Feest van de democratie?

De Tieltse schrijfster Ann De Craemer geeft tweewekelijks een inkijk in haar leven.

Afgelopen zondag was ik net als bij de verkiezingen op 9 juni vrijwillig bijzitter. Ik keek er zoals vorige keer naar uit, want verkiezingen zijn het feest van de democratie.

Met dat feest viel het echter wat tegen: we hadden op stembureau nr. 1 in het Vijverhof al snel door dat de opkomst zou tegenvallen. De eerste was een man die vertelde dat hij negentig jaar was en nog maar moeizaam kon stappen, maar het toch erg belangrijk vond om te komen stemmen. Tonnen respect daarvoor. De eerste twee uur zagen we vooral oudere mensen, vaak met rollator.

Eén vrouw verwoordde het zo mooi toen ze het stemhokje binnenging: ‘Het is niet meer verplicht, maar het is wel een recht, en dat moeten we gebruiken.’ Het ontroerde me. Die generatie beseft wél nog dat onze voorouders gevochten hebben voor hun stemrecht en dat vrouwen pas sinds 1949 mogen gaan stemmen.

“Voer de stemplicht weer in”

Ook de jeugd liet het afweten. Ik dacht aanvankelijk dat die misschien gewoon wat langer in hun bed bleven liggen, maar ook na 11 uur heb ik er weinig gezien. Toen de stemming voorbij was, bleek dat in ons bureau maar 40 procent van de kiezers was komen opdagen. Ik was er niet goed van. Bij lokale verkiezingen kan je inspraak net heel concreet zijn.

De lage opkomst bleek een algemene trend. Sommigen wijten het aan de politici zelf: die hebben er een zootje van gemaakt, mensen hebben er genoeg van. Dat is te makkelijk, denk ik. Het ligt ook aan een gebrek aan burgerzin bij sommige mensen. Voer die stemplicht dus maar weer in: we hebben zoveel vrijheden, één verplichting om de zoveel jaar is echt geen drama.