Laura Schuyesmans (27) leeft met een deadline. De jonge West-Vlaamse lijdt aan een chronische ziekte waardoor ze wellicht maar tien jaar meer te gaan heeft. Laura werkt bij Oxfam, engageert zich als covoorzitster voor Jong Groen en maakt tweewekelijks een openhartige column voor deze krant. Ze wisselt af met Jan Devriese, de stukjesschrijver die leeft tussen deadlines.
‘Je hoeft niet in elke column een alarmbel te luiden, Laura.’ De hoofdredacteur van deze krant heeft gelijk. De voorbije weken en maanden was ik op dit plekje vooral kwaad over wat fout loopt in de maatschappij. Ik gruwel van ongelijkheid en ik wil elke dag strijden tegen onrecht. Maar de wereld verbeteren, dat kost bakken energie. Hoe laad ik dan mijn batterijen weer op? Dat wil ik graag even verklappen…
Af en toe moet je gewoon de pauzeknop indrukken. Het leven stil zetten. En dat is moeilijker dan het klinkt. Want eigenlijk wil ik elke dag van de week en elk uur van de dag mijn strijd voeren, maar dat houdt niemand vol. Ook ik niet, hoe frustrerend dat ook is. Pauze, dus. En daarvoor helpt een bad. Wat heet water en je vergeet even de wereld. Ook een goeie: stappen. Ik maak vaak wandelingen op gestolen momenten tijdens de dag. En ook: mijn katten knuffelen. Of, ook een aanrader: uitgaan met mijn beste vrienden of mijn lief. Gewoon genieten van de kleine dingen.
De wereld verbeteren, dat kost bakken energie
Maar eerlijk: dat is niet altijd genoeg. Soms heb ik het gevoel dat ik de pedalen blijf verliezen en dan moet ik wat langer op de pauzeknop duwen. Dat is het tijd voor de radicale oplossing: ‘off the grid’ gaan. Zo noemen ze de levenswijze van mensen die ervoor kiezen om zich af te sluiten van alle nutsvoorzieningen zoals elektriciteit, gas en water. Ook wij trekken ons graag terug in de natuur voor een aantal dagen. Een boomhut of een klein huisje ergens in een verlaten streek… en nog liefst van al op een plek zonder bereik. Heerlijk om eens écht weg te zijn uit de ratrace. Ideaal om tot rust te komen. Om even niet bezig te moeten zijn met ons werk of de hectiek van een organisatie zoals Jong Groen. De wereld raast wel genadeloos verder, voor ons staat de tijd dan even stil.
‘Off the grid’ heb je eindelijk tijd voor lange wandelingen in de frisse buitenlucht, voor diepe gesprekken, maar even goed om je mee te laten slepen door een goed boek zoals ‘Een schitterend gebrek’ van Arthur Japin of ‘Ochtend in Jenin’ van Susan Abulhawa.
En nog een kleine waarschuwing voor de mensen die het willen proberen: dag één is niet altijd een pretje. Soms wordt de storm in je hoofd net erger, omdat alle vergeten to do’s plots komen bovendrijven. Volhouden is de boodschap, dag twee brengt beterschap. Geniet ervan!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
