Laura Schuyesmans (27) leeft met een deadline. De jonge West-Vlaamse lijdt aan een chronische ziekte waardoor ze wellicht maar tien jaar meer te gaan heeft. Laura werkt bij Oxfam, engageert zich als covoorzitster voor Jong Groen en maakt tweewekelijks een openhartige column voor deze krant. Ze wisselt af met Jan Devriese, de stukjesschrijver die leeft tussen deadlines.
Aaah, covoorzitter zijn van Jong Groen, altijd leuk. Helaas betekent het ook dat je van tijd tot tijd in een Twitterrel belandt. Laatst zat ik zelfs in eentje waarbij bijna elk rechts parlementslid zich kwam moeien. Een mijlpaal, vermoed ik dan?
Dat we een gevoelige snaar geraakt hadden, werd al snel duidelijk. Niet alleen vond het extreemrechtse trollenleger ons al snel, ook vanuit onze ouderpartij klonken enkele kwade geluiden. Als Jong Groen-bestuur hadden we gereageerd op de politieke peiling waarin Groen als kleinste partij wordt geschat. Mijn covoorzitter en ik geloven dat een deel van het probleem is dat de huidige generatie onze ideologie niet meer overtuigend kan overbrengen.
Daarom hebben we gepleit voor vernieuwing met zowel verjonging als veel meer aandacht voor diversiteit. Met een te scherpe verwoording, maar wel met een belangrijke boodschap. We vinden dat de volksvertegenwoordigers in het parlement te wit zijn, te vaak dezelfde leeftijd hebben en ook op andere vlakken te vaak dezelfde achtergrond hebben zoals diploma’s of jobs vooraleer ze in het parlement terechtkwamen. We riepen Groen op om dan ook het voortouw te nemen in deze strijd.
Het merendeel van het publiek op Twitter is nog niet klaar voor echte inclusie
Niet geheel onverwachts schoot de boodschap dat witte mensen overgerepresenteerd zijn in het verkeerde keelgat bij heel wat witte mensen. Geen verrassing dus dat die razend reageerden op ons bericht. De weg naar echte inclusie ligt duidelijk vol obstakels en het merendeel van het publiek op Twitter is hier blijkbaar nog niet klaar voor.
En dat terwijl steeds meer mensen een degout hebben van politiek. Parlementairen worden gezien als een elitair clubje, jongeren vinden vaak dat de politiek een ver-van-hun-bedshow is, terwijl die politici zoveel vat op hun leven hebben. Net daarom kiezen volgens mij steeds meer mensen voor Vlaams Belang of willen mensen ongeldig of blanco stemmen bij de volgende verkiezingen.
En geef hen eens ongelijk! Als je echt naar mensen luistert en hen echt gehoord wil laten worden, dan zorg je er eerst en vooral voor dat ze zich gerepresenteerd voelen. In zowel parlementen, media als bijvoorbeeld op hun werkomgeving. Dan pas kan je werken aan beleid voor en door mensen. Alleen zo kunnen we als maatschappij samen vooruitgaan en kunnen we onze democratie versterken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
