Laura Schuyesmans (27) leeft met een deadline. De jonge West-Vlaamse lijdt aan een chronische ziekte waardoor ze wellicht maar tien jaar meer te gaan heeft. Laura werkt bij Oxfam, engageert zich als covoorzitster voor Jong Groen en maakt tweewekelijks een openhartige column voor deze krant. Ze wisselt af met Jan Devriese, de stukjesschrijver die leeft tussen deadlines.
Ontmoedigd en gedesillusioneerd. Zo voel ik me na de uitspraak in de zaak-Sanda Dia nog altijd. Hoewel ik respect heb voor het feit dat de rechtbank het proces zo fair mogelijk organiseerde, overheerst het gevoel dat gerechtigheid niet echt is geschied. De omstandigheden rondom Sanda’s dood en de daaropvolgende rechtszaak brachten voor mij de uiterst zorgwekkende klassenjustitie in ons land aan het licht.
Maar wie was Sanda Dia? Iedereen die hem niet persoonlijk kende, leerde hem kennen als een jonge, veelbelovende, student die op gruwelijke wijze aan zijn einde kwam tijdens een doop bij de ondertussen beruchte studentenclub Reuzegom. De details van zijn dood, waarbij allerlei dooprituelen, maar ook nalatigheid een rol speelden, zonden schokgolven door het hele land. Velen eisten dan ook dat de verantwoordelijken zware gevolgen zouden moeten dragen voor hun daden.
Voor mijzelf en vele anderen zijn het vonnis en de milde straffen helaas een grote teleurstelling geworden. Het voelt alsof de straf niet in verhouding staat tot de ernst van de misdaad. Wat dan weer vragen oproept over het ‘rechtvaardige’ rechtssysteem.
Voor mijzelf en vele anderen zijn het vonnis en de milde straffen een grote teleurstelling geworden
Via deze zaak werd de klassenjustitie in ons land op een uiterst pijnlijke manier blootgelegd. De meerderheid van de verdachten behoorde tot een bevoorrechte klasse, waardoor ikzelf en vele anderen het gevoel hebben dat hun sociale status, rijkdom en privileges de uitkomst van het proces hebben beïnvloed. Dit versterkt het idee dat er een aparte set regels bestaat voor de bevoorrechte enkeling.
De zaak-Sanda Dia vraagt om een stevige evaluatie van ons rechtssysteem. Als we een eerlijker systeem willen, een systeem dat niet bevoordeelt of discrimineert op basis van sociale status, dan is er werk aan de winkel, zowel op politieke vlak als op het niveau van justitie.
Tijd dus om deze teleurstelling en onze frustraties om te zetten in collectieve positieve acties. We moeten transparantie, verantwoording en hervormingen binnen ons rechtssysteem eisen. Door gelijkheid voor de wet te eisen, ongeacht sociale achtergronden en privileges, kunnen we werken aan een samenleving waarin rechtvaardigheid wél zegeviert.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
