Waren jongeren in het afgelopen coronajaar met de verschillende lockdowns vatbaarder voor druggebruik? “Zeker weten we dat niet”, zegt Gert Pattyn die bij Kompas vzw in Waregem mensen met een verslaving begeleidt. “Maar de wachtlijsten zijn toch niet gegroeid”.
De vzw Kompas is een voorziening die drugsgebruikers begeleidt en behandelt. De organisatie, ontstaan in Kortrijk, heeft sedert 20 jaar een afdeling in Waregem. Hulpverlener Gert Pattyn (55) heeft daar zijn stek in een van de gebouwen aan het Jeugdcentrum. Wie in de problemen zit, weet hem te vinden. In de regel kan dat iedereen zijn, al is de groep jonger dan 30 toch het sterkst vertegenwoordigd. “Meer nog, jongvolwassenen maken 80 procent uit van wie bij ons komt aankloppen”, zegt Gert Pattyn. “Soms zijn onze gasten, zoals we de mensen noemen die hier om hulp komen vragen, nog jonger. Eentje was slechts 12.”
Stonden de jongeren in het vreemde jaar 2020 vaker voor je deur dan anders?
Gert Pattyn: “Neen en dat komt omdat twee tegengestelde tendenzen elkaar hebben geneutraliseerd. Doordat de verschillende lockdowns onze levens hebben verstoord, zijn sommigen meer gaan gebruiken. Aan de andere kant waren er geen feesten waar partydrugs circuleren. Daardoor is 2020 volgens onze vaststellingen schijnbaar een jaar, vergelijkbaar met andere.”
Begin vorig jaar stierf een jongeman van 21 in Waregem aan overmatig druggebruik. Was dat een toevallige dode of is er meer aan de hand?
“Laat me duidelijk stellen dat de drugsproblemen hier meevallen en vergelijkbaar zijn met andere steden in onze provincie. Toch is er wel degelijk een klein percentage van de jeugd dat verslaafd is en naar hier komt.”
Naar wat grijpen drugsgebruikers hier het meest?
“Ze nemen vaak cocaïne of speed, typische partydrugs die gebruikt worden op rave party’s (jongerenfeesten waar vaak dance te horen is, red.). Ze doen dat om zolang mogelijk te kunnen doorgaan met feesten. Het avondje uit begint met alcohol en iets na middernacht wordt een lijntje coke gesnoven. Het is wel opmerkelijk dat partydrugs hier populair zijn. In andere minder welvarende regio’s in West-Vlaanderen is dat niet het geval maar partydrugs zijn dan ook prijzig.”
Nog andere vaststellingen?
“Ja dat we in Waregem dan weer niet geconfronteerd worden met heroïneverslavingen. Zo is er hier op dit ogenblik niemand die een behandeling krijgt met methadon, een soort afkickmiddel dat we geven aan heroïneverslaafden.”
Alcoholverslaafden kunnen hier niet terecht?
“Neen die verwijzen we door naar andere diensten. Wel behandelen we sedert kort ook wie verslaafd is aan gamen, gokken of aan het gsm-scherm. De behandeling, voor wie afhankelijk is van games of gokmachines, is vrij gelijklopend aan deze die we geven aan wie verslaafd is aan cocaïne.”
Er hangt hier een foto van Martin Luther King in je kantoor met daaronder een tekst van hem. Is hij belangrijk voor jou als hulpverlener?
“Meer nog, hij is mijn grote inspirator. King was in de jaren 50 en 60 de man van het geweldloze verzet in de Verenigde Staten maar hij staat tot vandaag ook synoniem voor iemand die in staat is om mensen met elkaar te verbinden. Hij keek naar de kern bij wie hij ontmoette en niet naar wat er aan de oppervlakte zichtbaar was of is. De mens is in wezen goed, zo zei King, en zo voel ik het zelf ook aan. Zo sta ik ook in het leven. Mensen die hier komen, zijn vaak ook beschadigd door het leven en door overmatig drugsgebruik. Ik probeer altijd verder te kijken dan dat.”
Je begeleidt al meer dan dertig jaar drugsverslaafden. Heeft dit je kijk op het leven veranderd?
“Neen, maar het heeft bij mij wel nog meer het besef doen groeien dat veel afhangt van waar je opgroeit. Niet iedereen heeft het geluk op de goede plek en in het juiste gezin geboren te zijn.”
Laat het ons tot slot ook even over U2 hebben, de band voor wie je de wereld rondreist om die aan het werk te zien. Leuke hobby.
“Ik doe wel meer dan dat in mijn vrije tijd (lacht), maar het blijft inderdaad zo dat ik U2 op elke nieuwe tournee toch een paar keer in het buitenland aan het werk wil zien. Ik doe dat niet alleen omdat ik een grote fan ben van de band, maar ook omdat ik graag reis. Telkens ik naar een concert ga kijken in een ander land, maak ik van de gelegenheid gebruik om dat te verkennen. Zo heb ik de voorbije jaren toch aardig wat van de wereld gezien. Ik onthoud zeker mijn trips in Canada, de Verenigde Staten, Turkije of dichterbij Polen die ik gedaan heb naar aanleiding van een U2-concert. Overigens waardeer ik Bono en zijn maats ook omdat ze mensen proberen te verbinden met elkaar. Toen ik hen op mijn 15de voor het eerst aan het werk zag op Rock Torhout in 1980 had ik meteen door dat dit liefde voor het leven was.”
(FV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
