Niet om te lachen

De Vlamingen kennis laten maken met het echte Amerika én dat vanop de fiets, dat is het doel van Wouter Deboot. Wekelijks vertelt Wouter hier over zijn belevenissen die komende week in ‘Iedereen Beroemd’ te zien zijn.

Hillbillies. Zo worden de arme en laagopgeleide inwoners van het Appalachengebergte wat minachtend genoemd. Ik loop er in de aflevering van maandag een aantal tegen het lijf. Hillbillies vind je overal in de heartland van Amerika, maar in Kentucky zijn ze toch heel goed vertegenwoordigd. En die inwoners van Kentucky groeten alles en iedereen. Hier een gesprek aanknopen gaat net zo vlot als Peter Sagan de jongste jaren de wereldtitels aan elkaar rijgt.

Ik weet niet of ze zullen antwoorden op je vragen. Hillbillies antwoorden al graag eens met hun vuisten

Terwijl ik een uitgebreide pauze in acht neem aan een speeltuintje met piepende wipplank, word ik aangesproken door een onverzorgde man met gerimpeld gezicht. Hij is 41, maar ziet er minstens tien jaar ouder uit. Zes kinderen heeft hij. Drie bij zijn eerste vrouw, hetzelfde aantal bij zijn tweede. Terwijl hij mij chips en cola aanbiedt, polst hij naar mijn afkomst. “België? Nooit van gehoord!”, zegt hij hoofdschuddend. “Ik ben maar tot mijn 14de naar school geweest. Ik denk niet dat ik vijf Europese landen kan opnoemen. Bovendien kan ik amper rekenen en schrijven.”

Hij neemt twee van zijn dochters op de schoot en roept naar zijn andere kinderen dat de hotdogs op zijn kleine barbecuestelletje klaar zijn. “Ik maak mij vooral zorgen om de toekomst van mijn kinderen. Het niveau van de scholen is hier zo laag, en de werkloosheidsgraad dan weer zo hoog. Zij leren trouwens niets over de Europese geschiedenis. Eerder over de Aziatische. Die landen vormen momenteel onze grootste bedreiging.”

En stemmen op die poshy Clinton… no way! Die denkt langer na over haar nagellak dan over ons lot”, lacht hij zijn tanden bloot

Boven onze hoofden cirkelen roofvogels onder een staalblauwe hemel. In de verte weerklinkt het geluid van een tractor. Ik speel samen met Jason en zijn zes kinderen de dampende hotdogs naar binnen. De broodjes plakken tegen mijn verhemelte. “Trump heeft ons zoveel beloofd. Hij zou alle mijnen in deze streek heropenen. Er zijn er een paar opnieuw open, ja. Een paar. Ach, ergens hadden we het moeten weten. Ik ben niet eens een fan van Trump, maar ik denk dat ik net als zoveel anderen hier een niet mis te verstaan signaal wou geven aan Washington. En stemmen op die poshy Clinton… no way! Die denkt langer na over haar nagellak dan over ons lot”, lacht hij zijn tanden bloot. Allebei. Een hoek- en snijtand om precies te zijn.

Hier is The American Dream echt wel niet om te lachen

In Williamsburg, aan de start van mijn reis, werd ik gewaarschuwd voor dit gebied. “Ik weet niet of ze zullen antwoorden op je vragen. Hillbillies antwoorden al graag eens met hun vuisten”, gaven ze mee. Wel, die mythe is bij deze alvast ontkracht. En toch blijft Kentucky een vat vol tegenstrijdigheden. Een heel explosief vat ook vaak. Je vindt hier veruit de aardigste mensen, maar ook heel wat drugverslaafden en ouders die kinderen op de wereld zetten voor wie ze eigenlijk niet kunnen zorgen.

De natuur is er adembenemend, maar wordt al te vaak ook verpest door rondslingerend afval. Hillbillies beschikken doorgaans over een gulle smile, maar echt aantrekkelijk ziet die er niet uit. Door een fenomeen dat Mountain Dew Mouth wordt genoemd, zie je bij heel wat kinderen ernstige tandproblemen, meestal veroorzaakt door een overdaad aan de zoete frisdrank Mountain Dew. Hier is The American Dream echt wel niet om te lachen.