Valse bescheidenheid
Ik hou niet van valse bescheidenheid. Van mensen die wel weten dat ze iets kunnen, maar pretenderen dat niet te weten. Die zichzelf naar de buitenwereld zogezegd onderschatten of elk compliment gemaakt wegwuiven in plaats van dat in ontvangst te nemen.
Waarmee ik niet zeg dat bescheidenheid een fraaie of minder fraaie eigenschap is. Bescheidenheid kan je sieren, net zoals uitgesproken zelfvertrouwen dat doet. De een vindt het ene aantrekkelijker of bezit er veel van, de ander niet. Je kan bescheiden zijn én zelfvertrouwen hebben, dat ook. Het is de valse bescheidenheid die me mateloos stoort. Aan de andere kant van dat spectrum staat voor mij: heel goed weten wat je kan en daar ook voor uitkomen. Een combinatie van zelfkennis, zelfvertrouwen, intelligentie en een dosis nuchterheid. Dat vind ik dan weer mateloos fascinerend, inspirerend en aantrekkelijk.
“Op of naast een podium, iedereen kan iets. En zou daar zeer trots op mogen zijn”
Onze covervrouw deze week, zangeres CYNN’, vat het aan de vooravond van haar doorbraak perfect samen: ‘Falen is geen optie. Ik geloof in wat ik kan en wat ik doe en zal uiteindelijk wel geraken waar ik wil’. Ik vind dat mooi. Kwetsbaar ook. Want we zijn er – en het lijkt alleen maar te verergeren – als maatschappij meester in geworden om de ander neer te halen, om iemand met of zonder zelfvertrouwen af te kraken tot er niets meer overschiet. En het liefst doen we dat met mensen die in de schijnwerpers staan, die – zou het daaraan liggen? – iets kunnen of hebben wat wij niet kunnen of hebben. Mensen die het aandurven om te tonen wat ze kunnen en durven te zeggen ‘ik kan dat’. Op of naast een podium, iedereen kan iets. En zou daar zeer trots op mogen zijn en dat ook uitspreken. Laten we dat toejuichen in plaats van afbreken. Dan zal het snel gedaan zijn met die valse bescheidenheid.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier