Karl Vannieuwkerke schrijft een brief naar Brihang: “Ik heb de voorbije twee weken vaker dan anders aan je gedacht”

Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze keer richt hij zich tot Brihang. De rapper mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste Boudy of Brihang,

Ik heb de voorbije twee weken wat vaker dan anders aan je gedacht. Er is sinds 3 oktober een vierde Vannieuwkerke in huis. Een baby’tje dat aan de droomvoeding zit. De titel en inspiratiebron van je laatste album. Het leven is veranderd met die twee kinderen in huis, las ik. Right.

Ik heb er dus vier en weet er alles van. De oudste, Jef, wordt vrijdag twintig jaar. Een bonk van een kerel tegen wie ik niet zou vechten. En hij ook niet tegen mij. Daar is hij veel te lief voor en daarvoor zien we mekaar te graag. Dan is er Marte, achttien jaar en net in Gent geland. Ik ben gisteren een gordijn gaan ophangen op haar kot en werd door heimwee overvallen. Ze staat voor de mooiste episode uit haar leven, de studententijd. Door Gent op sneakers en gebeten door een portie nieuwsgierigheid. Vlot haar weg vindend alsof ze er al haar hele leven woont. Ik maak me geen zorgen. Dat komt goed.

Jack Odile is vier jaar, een guitig en kwieke baas. En Luís Achile amper twee weken. Geruisloos de grote wereld binnen geloodst. Toen ik hem dinsdagnacht in slaap wiegde heb ik je plaat opgezet, Brihang. Vanaf nu leg ik de lat niet meer hoger, ik hou hem lager. Dus klim er maar over, het leven loopt trager. Het was vijf uur ’s morgens en mijn lippen krulden zich naar een glimlach, ik keek naar het kind op mijn schoot en kon enkel knikken.

Je verwoordt zo goed wat ons overkomt, met de stem van de authentieke artiest

De verrijking van kinderen in huis is zoveel meer waard dan de vrijheid waarover je beschikte toen ze er nog niet waren. Het kost tijd noch moeite om dat door te hebben. Alsof de natuur het zo in de meeste mensen heeft geprogrammeerd. Op je nieuwe plaat verwoord je zo goed wat ons overkomt. Je doet dat met de stem en de lyriek van de authentieke artiest. Brihang is niet geboren voor de shiny floor waarop oppervlakkigheid een troef is, je glorieert voor een publiek samengesteld uit meerwaardezoekers. Mensen die nadenken over en stilstaan bij het leven. Dankbaar voor wat je ze serveert.

Ik zag je een eerste keer live aan het werk op Campo Solar, de corona-editie. Een in hout opgetrokken arena tussen de maïsvelden in Damme. Banken, kussentjes en dekentjes. Eenvoud en gezelligheid op de tribunes, klasse op het podium. Je zoog iedereen onmiddellijk mee in je verhaal.

Een talent om jaloers op te zijn. En je hebt er wel meer, Brihang. Hoe je Droomvoeding de voorbije weken te koop aanbood op de lokale markten en zo rijen geïnteresseerden creëerde in de groot- en centrumsteden was een staaltje van de beste en puurste muziekmarketing van de voorbije jaren. Elk woord op je nieuwe album is zorgvuldig gekozen, de juiste ingrediënten afgewogen en in de juiste dosering in de blender.

Met een simpele boodschap die we allemaal dreigen te vergeten in de waan van de dag: verlies de kleine dingen niet uit het oog en vergeet er vooral niet van te genieten. Ik keek de baby op mijn schoot nog eens in de ogen en dacht aan de bommen en de raketten die in Oekraïne, Rusland, Israël en Gaza elke dag nieuw leven vermoorden nog voor het echt een kans krijgt. Een schande waarbij de rest van de wereld zich ontpopt tot toeschouwer. We zoeken – als afleidingsmanoeuvre – onze toevlucht tot het eigen kleine geluk en wenden ons tot muziek in een poging om de pijn van de gevolgen van een aantal dolgedraaide regimes te verzachten. Een quasi onmogelijke opdracht. Maar wat zijn we blij dat je er bent, Brihang. Blijf ons alsjeblief verwennen.

Met warme groet,

Karl