Lynn Van Royen: “Ik ga voor mijn job, maar mijn gezin blijft het belangrijkste”

Later deze maand is ze ook nog te zien in de bioscoopfilm Zeevonk, nu al in een nieuw seizoen van de VTM-serie Fair Trade en in mei in Het Geheugenspel, de filmbewerking van de gelijknamige thriller van Nicci French door Jan Verheyen en Lien Willaert. Maar momenteel zet Lynn Van Royen elke zondagavond een overtuigende Luz neer in de prestigieuze Eén-serie Arcadia. En ja, dat maakt haar blij. Maar dat doet een zelf gehaakte muts ook.

Het gemak waarmee Lynn Van Royen de buongiorno beantwoordt in de Italiaanse koffiebar waar we hebben afgesproken, zet die ochtend de toon van ons gesprek. Ik hield het even voordien op een goeiemorgen, op eenbuongiorno dreig ik namelijk mijn West-Vlaamse tong te breken. Dat het te maken heeft met gevoel voor de muzikaliteit van een taal, legt ze me later uit. Die muzikaliteit neemt zij naar eigen zeggen gemakkelijk over. Drie jaar samen met de uit Lendelede afkomstige acteur Maarten Ketels, en opnames aan de zijde van Louis Talpe en co inOnder Vuur, volstaan om het West-Vlaams van de Aalsterse actrice heel geloofwaardig te laten klinken. Dat bewijst ze later dit jaar in de familiefilm Zeevonk. “Op dezelfde manier maak ik me vrij snel ook een Brits of Frans accent eigen. Een talent? Laat ons zeggen dat mijn talen altijd al beter zijn dan mijn wiskunde”, glimlacht ze.

Ik ben selectief in het kiezen van rollen, mijn buikgevoel moet kloppen

Lynn is hoe dan ook niet voor niets de actrice van ons twee. En acteren mag ik van haar gerust een passie noemen. “Acteren laadt mij op, ik word daar zó gelukkig van”, straalt ze. “Als ik thuiskom na een dag op de set, het mag nog een lastige dag zijn geweest, loopt mijn hart gewoon over. Dat ik de gevoelens van een vrouw die ik niet zelf ben vorm mag geven, dat anderen dat oppikken en meegaan in het verhaal, en dat ik dat ook nog eens mag doen samen met andere acteurs: dat is het plezier van spelen.”

Naar de uitzending van Arcadia, de prestigieuze reeks op Eén waarin ze momenteel elke zondagavond te zien is, heeft ze in elk geval met spanning uitgekeken. Omdat ze benieuwd was naar hoe Arcadia onthaald zou worden, maar ook omdat ze de serie eindelijk kan delen. “Kijk eens wat we gemaakt hebben! Dát gevoel”, lacht ze. “Alle tijd, liefde en zorg die we erin gestoken hebben, alle planning die er op het vlak van productie maar ook voor onze gezinnen thuis bij kwam kijken: dat kan iedereen nu eindelijk zien, en dat maakt mij blij.”

Kun je als actrice op voorhand zo’n beetje inschatten hoe een project waarvoor je je engageert zal uitdraaien? Of blijft het toch altijd een gok?

“Je hoopt vooral dat het goed wordt. Maar ik ben sowieso vrij selectief in het kiezen van rollen. Als ik een aanbod krijg en mijn buikgevoel zit niet goed, doe ik het liever niet. Maar als ik ja zeg, dan is het ook een volmondig ja. En tot dusver heeft dat buikgevoel me gelukkig nog niet in de steek gelaten.”

Was je rol in ‘Arcadia’ anders dan voorgaande?

“Wat het voor mij anders maakte, was dat mijn personage iemand op het autismespectrum is. Ik wilde absoluut vermijden om een karikatuur neer te zetten, Luz moest vooral zijn wie ze is, menselijk, een personage om van te houden. Om me daarop voor te bereiden, ben ik gaan praten met ouders van kinderen op het autismespectrum. Als observators konden zij me wijzen op de kleine aspecten die het verschil maken. Op basis van die gesprekken heb ik Luz samengesteld, als een uniek personage. Want dé persoon op het autismespectrum bestaat gewoon niet.”

Sinds je rol als Kato in ‘Beau Séjour’ en nadien in andere veel bekeken series als ‘De Luizenmoeder’ en ‘Onder Vuur’ om er maar een paar te noemen, loop je niet meer rond zonder herkend te worden?

“Oh, maar bekend worden is nooit een streven geweest. Dat komt er gewoon bij als je op tv komt.”

Maar je verstopt je ook niet: populaire bladen en kranten putten graag uit wat jij post op sociale media.

“Als zij dat interessant vinden, moeten ze dat maar publiceren. (lacht) Ik deel dan ook alleen wat ik wil delen, voor de rest scherm ik mijn privéleven wel af. Maar als ik iets leuk of interessant vind, en dat post, dan mag iedereen dat ook gezien hebben. Ik ben daar eigenlijk niet erg mee bezig, ik geef ook geen interviews als die niet gelinkt zijn aan nieuw werk.”

Ook in het buitenland weten ze je intussen wonen: je was te zien in onder meer ‘The Team’, ‘The Window’, ‘Onder Vuur’ is te zien op Netflix… Smaakt dat naar meer?

“Ik vind een buitenlandse rol fijn omdat ik daarbij ook weer nieuwe mensen leer kennen, en omdat dat samen spelen me zoals ik eerder zei energie geeft. Dat dat dan ook nog eens kan in een ander land, in een andere taal, maakt het voor mij extra spannend. Maar of ik nog zulke kansen krijg, valt niet te voorspellen. Mijn deur staat open, ik neem deel aan castings, meer kan ik niet doen.”

