Die keer dat we met Henk…

Half Tielt en omstreken heeft wel een verhaal dat begint met ‘die keer dat we met Henk … ’. Vaste ingrediënten: rock-’n-roll, veel zielen veel vreugd, een fris pintje en wat baldadigheden links en rechts. Maar evengoed een knisperend kampvuur, kwispelende honden, ruisende bomen en de intimiteit van in stilte zijn.

Sommige mensen zijn nu eenmaal spilfiguren, de as die den boel doen draaien. Gij waart er zo één, een spil vanjewelste waarrond wij met alle plezier draaiden. Klein en licht, maar het gewicht van uw aanwezigheid was niet mis te verstaan. En zo zal ook het gewicht van uw afwezigheid hol en leeg klinken.

Gij waart gij, met die betoverende charme, je m’en foutisme en vrolijke joligheid.

Kent ge die uitspraak? “If people don’t occasionally roll their eyes and walk away from you, you are doing something wrong.” En ge deed ogen rollen op allerlei manieren, zekerst. Maar niemand liep weg, want gij waart gij, met die betoverende charme, je m’en foutisme en vrolijke joligheid.

Maar het was genoeg geweest voor u. Het waarom, het hoe en het wat? We kunnen alleen maar raden, want het diepste van een mens blijft nu eenmaal verborgen. Ge hebt geleefd als een kanon, en ge nam afscheid met een knal. We blijven verdwaasd achter, denkend aan uw prachtvriendin, schatten van kinderen, familie, soulmates en al wie u graag ziet. En dat zijn er veel, zo veel.

Godverdomme toch Henk, maar ’t is u gegund, de pijnloze vrede. Wij zullen met ons allen verder leven, lachen, dansen en huilen. Beloofd.