Lauren Versnick: “Droomt niet iedereen van het allerhoogste?”

Gelijk waarvoor maar er hoe dan ook voor gaan: die attitude kreeg Lauren Versnick – fotomodel, producer en actrice – mee van haar bekende ouders. Maar aan de weg die daarheen leidt, timmert ze eigenhandig én gedreven. Ze neemt de tijd om haar sterktes uit te zoeken, schaaft die bij, schat haar kansen in en mikt hoog. “Ik heb het geluk dat ik een job kan doen die ik heel graag doe, maar ik wil daar dan ook echt góéd in zijn.” Zelden een meer nuchtere dromer dan Lauren ontmoet.

De modellencarrière van Lauren floreert, zotte eisen op dat vlak legt ze vastbesloten naast zich neer, maar ze zette bovendien wel meer pijlen op haar boog. Naast modellenwerk is ze ook producer, zoals bijvoorbeeld bij productiehuis Shelter waar ze aan het tweede seizoen van Hoe zal ik het zeggen? werkte en er momenteel de postproductie van een nieuwe fictiereeks voor VTM opvolgt. In de eerste dramareeks van productiehuis Shelter, Studio Tarara, nam ze bovendien de flinke bijrol van Babs op zich, en kreeg meteen de smaak van het acteren te pakken. De toelating om een opleiding aan de American Academy of Dramatic Arts in New York te volgen had ze al op zak, toen corona daar een stokje voor stak. Maar geen nood, momenteel volgt ze een masterclass acteren in Parijs.

Dat zal het zo’n beetje zijn? Toch niet. Zopas stelde Lauren een collectie juwelen voor, die ze zelf heeft ontworpen voor het label Diamanti per Tutti. Tijdens de lockdown schafte ze zich een naaimachine aan om mondmaskers te naaien. En een jurk. Dat beviel haar best, wie weet doet ze nog wel meer met die naaimachine in de toekomst. Een mens moet kansen krijgen, maar moet ze ook willen grijpen. Een stelling die Lauren heel letterlijk neemt. “Ik ben niet erg goed in niets doen. Ik wil altijd weer iets ondernemen. Maar dat kost me ook geen moeite, integendeel. Nieuwe uitdagingen aannemen, nieuwe mensen leren kennen, mezelf beter leren kennen en voort ontplooien: ik krijg er net energie door.”

Laten we bij het begin beginnen. Wat doet zo’n productiecoördinator eigenlijk?

“Samen met het productieteam ervoor zorgen dat alles vlot verloopt op de set, de draaiplanning opmaken, locaties zoeken… Kortom, alle mogelijke problemen en probleempjes oplossen. Momenteel werken we aan Billie vs Benjamin, een comedydrama met Charlotte Timmers en Ward Kerremans in de hoofdrollen. Binnenkort op VTM te zien, al is het nog niet bekend wanneer precies.”

Er hoeft geen schaamte te zijn om een droom die niet uitkomt

Welke programma’s maak je het liefst?

“Fictie toch wel, omdat alles daarbij meer gestructureerd verloopt dan bij een entertainmentprogramma. En ook wel omdat je voor fictie een korte periode heel intens samenwerkt met een team. Het is een levendigemanier van werken, en daar hou ik van.”

Waar wil je in deze job naartoe?

“Als model draai ik al mee sinds mijn zestiende; ik weet intussen wat ik kan en niet kan. Ook als producer weet ik dat al grotendeels, hoewel ik uiteraard nog elke dag bijleer en er nog veel groeimarge is. Ooit zou ik wel nog graag als producer meewerken aan een coproductie met een buitenlands productiehuis voor een internationale reeks.”

En daartussen loopt de ambitie om jezelf ook als actrice op de kaart te zetten.

“Maar op dat vlak heb ik het gevoel dat ik nog helemaal aan het begin sta. Daarom ook solliciteerde ik twee jaar geleden om een zomeropleiding te mogen volgen aan de American Academy of Dramatic Arts. Ik werd toegelaten maar het ging jammer genoeg niet door door corona. Eerstdaags vertrek ik nu wel naar Parijs waar ik een paar weken een masterclass volg.”

“We zullen er van verschillende castingdirectors een scène krijgen, die we telkens samen met een medespeler moeten inoefenen, waarna dat fragment wordt opgenomen en vervolgens besproken. Mijn knieën knikken nu al bij het idee, maar het zal me veel leren.”

Waar wil je op dat vlak geraken dan?

