderen konden maandagnacht bij een gastgezin verblijven en werden bijgestaan door de sociale diensten. Dinsdagmorgen kon ik ze dan, na maanden, opnieuw in de armen sluiten. We hebben geknuffeld, geweend en nog meer geknuffeld maar ze zijn terug!”
Eén zoon bleef achter
De rit huiswaarts, naar het ouderlijke nest in Waasten, werd er eentje van gemengde gevoelens. “De kinderen zijn in erg goede gezondheid en werden op geen enkel moment mishandeld”, sluit Fanny haar belevenis af. “Er heerst weer leven in huis, de wasmachines draaien overuren en onze pubers hebben hun oude gewoontes van lang slapen al terug opgenomen. Ze willen allemaal zo snel mogelijk naar school. Helaas is onze oudste zoon niet mee naar huis gekeerd. Hij is meerderjarig en gaf aan de politie te kennen dat hij terug naar Portugal wil om er zijn eigen leven op te bouwen. Zowel politie als gerecht hebben dan ook gevraagd niet verder in detail te treden over de zaak. Het onderzoek loopt volop en we willen dat niet in gevaar brengen. Hier thuis focussen we ons alvast op de hereniging van de familie want ongeacht wat, de eindejaarsperiode kan voor ons niet meer stuk.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
