De grootste leiders

Laura Schuyesmans (27) leeft met een deadline. De jonge West-Vlaamse lijdt aan een chronische ziekte waardoor ze wellicht maar tien jaar meer te gaan heeft. Laura werkt bij Oxfam, engageert zich als covoorzitster voor Jong Groen en maakt tweewekelijks een openhartige column voor deze krant. Ze wisselt af met Jan Devriese, de stukjesschrijver die leeft tussen deadlines.

Ik heb mij hier nog niet zo lang geleden geout als koersfan… Ik kan op deze plek ook met een gerust hart uit de kast komen als fan van Wout van Aert. Wat een kampioen, toch?

Zondag stond ik net zoals vele anderen vol bewondering te kijken naar het machtsvertoon van Jumbo-Visma in Gent-Wevelgem. (Wat een ploeg, toch?) De andere renners werden een voor een opgepeuzeld en definitief weggeblazen toen het peloton voor een tweede keer over de Kemmelberg reed. Daarna was de vogel Van Aert gaan vliegen en duldde hij enkel zijn ploeggenoot Christophe Laporte in zijn wiel.

De geste om als sterkste man in koers de overwinning te geven aan een ploegmaat, viel bij heel wat supporters en grote namen in de koerswereld in verkeerde aarde. Is het niet net nobel? Een ultiem gebaar om appreciatie voor zijn ploegmaats te tonen? Mij lijkt het iets wat enkel de grootste leiders kunnen: anderen naar hogere niveaus tillen en hen mee in de schijnwerpers zetten. Een gebaar dat niemand zal vergeten, Laporte al helemaal niet.

Heel veel politici kunnen wel wat leren van Wout van Aert

Wat zou de wereld een stuk mooier zijn mocht deze leiderschapsstijl wat vaker voorkomen. En dus niet alleen in de koers. Ik zou dit graag overal in de samenleving zien en al helemaal in de politiek. Elkaar iets gunnen en elkaar oprecht bedanken zijn zaken die steeds meer verdwijnen in onze kapitalistische samenleving. Alles draait om zelf zoveel mogelijk te bereiken in het leven. Terwijl de basis van een gelukkige en welvarende samenleving net zoeken is naar manieren waarop we er allemaal samen op vooruit gaan en hierbij niemand achterlaten. Heel wat politici kunnen dus wel wat leren van de grootmeester Van Aert.

Ik kijk alleszins al uit naar het volgende kunstje van deze gele brigade van Jumbo-Visma. Gent-Wevelgem is hopelijk een voorproefje voor grootste prestaties in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Het worden ongetwijfeld koersen om duimen en vingers van af te likken. Daar mogen we nu al op rekenen. Nu alleen hopen dat Christophe Laporte de kans krijgt om een wederdienst te doen aan Van Aert en hij hem het cruciale duwtje kan geven naar de overwinning. Deze fan duimt!