Geboren en getogen Poperingenaar Gilbert (74) trekt rond de wereld in boek: “Nieuwsgierigheid naar het ware avontuur trok mij”

Geboren en getogen Poperingenaar Gilbert Druant (74) trok 25 jaar geleden rond de wereld. Zijn avonturen pende hij neer in tal van reisverhalen. Nu publiceert Gilbert – die nu in Edegem woont – 14 reisverhalen in boekvorm via Uitgeverij Boekenindustrie.

In zijn eentje trok Gilbert Druant 25 jaar geleden rond de wereld. Hij was 26 jaar deeltijds docent Plantijnhgs en aanvullend 20 jaar zelfstandige Duits en Nederlands in vooral Duitse firma’s, vertaler uit het Frans. Tussendoor was de geboren en getogen Poperingenaar ook tien jaar reisjournalist. “Op 11 augustus 1948 werd ik geboren in Poperinge. Mijn vader was 46 jaar lang molenaar. Na de Latijn-Griekse aan het college van Poperinge studeerde ik Germaanse filologie aan de KULAK en KUL; plus een extra jaartje film en televisie. Nadien, in 1972, ben ik verhuisd naar Duitsland. Zelf organiseer ik nog steeds, samen met een klasgenoot, om de twee jaar onze reünie van het Sint-Stanislascollege, Retorica, jaargang 66-67”, vertelt Gilbert. Hij is vader van drie kinderen met Gert De Craen.

Nieuwsgierigheid

“Regelmatig zak ik nog af naar Poperinge. Met onze James Cook, de camper. Ook mijn vrouw uit Dilbeek vertoeft zeer graag in Poperinge, in de Westhoek. Meer zelfs: ze vindt het Poperings – dat ik nog altijd vloeiend en kruidig spreek – de mooiste taal ter wereld… Steevast doen wij dan inkopen in Poperinge, bij onze bierboer, bij de trappisten, en laat ik nooit na de graven van mijn ouders en grootouders te bezoeken, te verzorgen”, zegt Gilbert.

“Gaan en komen waar niemand anders gaat en komt. Ik was altijd thuis waar mijn bed stond”

“De vogel is gemaakt om uit te vliegen, aldus mijn moeder zaliger. Al zat die trek al vroeg in mij. Zo waren er mijn ouwkampen in het buitenland. Vooral nieuwsgierigheid dreef mij, nieuwsgierig naar andere mensen, streken, talen, zeg maar het onbekende, het onbegane, het ware avontuur. Gaan en komen waar niemand anders gaat en komt. Ik was altijd thuis waar mijn bed stond, of het nu in de Transsib was of in een ger, die Mongoolse thuis”, aldus Gilbert.

Openbaar vervoer

In 1998 stond zijn wereldreis op de agenda. “Aanvankelijk wou ik als grootste uitdaging de Transsiberische trein nemen. Maar in Bejing moet je dan stomweg terugvliegen. Anderzijds koesterde ik ook het plan een Amerikaanse ex-collega in Polen – daar doceerde ik één jaar Duits aan een privé hogeschool – in Amerika te bezoeken, in Buffalo. En dus dacht ik finaal: waarom niet doorreizen, door China en via HongKong naar Amerika, de cirkel rond maken? Ik was al wat gewoon, maar hield toch vooral drie grote landen voor ogen: Rusland, China en de VS. Ik rekende op vier maanden reizen. Finaal kwam ik op 100 dagen onderweg uit. Alles met trein, tram, bus en boot. Enkel vanuit Hongkong en later vanuit Toronto (in Canada) met het vliegtuig”, aldus Gilbert.

“Aan de Plantijnhogeschool nam en kreeg ik enkele jaren ‘verlof zonder wedde’, om louter zelfstandig te werken. In 2002 stapte ik in een nieuwe opleiding.”

14 staties

De reis maakte Gilbert alleen. “Alleen reizen vind ik nog altijd ‘je van het’! Of met mijn aardige vrouw. De reis was enig. Een mijlpaal in mijn leven, niet over te doen. Net zoals ons verblijf van twee jaar in Gabon, met drie kinderen… Het openbaar vervoer in veel van die (ex)communistische landen was uitstekend: zo stipt, ongelooflijk. Een mooie nalatenschap van dat communisme, want ons openbaar vervoer ondervind ik nu als een hopeloos/hulpeloos verhaal.”

Zijn avonturen en ontdekkingen pende Gilbert neer als zijn reisverhalen. “Na mijn reis kon ik veel van deze reis slijten in kranten en weekbladen van bij ons: De Standaard, De Morgen, Kerk&Leven, Ambiance, Intermediair (later iMediair), en ook in Nederland. Mijn beste vriend en ex-collega bij Plantijn bracht mij echter op die idee: waarom een deel van die reisverhalen niet in boekvorm uitgeven. En zo geschiedde, bij Boekenindustrie in Nederland. Nogmaals dank aan Pim Van Bommel.”

(Lees verder onder de foto.)

In zijn boek ‘De wereld is rond. Daarom reisde ik rond de wereld’ neemt Gilbert de lezer mee de wereld rond in 14 reisverhalen gedurende bijna vier maanden: het laatste oerbos van Europa, de Trans Siberische trein, bij de kapper in Beijing en in Xian oog in oog met de lijfwachten van de eerste Chinese keizer… “Doorheen 14 ‘staties’, reisverhalen, neem ik de lezer mee op deze reis, te beginnen in Berlijn, en eindigend in Man-a-hatta!”

Gabon

Gilbert noemt zichzelf graag een ‘pigeon voyageur’, een reisduif die ver gevlogen heeft, maar steeds naar zijn til is teruggekeerd, de Westhoek in België. Op vandaag trekt Gilbert enkel nog in Europa op reis. “Op vier wielen doen we dat. In september trekken we naar Albanië. Alweer uit nieuwsgierigheid naar alweer zo’n onbegaan pad. Want begane paden lust ik niet, nu niet en nooit. Het landschap in Mongolië was de mooiste bestemming. ‘Door God geschapen en door de mens met rust gelaten!’. Zo staat deze zin ook in mijn boek! Andere mooie bestemmingen en herinneringen: met vrouw en kinderen, ons verblijf in Gabon, waar ik Engels aan een nieuw college gaf. Thuis vragen wij nog altijd:’ was dat voor of na Gabon?’”, vertelt Gilbert. “Waarom zou ik nog eens graag op reis gaan? Om zeer graag weg te gaan en graag thuis te komen.”