“Televisie leek soms een defilé van kneuterigheid”

In ‘Groeten Uit’ op VTM keert regisseur Jan Verheyen met zijn gezin terug naar het flashy jaar 1975, het jaar waarin hij twaalf jaar oud was. De tijd van brede broekspijpen, een overvloed aan oranje en… ‘Jaws’. “Dat neerbuigende toontje als het over vrouwen ging, ongelooflijk.”

“Ik keek er echt naar uit”, aldus Jan Verheyen. “Ik was twaalf jaar in 1975 en ik kan terugkijken op een heel fijne, onbekommerde jeugd. Ik kom ook uit een zeer conventioneel gezin en ik liet me dan ook graag onderdompelen in die onbezonnen sfeer van toen. Ik was onder de indruk van hoe alle details klopten, waardoor er zeer concrete herinneringen naar boven kwamen. Ik was ook benieuwd naar de reactie van Lien, die nog niet eens geboren was toen, en naar die van onze dochter Anna natuurlijk.”

“Voor mij was het een unieke ervaring om die leefwereld te leren kennen“, sluit Lien aan. “Want samen reizen is boeiend, maar tijdreizen hadden we nog niet gedaan. (lacht) De kledij van toen, en de wooninrichting vond ik best wel knap. Het voelde heel nostalgisch aan, want het huis van mijn ouders dateert ook van 1975. Maar wat mij het meest verbaasd heeft, zijn de kranten. Als daar toen in gesproken werd over vrouwen…”

“Dat klopt, als het over bijvoorbeeld een tentoonstelling met vrouwelijke kunstenaars ging, dan werd daarover geschreven op een neerbuigend toontje, ongelooflijk. Maar ik kan me niet herinneren dat ik daarmee geconfronteerd werd thuis, het is niet zo dat ik meer mocht dan mijn zus”, lacht Jan.

Hij hoeft ook geen twee keer na te denken om te weten welke film het jaar 1975 symboliseerde. “Jaws, natuurlijk! Een film die op mij als kind indruk gemaakt heeft. Schrik? Nee, daarvoor had ik al veel te vreemde dingen gezien op jonge leeftijd. (lacht) Wat mij wel opviel, is hoe die film na al die jaren nog altijd overeind gebleven is, zeker als je weet dat in Vlaanderen intussen films als Pallieter gemaakt werden. Wat duidelijk níét overeind is gebleven, zijn de televisieprogramma’s van toen. Ik had me op voorhand tegen mijn vrouw en dochter heel enthousiast uitgelaten over hoe tof al die programma’s wel niet waren, maar als je dan dat defilé van kneuterigheid zag passeren…”

1975 was ook het jaar van de Betamax. “Ik herinner me dat we thuis een videorecorder hadden, na lang zagen”, lacht Jan. “Dat was in 1977 en toen waren we nog een van de eersten.” Het opgeven van de smartphone en tablet ten huize Verheyen viel overigens goed mee, zeggen ze zelf. “Ik kan het bij momenten een verschrikkelijk asociaal apparaat vinden, maar je mist wel het gebruiksgemak ervan. Net als dat van de afstandsbediening. Niet te geloven dat we in 1975 nog zélf de zenders moesten verzetten op onze televisie…”