“Iedereen droomt van het hoogst bereikbare toch? Ik in elk geval. (lacht) Zo ben ik ingesteld. Ik heb een job die ik graag doe, dat beschouw ik als een voorrecht, maar daarbovenop wil ik goed zijn in wat ik doe. Dus ja, ik heb grote dromen. Mijn zus en ik zijn opgevoed met de idee dat niets onmogelijk is. Als kind vertelde ik mijn ouders over mijn plannen voor een conceptstore in ons dorp. Zij gingen toen helemaal mee in mijn idee in plaats van te zeggen dat zoiets niet kon. Nu ben ik natuurlijk realistisch genoeg om te beseffen dat mijn dromen niet noodzakelijk werkelijkheid worden. Mislukken maakt nu eenmaal ook deel uit van het leven. Wat telt is dat ik het echt geprobeerd heb. Er is geen schaamte om toe te geven dat iets niet geworden is wat ik ervan verwachtte.”

Wie zijn je grote voorbeelden op het scherm?

“Charlotte Timmers, Janne Desmet en Lize Feryn zie ik enorm graag acteren. Maar er zijn zoveel goeie acteurs in ons landje. Het is opvallend hoeveel mooie reeksen en films we hier maken. Jammer dat we daar niet meer mee uitpakken. We hebben zoveel meer dan chocolade.” (lacht)

En naast de ontluikende ambities blijf je ook aan de slag als model. Je dook de voorbije seizoenen onder meer op in de campagnes van het duurzame kledinglabel Wasted Atelier. Een statement?

“Ik werk louter als model voor hen, maar ik ben hun visie zeker wel genegen. Ik zet kleren die ik niet meer draag op Vinted of ik breng ze naar de kringloopwinkel. Het idee dat ze een tweede leven krijgen, vind ik fijn. Maar ik probeer ook zelf bewuster te shoppen. De kledinglijn die mijn vriendin Olga Leyers onlangs voor Zeb ontwierp, werd gemaakt uit gerecycleerde materialen. Ik bewonder haar daar echt om, en koop dan liever zo’n stuk in plaats van iets waarvan ik de achtergrond niet ken.”

Juwelen zijn herinneringen aan de mensen van wie ik ze kreeg

Zelf stelde je begin deze maand je eigen juwelencollectie Lauve voor Diamanti per Tutti voor. Een creatief ei?

“Ik ben sowieso fan van hun juwelen. Jens krijgt het merk wel eens getipt als hij een cadeautje voor mij zoekt. (lacht) Toen ze me vroegen om ambassadrice voor hun juwelenmerk te zijn, stemde ik meteen toe, maar wel op voorwaarde dat ik ooit een eigen collectie voor hen mocht ontwerpen. Ik kreeg groen licht net voordat mijn oma overleed. Mijn uitgangspunt was een collectie te maken met juwelen die ik opdraag aan vrouwen in mijn omgeving, vrouwen die mij inspireren. Mijn oma was een sterke vrouw, van wie ik veel hield. De ring die ik aan haar opdraag, hebben we nog samen kunnen ontwerpen: ze wilde graag dat er passie en liefde uit sprak. Zo kwam ik bij de symboliek van de uit zijn as herrijzende Phoenix terecht, van waaruit de rest van de collectie groeide. De collectie is mijn pleidooi voor empowerment ook.”

Waar komt jouw liefde voor juwelen vandaan?

“Die zit in onze familie ingebakken. Op mijn achttiende moest ik van mijn oma een juweel uitkiezen. Voor haar was het iets wat ik zou kunnen gebruiken voor het geval ‘er nog eens een oorlog uitbreekt’. Daar kun je om lachen, maar ik vind de gedachte erachter heel mooi: het doorgeven van iets waardevols, een vorm van bescherming, aan een volgende generatie.”

“Maar juwelen zijn voor mij vooral ook herinneringen aan de mensen van wie ik ze gekregen heb. Van Janne (Desmet, red.) kreeg ik destijds een halsketting met een ananasje, verwijzend naar een sketch uit Studio Tarara. Elke keer ik nu een auditie doe, draag ik het. Dan voel ik Janne een beetje bij mij.”

“Ik koop ook wel eens iets voor mezelf, maar ook dat blijft dan gelinkt aan de reden waarom ik het kocht. Onlangs kocht ik iets dat voor altijd symbool zal staan voor de heftige periode die Jens en ik achter de rug hebben. En doorstaan hebben.”

Het is inderdaad geen geheim dat Jens op mentaal vlak moeilijke maanden achter de rug heeft. Het gaat momenteel beter met hem. Maar wat doet dit alles met jou?

“Ik heb het daar zelf niet zo graag over, omdat het zijn verhaal is. Ik bewonder hem wel enorm om zijn openheid. Heel wat mensen kampen met mentale problemen, nog versterkt door de coronacrisis vaak. Als iemand die bekend is durft te spreken over zijn angsten en problemen, kan hen dat steun bieden. En ja, het heeft ook impact op mijn leven natuurlijk. Maar ik geloof in de kracht van positiviteit én we hadden het geluk omringd te zijn door mensen die ons goed opgevangen hebben. De bladzijde is omgeslagen, ik heb alle vertrouwen in de toekomst.”