Een buitenlandse rol lijkt me nochtans niet vanzelfsprekend als je gezin in Vlaanderen woont?

“Mijn gezin is zonder twijfel het belangrijkste! Ik beschouw mijn gezin als de kern van mijn leven, van waaruit ik kan uitvliegen maar ook altijd weer naar terugkom. Ik woon hier ook graag, ik zie mezelf niet zo gauw definitief naar ergens anders verhuizen.”

Uitvliegen mag ook naar Groenland. Voor het nieuwe Play4-programma ‘De expeditie’ onderneem je een trektocht van 160 kilometer, samen met andere bekende Vlamingen. Hoe is die bevallen?

“De timing ervan moet geheim blijven, daar kan ik dus niets meer over zeggen. We hebben wel al een koudestage doorgemaakt in Noorwegen, om de nodige technieken onder de knie te krijgen: tenten opzetten, sledes besturen, bij 22 graden onder nul. Dat was, zeg maar, een reality check.”

Voor dat soort avonturen sta je open?

“Ja, al moeten ze mij ook weer niet vragen voor om het even wat. Het leek me leuk om in De expeditie mezelf te kunnen zijn op televisie: als Lynn die geconfronteerd wordt met de natuurelementen.” (lacht)

Tegenover dat avontuurlijke kantje staan tal van hobby’s als lezen, lepelsnijden, haken, fotografie én een opleiding tot herborist. Er is ook een Lynn die graag knus in haar nest zit?

“Ik kan me enorm goed bezighouden, ja. Het is een tegengewicht voor al die momenten waarop ik aan het werk ben en dan nauwelijks thuis ben. Als ik niet acteer, haal ik mijn energie uit die kleine dingen inderdaad: uit een blok hout de lepels maken die ik dan in mijn keuken gebruik, of mijn eigen muts haken, daar geniet ik simpelweg van.”

Kleine geluksmomenten zijn er elke dag, maar je moet ze wel willen zien

“Mijn interesse voor kruiden en planten groeide ook op die manier. Het is fascinerend om te ontdekken wat je allemaal kan doen met wat er in je tuin groeit. Met een lepel van de tijmsiroop die ik leerde maken, slaapt mijn verkouden jongste rustiger. Ik verkies dat soort middelen boven een zoveelste pijnstiller als ik hoofdpijn heb. Planten kunnen onze gezondheid ondersteunen, maar die werking kennen we niet meer.”

Je hebt naar verluidt een imposante boekenkast thuis. Lopen je interesses daar ook wijd uiteen?

“Alle non-fictie in die kast is van Maarten. Ik lees louter romans, en zelfs dan slaag ik erin om de feitelijkheden meteen te vergeten. Het verhaal en de relaties daarbinnen: díé boeien me. Daarom ook lees ik graag boeken over psychologie, over hoe mensen met elkaar omgaan. De boeken van Rika Ponnet vind ik heel interessant. Ze zetten me ertoe aan om mezelf te analyseren, én de mensen rondom mij. (lacht) Confronterend soms, ja, maar ook verhelderend. Niet dat ik dan zelf psycholoog ga spelen, maar het geeft me inzicht in mijn eigen reacties.”

Is zelf schrijven een optie? Heb je ergens een scenario in een schuif liggen?

“Ik ben graag met woorden en kleine bedenkingen bezig, maar grotere verhalen of plots verzinnen gaat me niet goed af. Ik blijf liever die van anderen spelen.”

Ben je op je 33ste een andere vrouw dan tien jaar terug?

“Toch wel. Tien jaar geleden was ik een jonge mama, mijn wereld draaide grotendeels rond de keukentafel. Maar met de jaren zoomde ik verder uit, ik leerde alsmaar meer mensen kennen, werd minder gefocust op mezelf. Dus ja, ik sta nu anders in het leven.”

Zeggen de ‘#kleine gelukskes’ die je op Twitter deelde tijdens de lockdown daar ook iets meer over?

“Dat was een oefening om actief de kleine dingen in het leven weer op te merken. Een aanzet om me niet blind te staren op het grote geluk en wat dat dan wel zou kunnen zijn. Die kleine geluksmomenten zijn er elke dag, maar je moet ze willen zien. Onlangs zag ik in de Colruyt ‘klein gelukske van de week’ geafficheerd staan! Hoe cool is dat? Ik word daar blij van.”

Wat staat er naast alle acteerwerk nog op stapel dit jaar?

“Ik werk binnenkort mee aan een podcast en boek van Guud Woman, een label van supplementen die de menstruatiecyclus ondersteunen. Omdat ik het belangrijk vind om dat onderwerp bespreekbaar te maken. Vrouwen hebben te lang gedacht dat pijn nu eenmaal bij menstruatie hoort, terwijl dat niet zo hoeft te zijn. Veel jonge vrouwen willen niet langer hormonen in hun lijf, ook wat anticonceptie betreft, en gaan zelf op zoek naar natuurlijke alternatieven. Als ik die evolutie met mijn bekend gezicht een duwtje kan geven, doe ik dat met plezier.”

In ‘Arcadia’ win je punten als je sport en verlies je punten bij een glas alcohol. Hoe gezond leef jij?

“Alles met mate. Dat werkt voor mij het best.”

Liever geen rol voor jou met ‘Rundskop’-gevolgen? Voor die rol kwam Matthias Schoenaerts 27 kilo aan.

“Tot nu toe werd me nooit gevraagd om fysiek te veranderen voor een rol. Alleen mijn kapsel verandert voortdurend. (lacht) Al zou ik het wel graag doen, zo eens all the way gaan voor een rol. Om daarna gauw weer heel gewoon te doen.”